2024 Auteur: Gavin MacAdam | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-16 13:43
Berk Jacquemont (Latijnse Betula jacquemontii) - loofboom van het geslacht Birch van de Birch-familie. Het is een nuttige variëteit van berk (Latijnse Betula utilis). Het komt van nature voor in Oost-Afghanistan en de Himalaya. Typische habitats zijn berghellingen.
Kenmerken van cultuur
Jacquemontberk is een tot 25 m hoge bladverliezende boom met witte bast en kort behaarde, soms harsachtige klierachtige scheuten. De bladeren zijn groen, ovaal, wigvormig of afgerond aan de basis, enigszins leerachtig, voorzien van klieren aan de binnenkant, afwisselend gerangschikt. In de herfst wordt het blad geel of goudgeel. De bladstelen zijn behaard. Bloeiwijzen zijn vruchtbare cilindrische katjes, tot 1, 2 cm lang, zittend op lange behaarde poten. Schutbladen hebben langwerpige lobben, de middelste lob is langer dan de rest. De vrucht is een gevleugelde noot. Jacquemontberk bloeit in de eerste helft van mei, de vruchten rijpen in september.
Groeiomstandigheden
Jacquemontberk stelt hoge eisen aan de bodemsamenstelling. Losse, goed bevochtigde, licht zure bodems met een hoog humusgehalte hebben de voorkeur. Lichte leem- en zandige leembodems zijn optimaal. Jacquemont-berk ontwikkelt zich ook met succes op arme podzolische bodems met de voorwaarde van regelmatig water geven. De cultuur van alkalische substraten accepteert niet, planten op dergelijke locaties worden vaak aangetast door chlorose, evenals zeer zoute gronden.
De belangrijkste voorwaarde is helemaal niet de bodemvruchtbaarheid, maar een hoge mate van vocht. En de nabijheid van grondwater vormt geen belemmering voor de ontwikkeling van planten. De locatie speelt geen speciale rol, alleen een dikke schaduw is ongewenst, het blad moet voldoende zonlicht krijgen.
Voortplanting en planten
Jacquemont-berk wordt voornamelijk via de zaadmethode vermeerderd, omdat stekken moeilijk zijn. Zelfs wanneer de stekken worden behandeld met groeistimulerende middelen, schiet in het gunstigste geval slechts 10% wortel. Zaden van Jacquemont-berken worden in de lente of de herfst gezaaid. In het eerste geval worden de zaden voorlopig gestratificeerd bij een temperatuur van 0C gedurende twee maanden. Zaden worden slecht bewaard, ze verliezen snel hun kiemkracht, dus zaaien in de herfst heeft de voorkeur. Zaden worden direct in de grond of in speciale kassen gezaaid. Gewassen worden regelmatig en overvloedig bewaterd en voor de winter mulchen ze met humus of een dikke laag gevallen bladeren. De transplantatie van de gevormde zaailingen naar een vaste plaats wordt uitgevoerd wanneer ze een hoogte van 40-50 cm bereiken.
Voor veel tuinders lijkt de zaadmethode arbeidsintensief en tijdrovend, en meestal kweken ze een gewas van 2-3 jaar oude zaailingen die zijn gekocht bij kwekerijen. Het overplanten van zaailingen in de volle grond wordt uitgevoerd samen met een aarden kluit. Het is belangrijk om schade aan het wortelstelsel te voorkomen. Er moet aan worden herinnerd dat het blootstellen van de wortels altijd leidt tot ziekte of dood van jonge planten. Jonge boompjes worden geplant in het vroege voorjaar of de herfst (in september - oktober). De optimale grootte van de plantkuil is 50 * 50 * 50 cm Na het planten wordt de grond in de nabije stamzone bewaterd en gemulleerd.
Zorg
Jacquemontberk is vochtminnend, regelmatig water geven is daarbij belangrijk, zeker voor jonge bomen. Jaarlijkse bemesting is wenselijk, meststoffen worden in opgeloste vorm aangebracht. Neem voor 5 liter water 1 kg toorts, 15-20 g ammoniumnitraat en 10-15 g ureum. Planten hebben een negatieve houding ten opzichte van snoeien, maar droge en beschadigde takken moeten jaarlijks van berk worden verwijderd. Na het knippen worden de wonden behandeld met tuinlak. Dunner snoeien wordt uitgevoerd als dat nodig is.
Voor de winter heeft de berk van Jacquemont geen beschutting nodig, de uitzondering zijn jonge exemplaren, ze kunnen in strenge winters licht bevriezen. Onder ongedierte wordt het grootste gevaar gevormd door pijpwormkevers, evenals meikevers en larven. Als er indringers worden gevonden, worden beschadigde bladeren verwijderd en verbrand en worden bomen behandeld met chemicaliën.
Gebruik in siertuinieren
Jacquemontberk heeft een opengewerkte kroon en prachtig blad en wordt daarom veel gebruikt in de siertuin. De cultuur ziet er geweldig uit in zowel groeps- als enkele aanplant. Veel loof- en naaldheesters en bomen, waaronder lijsterbes, wilg, esdoorn, vogelkers, eik, spar, spar, enz., zullen als bondgenoten van de planten fungeren. De berk heeft een oppervlakkig wortelstelsel en het wordt niet aanbevolen om plant eenjarige en meerjarige bloemgewassen en kruiden in de nabije stamzone … Het is duidelijk dat ze zullen falen.
Aanbevolen:
Berk
Berk (lat.betula) - een geslacht van bladverliezende struiken en bomen van de berkenfamilie. Bevat meer dan 100 soorten. Het wordt beschouwd als een van de meest voorkomende en belangrijkste bosvormende soorten in Rusland. In de natuur groeit het op het noordelijk halfrond.
Berk - Vuren Oppas
Zomerbewoners, die zich niet aangetrokken voelen tot werken in de bedden, proberen meer bomen op hun terrein te planten, en geen fruitbomen, maar bomen die vrij in het wild groeien, zonder aandacht en zorg. In dergelijke gevallen is het gewoon niet realistisch om de witte berkenboom te negeren
Zwarte Berk
Zwarte berk (lat.betula nigra) - een vertegenwoordiger van het berkengeslacht van de berkenfamilie. Een andere naam is rivierberk. Het thuisland van de soort in kwestie is de Verenigde Staten van Amerika. In de natuur komt het voor in wetlands, uiterwaarden, rivierdalen en andere plaatsen met vochtige zandgronden.
