Kirkazon Sierlijk

2024 Auteur: Gavin MacAdam | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-16 13:43

Kirkazon sierlijk (lat. Aristolochia elegans) - kruidachtige wijnstok; een vertegenwoordiger van het geslacht Kirkazon van de familie Kirkazonov. Komt uit de tropische streken van Zuid-Amerika. Het groeit voornamelijk in zonnige gebieden, vaak te vinden in Brazilië. Het uitzicht is origineel, veelbelovend voor siertuinieren in de zuidelijke regio's.

Kenmerken van cultuur

Kirkazon sierlijk is een kruidachtige wijnstok met een lengte van 10-12 m. Het is een naaste verwant van de Manchurian kirkazon en de grootbladige kirkazon. De bladeren zijn donkergroen, glanzend, puntig, diep gelakt, breed hartvormig. Aan de achterkant is het blad grijsgroen. De bloemen zijn groot, tot 12 cm, axillair, met een hartvormig-kubusvormige bloemdekplaat die geen lobben heeft en bedekt is met steenrode aderen, een cilindrische gezwollen buis van groenachtig gele kleur. De vrucht is een droge peervormige of bolvormige capsule. De sierlijke Kirkazon bloeit in juli - half september, soms eindigt de bloei in augustus, afhankelijk van de weersomstandigheden. Vruchten worden in kleine hoeveelheden gevormd; wanneer ze in de volle grond worden gekweekt, rijpen de wijnstokken niet vaak.

Bestuivingsfuncties

De bloemen zijn erg origineel, ze trekken insecten aan met hun schoonheid, die er helaas niet uit kunnen komen voor stuifmeel, vanwege de stekelige haren die schuin naar binnen zijn gericht. In een poging zichzelf uit de val te bevrijden, bestuiven insecten de bloem op zoek naar een uitweg. En pas daarna (na een tijdje) beginnen de haren te verdorren en vallen af, het insect komt samen met het gevallen stuifmeel naar buiten, en wanneer het naar een andere bloem vliegt, vindt het proces opnieuw plaats. Meestal wordt de sierlijke kirkazon bestoven door kevers, vliegen en muggen, ze worden aangetrokken door de niet erg aangename geur die uit de bloemen komt.

Groeiende functies

Zoals je weet, is de sierlijke Kirkazon afkomstig uit de tropen, dus in de winter moet hij de kamer in worden gebracht. De rest van de teelt van Kirkazon veroorzaakt geen grote problemen. Het belangrijkste is om de beste plaats te kiezen. Het is het beste om planten te planten in de zuidelijke heuvels of in gebieden die goed verlicht zijn door de zon. Het is niet verboden om een wijnstok te planten in de buurt van de muren van architecturale gebouwen, maar alleen aan de kant die openstaat voor de zonnestralen, anders zal de kirkazon slecht bloeien of helemaal niet bloeien.

De belangrijkste zorg voor het gewas is beperkt tot voeren en water geven. Deze procedures kunnen niet worden uitgesloten, anders sterft de plant zonder zijn ongewone schoonheid te tonen. Tijdens het seizoen zijn drie verbanden voldoende (2 toortsinfusie en 1 complexe minerale meststoffen). Water geven wordt uitgevoerd als de grond opdroogt, in de hitte wordt frequent sproeien uitgevoerd. Kirkazon elegant wordt zeer zelden aangetast door plagen en ziekten; preventieve behandelingen zijn niet vereist. Met het begin van de vorst wordt de wijnstok opgegraven en in een pot getransplanteerd. Planten kunnen niet in de tuin blijven staan, ze gaan dood bij de eerste nachtvorst (ook als er een goede beschutting is).

Toepassing in landschapsontwerp

Kirkazon is sierlijk en zeer decoratief, bijna geen enkele plant ter wereld kan ermee vergelijken. En dat allemaal dankzij het ongewone blad en de bloemen. Bovendien heeft Kirkazon een zeer dichte en mooie kroon, die eruitziet als een tent. Om deze reden zijn de sierlijke Kirkazon (en andere leden van het geslacht) ideaal voor verticaal tuinieren. Het zal onmiddellijk alle steunen, tuinhuisjes, kolommen, bomen, bogen en andere scheidingswanden vlechten, evenals muren van huizen en gebouwen. In de winter zal de sierlijke Kirkazon de vensterbank versieren, waarop hij zal leven tot het begin van de lente.

Reproductie

In Rusland is kirkazon sierlijk niet wijdverbreid, dit komt door enkele reproductieproblemen. Zoals hierboven vermeld, rijpen de vruchten uiterst zelden, en als ze vastgebonden zijn, rijpen ze niet. Dit geldt voor de buitenteelt. Om zaden te verkrijgen, doen veel tuinders die bezig zijn met het kweken van kirakazones het volgende: met de komst van de vorst worden de wijnstokken in potten getransplanteerd, de kamer in gebracht en de meeste scheuten afgesneden, zodat alleen die overblijven waarop de zaaddozen zijn gevormd. Na een tijdje zullen de zaden rijpen en kunnen ze in de grond worden gezaaid. Ook is het thuis niet verboden om stekken uit te voeren. Deze bewerking wordt in het voorjaar uitgevoerd, terwijl ze tegelijkertijd worden geplant in een bevochtigd substraat, bedekt met een filmomslag. Tegen het einde van mei schieten de stekken wortel, maar ze worden in de volle grond geplant nadat de dreiging van vorst voorbij is.