Libanese Ceder

2024 Auteur: Gavin MacAdam | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-16 13:43

Libanese ceder (lat. Cedrus libani) - een oldtimer van de planeet, die een van de vier soorten coniferen is van het geslacht Cedar (lat. Cedrus) van de familie Pine (lat. Pinaceae). Volgens botanici is deze soort verdeeld in twee ondersoorten, die van elkaar verschillen, bijvoorbeeld de kleur van naaldachtige bladeren, met kleuren als grijs, blauw, blauw en groen in verschillende tinten. Het majestueuze uiterlijk van de boom met groenblijvende naalden verrukt en roept een gevoel van trots op over de aard van onze planeet. Het is alleen jammer dat de zaden van cederappels niet eetbaar zijn, zoals die van zijn familielid, Siberian Pine, waaraan per ongeluk het adjectief "ceder" is toegevoegd.

Wat staat er op jouw naam?

De Latijnse naam van het geslacht "Cedrus" ("Cedar") ging soepel over in het Latijn vanuit de oude Griekse taal, waarin planten van dit type precies zo werden genoemd.

Het specifieke epitheton "libani" duidt op een bergketen genaamd "Libanon", die zich van zuid naar noord uitstrekt over het land met dezelfde naam. In de dagen van de Feniciërs waren de hoge hellingen van de bergkam volledig bedekt met Libanese ceders, van het hout waarvan de Feniciërs schepen bouwden. De oude mensen waren zuiniger dan de huidige generatie en zorgden ervoor dat de cederbossen niet volledig werden gekapt en aangevuld met zaailingen. Vanaf de 17e eeuw begonnen mensen de natuur barbaarser te behandelen en lieten de afstammelingen de zeldzame bosjes van de beroemde Libanese ceder na.

Het woord "libani" zelf migreerde soepel van de oude Aramese taal naar andere talen, waaronder het Arabisch, en betekent "melkwit", herinnerend aan de besneeuwde toppen van de bergketen, waarop een Franse botanicus genaamd Achille Richard (Achille Richard, 1794 - 1852) de eerste beschrijving van de plant werd gemaakt.

Beschrijving

De Libanese ceder is een groenblijvende naaldboom, waarvan een massieve enkele stam tot veertig meter hoog kan worden. Bovendien wint de boom gedurende de eerste vijftig jaar van zijn leven snel aan hoogte en na zeventig jaar vertraagt de groei en vormt de stam meerdere grote verticale takken, die de indruk wekken van een meerstammige boom. De stamdiameter van volwassen bomen bereikt twee en een halve meter. De donkergrijze of zwartbruine bast van de Libanese ceder is bedekt met diepe horizontale scheuren en heeft een geschubd, ruw oppervlak.

Op jonge leeftijd wordt de kroon van de Libanese ceder gevormd in de vorm van een piramide. In een dicht bos, waar buren de ruimtelijke mogelijkheden van de ceder beperken, blijft de kroon piramidaal. Waar meer ruimte is, wordt de kroon geleidelijk vlakker met vrij gelijkmatige pluizige takken. De kroon wordt gevormd door takken van twee typen. De takken van de eerste orde groeien horizontaal en bereiken enorme afmetingen. Dichte takken van de tweede orde groeien in het horizontale vlak. Dimorfe scheuten zijn verdeeld in lang en kort. Lichtbruine jonge scheuten worden in de loop der jaren grijs en worden schilferig en gegolfd.

Vegetatieve knoppen van Libanese ceder zijn eivormig en licht harsachtig. Hun lichtbruine oppervlak wordt gevormd door bladverliezende schubben. Korte scheuten tonen de wereld naaldachtige bladeren met een lengte van vijf tot vijfendertig millimeter, gerangschikt in spiralen. Het gedeelte van zo'n blad is ruitvormig en alle vier de zijden van de ruit zijn uitgerust met stomatale strepen die dienen als ademhalingsorganen voor de boom.

Libanese ceder heeft geen haast om vrucht te dragen. Kegels op de takken verschijnen pas op de leeftijd van veertig. Libanese ceder is een eenhuizige plant. Zowel mannelijke als vrouwelijke kegels verschijnen aan de uiteinden van korte scheuten, bovendien verschijnen mannelijke bijna een maand eerder dan vrouwelijke. Lichtgroene solitaire mannelijke kegels van vier tot vijf centimeter lang krijgen geleidelijk een lichtbruine kleur. Vrouwelijke toppen worden ook bleekgroen, zittend en harsachtig geboren. Na bestuiving duurt het twee keer zo lang om volledig te rijpen dan een vrouw nodig heeft om een kind te dragen. Gedurende deze tijd groeien ze in lengte van acht tot twaalf centimeter met een breedte van drie tot zes centimeter en krijgen ze een grijsbruine kleur. Het oppervlak van de toppen is schilferig en harsachtig, en de vorm is als een ei of een miniatuurton.

Naarmate de vrouwelijke kegel rijpt, gaan de schubben open, beginnend bij de bovenkant, waardoor zaden vrijkomen, klaar voor onafhankelijk leven om het leven van de Libanese ceder op de planeet te verlengen.