Siberische Isstod

2024 Auteur: Gavin MacAdam | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-16 13:43

Siberische isstod is een van de planten van de familie Isthodaceae, in het Latijn zal de naam van deze plant als volgt klinken: Polygala sibirica L. Wat betreft de naam van de familie van Isthod Siberian zelf, in het Latijn zal het zo zijn: Polygalaceae R. Br.

Beschrijving van de Siberische Istod

De Siberische lente is een overblijvend kruid, waarvan de hoogte ongeveer vijftien tot twintig centimeter zal zijn. Deze plant zal worden begiftigd met een korte penwortel, evenals talrijke korte, dunne stengels die kort behaard zijn. De bladeren van de Siberische lente zijn zittend en lancetvormig. De bloeiwijze van deze plant is een eenzijdige schaarse laterale tros. De bloemen van de Siberische istode zijn geschilderd in blauwe tinten. De vrucht van deze plant is een tweecellige ronde hartvormige capsule.

De bloei van de Siberische lente valt in de periode van mei tot juli. Onder natuurlijke omstandigheden wordt deze plant gevonden in het Verre Oosten, in West- en Oost-Siberië, in de Wolga-regio, in de Kaukasus, evenals in de volgende regio's van Oekraïne: langs de Dnjestr, in het zuiden van de regio Donetsk en in het zuidoosten in het Donetsbekken.

Beschrijving van de geneeskrachtige eigenschappen van Siberische istode

De Siberische lente is begiftigd met zeer waardevolle helende eigenschappen, terwijl het wordt aanbevolen om de wortels van deze plant voor medicinale doeleinden te gebruiken. Dergelijke wortels moeten in de herfstperiode worden uitgegraven, de wortels worden van de grond geschud: het zal heel gemakkelijk afbrokkelen. De wortels worden vervolgens kort afgehakt en aan de lucht gedroogd in de schaduw met goede ventilatie. Na het drogen van de wortels van de Siberische lente, moet de resterende grond op netten worden afgeschud.

De aanwezigheid van dergelijke waardevolle helende eigenschappen wordt verklaard door het gehalte aan glycosiden, saponinen, triterpeensaponinen, polyhalietalcohol, harsen, glucose en de volgende zuren in de wortels van deze plant: valeriaan, ascorbinezuur en polyhalogeenzuur.

De wortels van deze plant zijn begiftigd met verzachtende, slijmoplossende, omhullende en ontstekingsremmende effecten. Een afkooksel en infusie van de wortels van de Siberische istode kan een verhoogde afscheiding van de afscheiding van de bronchiën veroorzaken, evenals vloeibaarmaking en zal de tonus van de gladde spieren van de darm verhogen. Daarnaast is wetenschappelijk vastgesteld dat door irritatie van de zenuwreceptoren van het slijmvlies, de saponinen van deze plant op reflexmatige wijze het hoestcentrum zullen stimuleren.

Het is gebleken dat preparaten op basis van deze plant geen bijzonder schadelijke bijwerkingen veroorzaken en als zeer effectieve slijmoplossers worden beschouwd voor chronische en acute ziekten van de longen en de bovenste luchtwegen, waaronder bronchiale astma, bronchitis, laryngitis en longabcessen.

Wat de traditionele geneeskunde betreft, is een afkooksel van de wortels van deze plant hier wijdverbreid. Een dergelijk middel moet worden gebruikt als een anti-transpirant, diureticum en braakmiddel. Een infusie van Siberische lentebladeren wordt aanbevolen voor gebruik in gevallen van seksuele zwakte, geheugenverlies en emissies. Bovendien is een dergelijk middel ook effectief als herstellend en koortswerend middel. Wat betreft uitwendig gebruik, wordt een dergelijk afkooksel gebruikt voor abcessen op de borstklieren, steenpuisten, karbonkels, tumoren en abcessen. Kompressen op basis van Siberisch lentekruidensap moeten worden toegepast op slangenbeten. Ook kan een afkooksel van de wortels van deze plant worden gebruikt in de vorm van wassingen en lotions voor zowel karbonkels als abcessen. Desalniettemin moet bij het gebruik van fondsen op basis van de Siberische istode speciale aandacht worden besteed aan het feit dat de wortels van deze plant in grote doses een emetisch effect kunnen hebben.