2024 Auteur: Gavin MacAdam | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-16 13:43
Borstelgras (Latijnse Setaria) - lichtminnende droogteresistente plant uit de Cereals-familie. Andere namen zijn setaria of vossenstaart.
Beschrijving
Borstelgras is een kruidachtige eenjarige of tweejarige van gemiddelde hoogte, uitgerust met dikke decoratieve pluimen. In de regel is de hoogte niet meer dan één meter, gemiddeld varieert deze van tien tot vijftig centimeter.
Dichte aarvormige bloeiwijzen van de borstelharen worden meestal gekenmerkt door een cilindrische vorm, maar soms kunnen ze gelobd zijn. Een- of tweebloemige aartjes van deze plant, enigszins vergelijkbaar met de staart van een vos, zitten altijd op korte pootjes. Ze zijn eivormig, enigszins samengedrukt van het dorsum, en nabij de bases zijn omgeven door kleine getande borstelharen. Er zijn meestal drie aartjesschubben in de borstelharen en ze zijn allemaal vliezig. Hun onderste delen zijn altijd erg klein, de tweede zijn al iets langer en de derde is gelijk aan de lengte van de bloemschubben. En de naakte leerachtige bloemschubben kunnen gerimpeld of glad zijn. Bloei van borstelharen vindt meestal plaats in de tweede helft van de zomer.
De vruchten van de borstelharen hebben de vorm van caryopsis die vanaf de achterkant wordt samengeperst en in kleine schubben is ingesloten, en hun rijping vindt ongeveer in augustus of september plaats.
In totaal heeft het geslacht van varkenshaar ongeveer anderhalfhonderd soorten.
Waar groeit
Bijna alle soorten borstelharen zijn vrij wijdverbreid over het hele grondgebied van de wereld. Bovendien groeit het meestal in velden, kiezels en rivierzand.
Gebruik
In de cultuur wordt momenteel slechts één type varkenshaar gekweekt - dit is Italiaans varkenshaar. Dit is een ongelooflijk trendy element in moderne landschapsarchitectuur! Borstelstruiken zien er geweldig uit, zowel in combinatie met veel andere planten als naast lintwormen - ze geven textuur, volume en focus aan elke ruimte. De borstelharen zijn perfect voor rotstuinen of mixborders, maar ook voor het kweken in tuinen - zowel natuurlijk als grind of wild. En uitgesneden oren zien er geweldig uit in droogbloemcomposities!
Ook worden twee ondersoorten van borstelharen gekweekt als sierplanten: mogar en chumiza. Overigens zijn beide ondersoorten de oudste voeder- en voedselplanten. Jonge planten worden beschouwd als een uitstekende weidevoeding voor een groot aantal huisdieren, en pluimvee eet met veel plezier borstelharen.
Maar de borstelharen die in gierstgewassen groeien, worden helaas als onkruid beschouwd. Dit interfereert echter niet met het succesvolle gebruik ervan in de traditionele geneeskunde. Bovendien heeft deze plant een zeer indrukwekkend gehalte aan vetzuren en vitamines.
Groeien en verzorgen
Het is noodzakelijk om borstelharen te planten in zonnige gebieden met tuingrond. Over het algemeen stelt het weinig eisen aan de bodem. En aangezien deze plant een zeer indrukwekkende droogteresistentie heeft, heeft hij geen overvloedige watergift nodig. En de koudebestendigheid van de borstelharen is ook vrij hoog.
Borstelharen worden meestal vermeerderd door zaden en zaaien ze ofwel op zaailingen in april, of rechtstreeks in de volle grond in mei. Tegelijkertijd is een enkele plant begiftigd met het vermogen om vijf- tot tienduizend zaden te vormen, en de levensvatbaarheid van deze zaden in de grond kan gemakkelijk tot tien jaar aanhouden!
De borstelharen groeien snel genoeg en in het begin doen de bladeren enigszins denken aan maïsbladeren. Maar wanneer aarvormige bloeiwijzen, die na verloop van tijd vergelen, erop verschijnen, verandert het letterlijk in een paar dagen radicaal van uiterlijk en wordt het buitengewoon decoratief!
