2024 Auteur: Gavin MacAdam | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-16 13:43
Witte lupine (lat. Lupinus albus) - een eenjarig kruid van het geslacht Lupine (lat. Lupinus) van de vlinderbloemigenfamilie (lat. Fabaceae). De zaden, rijk aan eiwitten, voedingsvezels, antioxidanten en een laag vetgehalte, worden in veel landen over de hele wereld in voedsel gebruikt. Dergelijke eigenschappen van de plant worden gecombineerd met pretentieloosheid voor de samenstelling van de grond, als deze maar vochtig is en de plantplaats zonnig is. Bovendien geneest de plant het uitgeputte land en herstelt het de vruchtbaarheid.
Beschrijving
De eenjarige plant heeft een penwortel, van waaruit extra zijwortels met knobbeltjes uitsteken. Op de knobbeltjes nestelen zich micro-organismen die vrije stikstof uit de lucht kunnen binden en daarmee de bodem kunnen aanvullen. Door lupine te planten op arme, uitgeputte gronden, genezen tuinders het land en herstellen ze de vruchtbaarheid ervan.
Op een rechtopstaande, vertakte stengel, groeiend tot een hoogte van 1, 2 meter, zijn er handvormig complexe groene bladeren, beschermd door dikke haren. Alle bovengrondse delen van de plant zijn echter behaard.
In het voorjaar en de zomer onthult het bovenste deel van de stengels aan de wereld bloeiwijzen van witte, soms blauwe bloemen. Planten van Lupine-wit zijn eenhuizig en daarom hebben hun bloemen zowel vrouwelijke als mannelijke organen. Bestuiving vindt plaats met behulp van bijen die nectar en stuifmeel verzamelen.
De vrucht van witte lupine is een grote boon, traditioneel voor planten van de peulvruchtenfamilie, die, wanneer ze rijp zijn, een gele kleur krijgt. In de boon zitten grote, platte, licht crèmekleurige zaden.
Eetbare zaden
Zaden van witte lupine worden al sinds de oudheid door mensen als voedsel gebruikt. Hoewel het gehalte aan een aantal giftige alkaloïden in de zaden ze een bittere smaak geeft en tot vergiftiging kan leiden, werd dit door mensen gemakkelijk verholpen door ze in koud water te weken. Wanneer de zaden een nacht in koud water worden geweekt, gaat de bitterheid ervan in het water. Ter verzekering wordt het eerste water tijdens het verder koken van de zaden afgetapt en daarna wordt vers water toegevoegd. Op deze manier gekookte zaden zijn niet alleen eetbaar, maar ook nuttig, omdat ze eiwitten en vele andere componenten bevatten die nuttig zijn voor het menselijk lichaam.
De gedroogde zaden worden gebruikt in plaats van koffiebonen. De zaden, die zijn gezuiverd van alkaloïden door ze te weken, worden vervolgens gekookt, gestoofd of gebakken, waardoor ze een stevig en gezond voedsel krijgen. Hele bonen worden op dezelfde manier gezouten als komkommers in het zuur en vervolgens geserveerd met bijvoorbeeld bier. Ze kunnen heel worden geconsumeerd zonder te schillen of de zaden van de boon te bevrijden.
De zaden worden gebruikt om meel te maken, dat wordt toegevoegd aan traditionele meelsoorten bij het kneden van deeg voor het bakken.
De Australiërs hebben kweekvariëteiten gefokt met zaden zonder natuurlijke bitterheid, die zijn veranderd in zoete. Dergelijke variëteiten worden gebruikt bij de bereiding van zoete gerechten, ook bij de productie van caloriearm ijs.
Sommige liefhebbers van eetbare lupine beoordelen zijn kwaliteiten als superieur aan sojabonen en bereiden voedsel dat lijkt op sojabonen uit lupinezaden. Bijvoorbeeld tofu, dat wil zeggen wrongel gemaakt van lupinezaden.
Lupinezaadproducten zijn aantrekkelijk voor niet-vleeseters omdat ze rijk zijn aan eiwitten. Het lage zetmeelgehalte en het gebrek aan gluten in de zaden van Lupin White maakt de zaden tot een dieetproduct voor mensen met diabetes.
Lupineolie wordt gemaakt van zaden, die worden gebruikt voor voedsel, medicinale en cosmetische doeleinden.
Witte lupine wordt gekweekt in de mediterrane landen, Australië, Egypte, Israël en Libanon, Brazilië.
Groeien
Lupine wit houdt van zonnige plaatsen en weigert met succes in de schaduw te groeien.
De plant is geschikt voor zand- en leembodems met elke zuurgraad. De grond moet vochtig zijn, maar zonder overtollig vocht.
De grond kan onvruchtbaar zijn, omdat Lupin zelf de arme grond zal bemesten en voorbereiden op het planten van groenten die vruchtbare grond nodig hebben.
Aanbevolen:
Sandman Wit
Sandman wit is een van de planten van de familie die kruidnagel wordt genoemd, in het Latijn klinkt de naam van deze plant als volgt: Melandrium album. Wat betreft de naam van de familie van de witte doze zelf, dan zal het in het Latijn zo zijn:
Zephyranthes Wit
Zephyranthes wit Het is ook bekend onder namen als: sneeuwwitte zephyranthes, parvenu en waterlelie. In het Latijn is de naam van deze plant als volgt: Zephyranthes candida. Zephyranthes wit behoort tot het aantal planten in de familie genaamd Amaryllidaceae, in het Latijn zal de naam van deze plant zijn:
Maria Wit
Maria wit is een van de planten van de familie Haze, in het Latijn klinkt de naam van deze plant als volgt: Chenopodium album L. Wat betreft de naam van de witte mari-familie zelf, in het Latijn zal het zo zijn: Chenopodiaceae Vent. Beschrijving van Marie White Mary white of gewone is een eenjarig kruid waarvan de hoogte zal schommelen tussen de tien en dertig centimeter.
Cryptocoryn Wit
Cryptocoryne wit (lat.Cryptocoryne alba) Is een amfibieplant, een vrij zeldzame maar zeer aantrekkelijke soort Cryptocoryne, behorend tot de Aroid-familie. Beschrijving White Cryptocoryne is een ongelooflijk schattige moerasbewoner, die vaak een hoogte van twintig centimeter bereikt.
Lelie Wit
Lelie wit is een van de planten van de familie genaamd liliaceae, in het Latijn klinkt de naam van deze plant als volgt: Lilium candidum L. Wat betreft de naam van de witte leliefamilie zelf, in het Latijn zal het zo zijn: Liliaceae Juss. Beschrijving van witte lelie Leliewit is een overblijvend kruid met een bol, die zal bestaan uit een vrij groot aantal vlezige en betegelde schubben.
