2024 Auteur: Gavin MacAdam | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-16 13:43
De baby-appelmot is een buitengewoon grappige plaag, die voornamelijk voorkomt in de steppe- en bossteppe-zones. Het is vooral talrijk in de zuidelijke regio's. Het schaadt voornamelijk appelbomen, maar soms kunnen ook andere fruitgewassen lijden onder zijn invasies. Als het aantal van deze schadelijke parasieten in de tuin bijzonder groot is, kan de opbrengst tot 60% of zelfs meer dalen
Maak kennis met de plaag
Het appelmot is een vlinder met een spanwijdte van ongeveer 4 - 5 mm. De voorvleugels van het ongedierte worden gekenmerkt door een donkerbruine, bijna zwarte kleur met dwarse zilverwitte strepen in het midden. Er is ook een mooie donkergrijze pony op de voorvleugels. De smalle achtervleugels hebben een vrij lange pony en zijn geschilderd in donkergrijze tinten. De voelsprieten, koppen, buikjes en borsten van ongedierte hebben precies dezelfde kleur.
Halftransparante halfronde eieren van parasieten bereiken een grootte van 0,2 mm. Pas uitgekomen rupsen zijn meestal transparant, met een licht bleekgroene tint. En volwassen glanzend gele rupsen worden wel 4 - 5 mm lang en hebben kleine bruinachtige koppen. Poppen, waarvan de grootte varieert van 2 tot 2,5 mm, zijn aanvankelijk groen gekleurd en krijgen iets later een donkerbruine kleur. De kleur van de cocons verandert ook - eerst zijn ze citroengeel en dan worden ze bruin.
De poppen overwinteren in plantenresten en in de oppervlaktegrondlaag in door hen gevormde cocons. Vlinderjaren beginnen vijf tot zeven dagen nadat de gemiddelde dagelijkse luchttemperatuur tien graden heeft bereikt. In de regel valt deze periode samen met de fenofase van ontsluiting van bloeiwijzen in wintervariëteiten van appelbomen. Na verloop van tijd is de vlucht van vlinders behoorlijk uitgerekt en duurt het veertig tot vijftig dagen. De uitgekomen vlinders voeden zich niet, maar zodra de luchttemperatuur zestien tot zeventien graden bereikt en de eerste bladeren beginnen te verschijnen, beginnen de vrouwtjes eieren te leggen, die ze vanaf de onderkant op de bladeren plakken (meestal op de onderste lagen van boomkronen). De totale vruchtbaarheid van plagen is van vijftig tot zestig eieren. Mannetjes leven meestal van vier tot zeven dagen, en vrouwtjes van acht tot twaalf.
De ontwikkeling van de eitjes van het appelmot wordt in het voorjaar binnen anderhalve tot twee weken gehouden en in de zomer binnen vijf tot acht dagen. Rupsen die uit hen komen, knagen aan chorions op de plaatsen van bladaanhechting en banen zich onmiddellijk een weg naar de bladeren, voeden zich met hun interne weefsels en zonder de integriteit van de opperhuid te schenden. Alle rupsen vormen nogal kronkelende mijnen van twee tot vijf centimeter lang. Vanaf ongeveer de helft van de lengte breiden dergelijke mijnen merkbaar uit.
In het voorjaar duurt de ontwikkeling van rupsen zestien tot twintig dagen, en in de zomer - van dertien tot zestien. Gedurende deze tijd hebben alle individuen de tijd om twee keer te werpen. Wanneer hun voeding is voltooid, verlaten de rupsen de mijnen en vallen op de grond en gaan dieper de grond in of onder de overblijfselen van planten. Daar vormen ze cocons, waarin ze ongeveer vier dagen in de staat van pronimf blijven. En na deze tijd verpoppen schadelijke parasieten zich. Ongeveer 12 - 23 dagen later, net voor het verschijnen van vlinders, steekt meer dan de helft van de poppen uit de cocons. Over het algemeen vindt de ontwikkeling van de baby-appelmot plaats in drie generaties. De ontwikkeling van de eerste generatie duurt meestal 40 tot 50 dagen, en de ontwikkeling van de volgende - van 36 tot 39 dagen. Rupsen van de laatste generatie die geen tijd hadden om hun ontwikkeling te voltooien voordat het koude weer vergaat.
Hoe te vechten?
Voordat het ontluiken begint, worden fruitbomen, ter bescherming tegen de baby-appelmot, besproeid met insecticiden. En tegen uitkomende rupsen worden gedurende het zomerseizoen verdelgingsbehandelingen uitgevoerd.
Aanbevolen:
Grappige "ballen" Van Zaden
Om de een of andere reden wordt aangenomen, en zo vaak op etiketten geschreven, dat dahlia's uit zaden eenjarige planten zijn. De mensen geloven in deze uitspraken. Maar dit is verre van de waarheid
Grappige Eikenblad Zijderups
De eikenachtige zijderups, ook wel de eikencoconworm genoemd, dankt zijn interessante naam uitsluitend aan het feit dat zittend ongedierte met gevouwen vleugels sterk lijkt op gedroogde eikenbladeren. Vooral vraatzuchtige rupsen beschadigen de bomen en geven er de voorkeur aan te smullen van de sappige bladeren van appelbomen, peren en enkele andere fruitbomen. Bovendien vallen ze meestal jonge plantages aan. De schadelijke rupsen zullen niet weigeren te smullen van bladeren van lijsterbes, els, esp of
Appelmot - De Vijand Van De Oogst
De appelmot (in de volksmond de appelmot genoemd) parasiteert niet alleen de vruchten van de appelboom, maar ook de vruchten van perzik, kers, abrikoos, pruim, kweepeer, peer, kastanje, meidoorn en walnoot. Beschadigde vruchten, die van tevoren uit bomen vallen, verminderen daardoor het volume van een volwaardig gewas. De wormen die vaak in appels te zien zijn, zijn de larven van de kwaadaardige fruitmot. Je kunt deze parasieten bijna overal zien, met uitzondering van Antarctica
Grappige BBW Meidoorn Bladworm
De mollige meidoornbladworm is een alomtegenwoordige plaag die schade toebrengt aan peren, appelbomen, meidoorn, lijsterbes, steenvruchten, maar ook aan bos- en bladverliezende soorten. Ze voelt zich het beste in schaarse plantages. Deze parasieten beschadigen de bloeiende knoppen en bloemen met knoppen behoorlijk. Blootstelling van boomkronen op sommige gewassen bereikt soms zelfs 90%. En op pruimen en peren met appelbomen beschadigen bbw meidoornbladwormen onrijpe vruchten en eierstokken, vervormen
Grappige Harige Zijderupsmot
De harige nachtvlinder, die het meest voorkomt in het Verre Oosten en in het Europese deel van Rusland, beschadigt vooral bos- en fruitsoorten. Rupsen zijn het schadelijkst - eerst skeletoniseren ze jonge bladeren, vlechten ze met een spinnenweb, en dan beginnen oudere rupsen het gebladerte openlijk en ruw op te eten, waarbij ze de bladeren vaak volledig opeten. Om de oogst te behouden, moeten deze plagen actief worden bestreden
