Hoe Hortensiaziektes Te Herkennen?

2024 Auteur: Gavin MacAdam | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-16 13:43

De prachtige hortensia heeft wortel geschoten in onze tuinen. Het is opmerkelijk dat als deze prachtige bloemen in de volle grond worden gekweekt, ze veel minder vaak last hebben van allerlei kwalen dan planten die in beschermde grond groeien. Het is echter ook onmogelijk om de mogelijkheid van infectie volledig uit te sluiten. Meestal wordt hortensia aangetast door grijze rot, echte meeldauw, witte sclerociale rot, tracheomycotische verwelking, evenals ascochiteuze en septoria-vlekken. Hoe herken je hun belangrijkste symptomen?

Witte sclerociale rot

Bij aantasting door deze aandoening rotten eerst de wortels van de hortensia, waardoor de toevoer van voedingsstoffen naar de planten vrijwel geheel stopt. Mooie bloemen stoppen hun groei en worden bruin en drogen geleidelijk uit. Als een schadelijke aanval jonge planten bedekt, zullen de bladeren en groeiende scheuten bruin worden, beginnen te rotten en overvloedig bedekken met een katoenachtige en vrij dichte witachtige bloei, waarin na enige tijd zwarte sclerotia met onregelmatig gevormd zwart sclerotia met lichte binnenste delen zullen vormen.

Echte meeldauw

Deze aanval manifesteert zich op jonge bladeren van hortensia's in de vorm van individuele stippen, bedekt met een poederachtige spinnewebcoating met een grijsachtige tint. Na een tijdje beginnen de vlekken te groeien en wordt de plaque merkbaar donkerder en in sommige gebieden is deze vaak volledig gewist. En de geïnfecteerde weefsels van de bladbladen zijn geverfd in roodbruine tinten en drogen langzaam uit in de vorm van vrij grote bruinachtige stippen. Voortijdig gedroogde bladeren vallen snel af. En op een aantal hortensiasoorten die bijzonder vatbaar zijn voor deze infectie, worden groeiende jonge scheuten zeer sterk aangetast. Eerst vormen zich kleine stipjes van snel verdwijnende grijsachtige plaques, en dan begint de schors te necrotiseren, die bedekt is met uiterst onaangename roodachtige stippen. De scheuten vervormen vrij snel en overwinteren zeer slecht, in de meeste gevallen bevriezen ze te veel.

Tracheomycotische verwelking

Aanvankelijk worden de wortels van hortensia's aangetast door de ongelukkige aandoening - ze worden snel bruin en rotten geleidelijk. Even later dringt de infectie ook door in het geleidende vasculaire systeem en vult het volledig met een uiterst onaangename biologische massa. De toevoer van voedingsstoffen naar de planten stopt volledig en de prachtige bloemen beginnen te verwelken van de bovenste jonge scheuten. Vervolgens worden ze geel en na een tijdje worden ze bruin en drogen ze uit. Voor de meeste bladeren van volwassen planten zijn ook bruine bladnerven kenmerkend, en op de sneden van wortels en stekken kun je bijna altijd een onaangename bloei van mycelium waarnemen.

Grijze rot

De stelen van hortensia's zijn bedekt met depressieve vlekken van een bruinachtige kleur. Deze plekken groeien vrij snel. En op de bladeren van planten verschijnen zonale bruinachtige stippen zonder grenzen. Wanneer droog weer wordt vastgesteld, barst het dode weefsel van de stippen en valt het geleidelijk uit, waardoor karakteristieke talrijke gaten op de plaatsen van de laesie achterblijven. Als er zware regenval begint te vallen, worden alle geïnfecteerde delen van planten razendsnel bedekt met een donzig mycelium met een rokerige grijze kleur. Sporen van dit mycelium zullen in de kortst mogelijke tijd alle aangrenzende bladeren opnieuw infecteren met bloembladen.

Ascochiteuze plek

Op de bladeren van hortensia's verschijnen snelgroeiende vlekken met een onregelmatige vorm, geschilderd in geelachtige baksteentinten en omlijst met bruinachtige dunne randen. Geleidelijk aan begint de vorming van kleine en convexe bruinachtige vruchtlichamen van de overwinteringsfase-schimmel in de necrotische weefsels. En vergeelde bladeren vallen altijd voortijdig af.

Septoria-plek

Deze aandoening manifesteert zich in de vorm van talloze chaotisch verspreide en ronde stippen van donkere bruinachtige tinten. Alle necrotische weefsels fleuren in het midden op, maar de karakteristieke dunne bruine randen verdwijnen nergens. Na een tijdje begint de vorming van kleine vruchtlichamen van zwarte paddenstoelen erin. In het geval van een bijzonder ernstige laesie verschijnen de vlekken vaak op jonge stengels met bladstelen. Het verslaan van de bladeren vermindert het algehele decoratieve effect van prachtige bloemen aanzienlijk en verslechtert merkbaar de rijping van de scheuten.