2024 Auteur: Gavin MacAdam | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-16 13:43
Viburnum prunifolia (lat. Viburnum prunifolia) - een vertegenwoordiger van het geslacht Kalina van de familie Adoksovye. Natuurgebied - Atlantische regio's van Noord-Amerika. In de natuur groeit het op hellingen, open plekken, bosranden en rivieroevers.
Kenmerken van cultuur
Viburnum-lelie - een grote bladverliezende struik met een spreidende kroon of een lage boom tot 5 m. Takken zijn kaal, donkerbruin, horizontaal uit elkaar geplaatst. Jonge scheuten zijn roodachtig, later groen. De knoppen zijn roodachtig, behaard, kort puntig.
De bladeren zijn eenvoudig, donkergroen, eivormig, elliptisch of breed elliptisch, tot 8 cm lang, scherp aan de punt, met een wigvormige of ronde basis, fijn getand langs de rand, kaal, glanzend, zittend op bladstelen, uiterlijk gelijkend pruimen bladeren. In de herfst wordt het blad karmozijnrood, wat het mogelijk maakt om de planten in herfstbloementuinen of autogenies te gebruiken.
De bloemen zijn klein, sneeuwwit, verzameld in corymbose bloeiwijzen, met een diameter van 7-10 cm. Vruchten zijn rond of ovaal, tot 12 mm in diameter, blauwzwart met een blauwachtige bloei, eetbaar. Viburnum-lelie bloeit in april-mei gedurende 10 dagen, de vruchten rijpen in september. De beschouwde soort begint in het achtste jaar na het planten vruchten af te werpen en draagt dan jaarlijks en overvloedig vrucht.
Tot op heden is er een decoratieve vorm van Viburnum x jackii - Viburnum x jackii, het is een hybride die wordt verkregen door kruising met Canadese viburnum. Het is een winterharde soort. Goede zaadkieming wordt niet gekenmerkt. De bewortelingssnelheid van groene stekken is uitstekend en bereikt 80-85%. Het verschilt van andere soorten in zijn snelle groei. De gemiddelde levensverwachting is 70-80 jaar.
De subtiliteiten van groeien
Viburnum-speeksel geeft de voorkeur aan licht alkalische, neutrale of lichtzure bodems, de bodemsamenstelling maakt niet uit. Hoewel de cultuur gebrekkig aanvoelt op drassige, zware kleiachtige, verdichte, zoute en drassige bodems. De locatie is, net als voor andere vertegenwoordigers van het geslacht, bij voorkeur zonnig of halfschaduw. In open gebieden bloeien planten overvloediger en geven daardoor goede fruitopbrengsten.
Viburnum wordt vermeerderd door zaadmethode en stekken (groene en verhoute stekken). Bij de eerste methode hebben de zaden een gelaagdheid in twee fasen nodig. De zaaidiepte is 2-2,5 cm Gestratificeerde zaden kunnen zowel in de volle grond als in potten worden gezaaid, die eerst op kamertemperatuur worden bewaard en voor de winter naar de kelder worden overgebracht. Versterkte zaailingen worden niet eerder dan 2-3 jaar later op een vaste plaats geplant. Het is belangrijk om jonge planten regelmatig water te geven en te bemesten met minerale meststoffen.
Toepassing in de traditionele geneeskunde
Viburnum-lelie wordt samen met zijn familieleden veel gebruikt in de volksgeneeskunde. De vruchten bevatten arbutine, flavonoïden, tannines, coumarinen, saponinen, enz. Preparaten gemaakt op basis van de vruchten van de plant in kwestie zijn effectief tijdens menstruatiepijn en menopauze. Ze zijn ook van toepassing op andere vrouwelijke ziekten. Langdurig gebruik van de vruchten van viburnum, tincturen en preparaten ervan, veroorzaakt geen verslaving en allergische reacties.
Toepassing in landschapsontwerp
Viburnum-lelie is een spectaculaire sierplant die wordt gebruikt voor het modelleren van grote stadsparken en tuinen, en natuurlijk persoonlijke achtertuinen / zomerhuisjes. Viburnum heeft een goed ontwikkeld wortelstelsel en is dus ideaal voor aanplant op oneffen terreinen. Het wordt vaak gebruikt om hellingen en hellingen te verankeren.
Het is niet verboden om Viburnum-speeksel te kweken in de buurt van de muren van huizen en bijgebouwen, tuinhuisjes, banken en een hek. Heesters of kleine bomen passen goed bij andere siergewassen, zoals sparren, cipres, jeneverbes, lijsterbes, esdoorn en bolbloemen. Viburnum is ook geschikt voor het maken van een haag, die dient als het belangrijkste onderdeel van de juiste zonering van de buitenwijk.
Aanbevolen:
Lelie
Lelie (lat.Lilium) - bloemencultuur; kruidachtige vaste plant of eenjarige die behoort tot de familie Liliaceae. Onder natuurlijke omstandigheden groeit het in de bergachtige streken van het noordelijk halfrond. Beschrijving Lelie wordt vertegenwoordigd door bolgewassen met een lommerrijke en eenvoudige stengel, die een directe voortzetting is van de onderkant van de bol.
Lelie Wit
Lelie wit is een van de planten van de familie genaamd liliaceae, in het Latijn klinkt de naam van deze plant als volgt: Lilium candidum L. Wat betreft de naam van de witte leliefamilie zelf, in het Latijn zal het zo zijn: Liliaceae Juss. Beschrijving van witte lelie Leliewit is een overblijvend kruid met een bol, die zal bestaan uit een vrij groot aantal vlezige en betegelde schubben.
Lelie Lancetvormig
Lelie lancetvormig is een van de planten van de familie genaamd liliaceae, in het Latijn zal de naam van deze plant als volgt klinken: Lilium lancifolium Thunb. (Lilium tigrinum Ker-Gawl.). Wat betreft de naam van de lancetvormige leliefamilie zelf, in het Latijn zal het zo zijn:
Amazone Lelie In Huis
De sierlijke Amazone-lelie geeft zijn sneeuwwitte bloei voor het nieuwe jaar en vormt een aanvulling op het besneeuwde landschap buiten het raam. Een tropische sierplant met grote glanzende bladeren met een donkergroene kleur zal een kerstboom volledig vervangen, wat veel comfortabeler is in een winterbos
Lelie Armeens
Lelie Armeens is een eenzaadlobbige meerjarige bolgewas die behoort tot de familie Liliaceae uit het geslacht Lelies. De internationale wetenschappelijke naam van de gepresenteerde plant is als volgt: Lelie armenum of Lelie monadelphum Armenum … De naam van deze bloemencultuur wordt gerechtvaardigd door het groeigebied van de beschouwde leliesoort, omdat het tot de groep van endemische planten behoort en direct op het grondgebied van de Republiek Armenië groeit.
