2024 Auteur: Gavin MacAdam | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-16 13:43
Manchurian walnoot (lat. Juglans mandshurica) - een vertegenwoordiger van het Walnut-geslacht van de Walnut-familie. Een andere naam is Dumbey Walnut. Het komt van nature voor in Noord-China, Korea, het Verre Oosten, Sakhalin en Noord-Amerika. Typische habitats zijn ceder-loofbossen, rivierdalen en de lagere berggordel. De gemiddelde leeftijd is 250 jaar.
Kenmerken van cultuur
Manchurian walnoot is een bladverliezende eenhuizige struik of boom tot 30 m hoog met een breed afgeronde of spreidende kroon en een vlakke stam met een donkergrijze bast. Schiet behaard, geelbruin. De bladeren zijn samengesteld, gesteeld, geveerd, tot 90 cm lang, bestaan uit 1-29 langwerpige elliptische blaadjes. De randen van de bladeren zijn gekarteld, het blad is gekarteld of fijn getand, naar de punt gericht.
Bloemen zijn heteroseksueel, klein, onopvallend. Vrouwelijke bloemen zijn uitgerust met felroze stigma's, 3-10 stuks zitten op korte steeltjes. Mannelijke bloemen worden verzameld in lange oorbellen. Mantsjoerije walnoot bloeit in april-mei (de bloeitijd is afhankelijk van de klimaatzone).
De vrucht is steenvrucht, ovaal, vergelijkbaar met een walnoot, heeft een dikke groene of bruinachtige schil. De notenpit is eetbaar en bevat tot 56% vette olie. De vruchten rijpen in september-november. De cultuur komt binnen 4-8 jaar na het planten vruchtbaar. Manchurian walnoot draagt jaarlijks vrucht, de gemiddelde opbrengst van een volwassen boom is 10-30 kg. Het wortelstelsel van planten is krachtig; terwijl het groeit, reikt het tot ver buiten de kroon. Daarom hebben planten een negatieve houding ten opzichte van verplanten, dit geldt ook voor grote zaailingen.
Groeiomstandigheden
Manchurian walnoot lichtminnend, ontwikkelt zich het beste in zonnige gebieden. Lichte schaduw is niet schadelijk voor de planten. De cultuur stelt weinig eisen aan de bodemgesteldheid, maar geeft alleen goede opbrengsten op diepe, gedraineerde, vruchtbare, gedraineerde, humusrijke bodems. Planten verdragen gemakkelijk een tijdelijk gebrek aan vocht, omdat ze een diep wortelgestel hebben. Accepteert overstromingen op korte termijn. Zware, kleiachtige, drassige en droge bodems zijn ongewenst voor Mantsjoerijse walnoot.
Zaailingen planten
Voor het planten hebben zaailingen een voorbereidende voorbereiding nodig. Om dit te doen, wordt de penwortel van de zaailingen afgesneden, waardoor 30-40 cm overblijft. Deze procedure draagt bij aan de vorming van extra zijwortels. Het trimmen wordt uitgevoerd met een speciaal nietje. Bij het planten van een cultuur met noten, wordt in plaats van de wortel verder te snijden, knijpen uitgevoerd. Het plantgat wordt in 2-3 weken voorbereid, aan de onderkant wordt een aarden rol gevormd, waarvan het mengsel bestaat uit de bovenste laag aarde, humus en zand met toevoeging van minerale meststoffen.
Zaadvoortplanting
Het zaaien van zaden van Manchurian walnoot wordt in de herfst uitgevoerd. Voor het zaaien worden zaden besproeid met kerasine om te voorkomen dat muizen en andere knaagdieren ze opeten. Voorjaarszaaien is niet verboden, maar stratificatie is in dit geval vereist. Opgemerkt moet worden dat de zaadkieming bij zaaien in de lente veel lager is dan bij zaaien in de herfst. De inbeddingsdiepte is 6-8 cm De moer wordt met een rand in het gat geplaatst. Per vierkante meter worden maximaal 15 noten gezaaid.
Sollicitatie
In de Russische Federatie wordt Mantsjoerije walnoot gebruikt voor het aanleggen van parken en steegjes. Op persoonlijke achtertuinpercelen zijn planten ook een frequente gast. Pitten worden gebruikt voor voedingsdoeleinden, onder meer voor het verkrijgen van hoogwaardige olie die wordt gebruikt in de zoetwarenindustrie. Mantsjoerijs notenhout is een bijzonder waardevol materiaal; er worden meubels, multiplex en verschillende soorten handwerk van gemaakt.
Aanbevolen:
Water Walnoot
Waternoot (lat. Trapa natans) - een plant uit de familie Derbennikovye, die verschillende namen heeft: rogulnik, waterkastanje, chili of duivelsnoot. Beschrijving Waterwalnoot kan zowel eenjarig als meerjarig zijn. Het stelt langzaam in het water drijvende stengels voor waarvan de wortels als ankers aan de bodem vastzitten.
Drijvende Walnoot
Drijvende walnoot is een van de planten van de familie die waternoten wordt genoemd, in het Latijn zal de naam van deze plant als volgt klinken: Trapa natans L. Wat betreft de naam van de familie van de waterwalnoot zelf, in het Latijn zal het zijn:
Vals Gesneden Water Walnoot
Vals gesneden water walnoot is een van de planten van de familie die waternoten wordt genoemd, in het Latijn zal de naam van deze plant als volgt klinken: Trapa pseudoincisa Nakai (T. komarovii V. VassiL, T. korchinskyi V. Vassil P. P). Wat betreft de naam van de familie van de waterwalnoot zelf, in het Latijn zal het zijn:
Zwarte Walnoot
Zwarte walnoot (lat.Juglans nigra) - een vertegenwoordiger van het Walnut-geslacht van de Walnut-familie. In de natuur komt de soort vooral voor in Noord-Amerika. Typische habitats zijn gemengde bossen. Kenmerken van cultuur Zwarte walnoot is een bladverliezende boom tot 40 m hoog met een stam bedekt met zwarte, diep gegroefde bast.
Manchurian Abrikoos
Manchurian abrikoos (Latijnse Prunus mandschurica) - fruitgewas; een vertegenwoordiger van het geslacht Plum van de Pink-familie. Het wordt zelden in de natuur gevonden, voornamelijk in Korea, China, Mongolië en in het Primorsky-gebied van Rusland.
