Doronicum Turkestan

Inhoudsopgave:

Video: Doronicum Turkestan

Video: Doronicum Turkestan
Video: Обзор Туркестан 2021 вместе с Ceramo Stone Group Выпуск 3 2024, Mei
Doronicum Turkestan
Doronicum Turkestan
Anonim
Image
Image

Doronicum Turkestan (lat. Doronicum turkestanicum) - een van de soorten die behoren tot het geslacht Doronicum, grenzend aan de talrijke familie Compositae of Astrovye. In de natuurlijke natuur leeft het in weiden, grind- en steenachtige gebieden op het grondgebied van Kazachstan en Siberië. Ook is de plant een frequente bezoeker van het oostelijke deel van Centraal-Azië. De soort is ongewoon, maar wordt nog steeds gebruikt door tuinders om persoonlijke achtertuinen en zomerhuisjes te veredelen.

Kenmerken van cultuur

Doronicum Turkestan wordt vertegenwoordigd door vaste planten van niet meer dan 80 cm hoog, in cultuur worden meestal dwergspecimens van niet meer dan 30 cm hoog gevonden. De plant onderscheidt zich door een enkele sterke stengel, behaard met verspreide klierharen in het onderste deel en onder de bloeiwijze-mand, inherent aan alle vertegenwoordigers van de familie Compositae … Het blad van de beschouwde soort is gelobd of omgekeerd eirond, minder vaak langwerpig of rond, vaak zijn er meerdere bladvormen aan dezelfde plant te vinden. Het onderste blad is gesteeld, het bovenste blad is zittend, stengelomarmend.

De bloeiwijze-mand is klein, meestal tot 4 cm in diameter, uitgerust met een wikkel met lancetvormige, puntige, behaarde bladeren die in twee rijen zijn gerangschikt. De ligulate bloemen zijn lichtgeel, iets groter dan de bladeren van de envelop rond de bloeiwijze. Buisvormige (of schijf) bloemen zijn donkerder van kleur. Doronicum Turkestan is een droogte- en vorstbestendige soort, verdraagt gemakkelijk vorst zonder beschutting, hoewel het in sommige jaren bevriest als de temperatuur in de winter daalt tot -30 C.

De soort bloeit midden in de zomer, het is mogelijk om dichter bij september opnieuw te bloeien, maar deze factor hangt grotendeels af van klimatologische omstandigheden en zorg. Over het algemeen is de beschouwde vertegenwoordiger van het geslacht zeer decoratief, omdat de bloei bijna een maand duurt. Aan het einde van de bloei worden de planten tot de wortel afgesneden, anders zal de bloementuin er erg onaantrekkelijk uitzien en de algehele indruk van degenen die nadenken bederven.

Zorg

Er is niets bovennatuurlijks in de zorg voor de Turkestan doronicum. De plant heeft regelmatig wieden nodig, matig water geven, twee keer per seizoen voeren en licht losmaken. De laatste bewerking moet met uiterste voorzichtigheid worden uitgevoerd, omdat de wortels van de plant zich dicht bij het grondoppervlak bevinden. Topdressing wordt uitgevoerd met het begin van de lente en dan dichter bij de bloei. Complexe meststoffen en organisch materiaal zijn ideaal voor lentevoeding, maar het wordt niet aanbevolen om rotte, verse mest te gebruiken, dit kan de delicate wortels van planten beschadigen en vernietigen. Verder zijn er geen bijzonderheden in de zorg.

Een ziekte bestrijden

Doronicum Turkestan is een pretentieloze plant, maar onvoldoende zorg kan de gezondheid aantasten. Het kan ook leiden tot het verschijnen van verschillende ziekten en schade door ongedierte, die later niet gemakkelijk te verwijderen zijn. Opgemerkt moet worden dat de cultuur zeer vatbaar is voor echte meeldauw, vooral bij verdikt planten. Echte meeldauw is een vrij veel voorkomende schimmelziekte, vergezeld van een grijsachtige of witachtige bloei die zich vormt op gebladerte, scheuten en bloemen (in zeldzame gevallen).

Delen van de plant die door de ziekte zijn aangetast, beginnen na verloop van tijd te krullen, ondergaan vervorming en drogen uiteindelijk uit en vallen eraf. Preventie van de ziekte is de juiste locatie (doronicums houden van verlichte gebieden), vrije opstelling (planten moeten op een afstand van 25 cm van elkaar worden geplaatst, hoge variëteiten op een afstand van 30-35 cm) en regelmatige bemesting.

Van de controlemethoden zijn de meest effectieve behandelingen gemalen zwavel verdund in zeepsop, of gekocht in poeder, elke 2 weken; sproeien met een koperzeepoplossing bereid op basis van zeepsop gemengd met kopersulfaat; behandeling met salicylzuur, in combinatie met zuiveringszout. Niet minder effectief is de infusie van hooistof en droog gebladerte of knoflook.

Aanbevolen: