2024 Auteur: Gavin MacAdam | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-16 13:43
De hoge pijlen van de steeltjes van het meerjarige delphinium trekken op het eerste gezicht de aandacht. Het aristocratische "uiterlijk" van een nobele plant zal zelfs een bescheiden bloementuin doen spelen met felle kleuren. Welke kenmerken onderscheiden het delphinium van andere culturen?
Mooie legendes
In het oude Griekenland was er een legende over een begaafde jonge beeldhouwer die het beeld van zijn overleden geliefde kon creëren. Het nobele hart van de jongeman deed de koude steen herleven. De boze goden veranderden de man in een dolfijn.
Er kwam eens een herrezen meisje voor een wandeling naar de zee en zag een dolfijn zwemmen. Hij gaf haar een azuurblauwe bloem van onaardse schoonheid. Sindsdien wordt deze plant delphinium genoemd.
Een beetje geschiedenis
Botanici waren de eersten die jaarlijkse vormen van delphinium (oostelijk, twijfelachtig) in de cultuur introduceerden. Door te kruisen kon een verscheidenheid aan kleuren knoppen worden gemaakt: lila, lavendel, roze, wit, paars, blauw.
In de 17e eeuw werden meerjarige soorten wijdverbreid: grootbloemig, labiaal, lang. Door ze samen te kruisen, hebben wetenschappers verbazingwekkende resultaten bereikt. Momenteel zijn hybriden populair:
• Belladonna;
• Grote Oceaan;
• Marfinski;
• Schots;
• Nieuw-Zeeland.
Ze hebben krachtige lange steeltjes, dichte "kolven" van knoppen. De kleur van de bloembladen is 2-3 tonen, met strepen, randen of overlopen. Eenvoudige, semi-dubbele of dubbele structuur van bloeiwijzen.
Biologische kenmerken
De hoogte van de struiken is, afhankelijk van de soort, van 0,5 tot 2 meter. Hoofdwortel, vertakt. Vinger-ontleed bladeren, afwisselend, voornamelijk in het onderste deel van de plant, heldergroen, wollig. De stengel is hol van binnen.
Gekleurde kelkblaadjes (bovenste met een uitloper) in een hoeveelheid van 5 stuks worden door velen aangezien voor bloembladen. Echte bloembladen zijn klein, bevinden zich in het midden, hebben witte, zwarte kleuren, lijken op een hardwerkend insect, daarom worden ze bijen genoemd. Zij zijn degenen die bestuivers aantrekken.
De knoppen, verzameld in de bloeiwijze van de kolf, bloeien, beginnend bij de lagere lagen en stijgen geleidelijk naar boven. Bloei gaat door vanaf begin juli gedurende 1-1,5 maanden. De meeste hybriden vormen nieuwe pijlen dichter bij september, bloeiend tot de vorst.
Eind augustus rijpen kleine bruinachtige platte zaden, ingesloten in fruit - veelbladig. In de fase van volledige rijpheid gaan de kleppen open, de korrels vallen op de grond. In gunstige winters blijven ze in de grond, waardoor ze in het voorjaar onbeduidend zelf zaaien. De ontkieming van de verzamelde zaden duurt 3-4 jaar.
Habitatomstandigheden
De meeste hybriden hebben een goede vorstbestendigheid in Centraal-Rusland. Ze overwinteren zonder extra beschutting. Nieuw-Zeelandse exemplaren moeten worden bedekt met non-woven materiaal voor een veiligheidsnet. In sneeuwloze winters kunnen ze sterven.
Plantverlies treedt op in de late herfst of het vroege voorjaar, wanneer warm weer sterk verandert in koud weer met hevige regenval. Stagnatie van water aan de wortels in deze periode zorgt ervoor dat ze gaan rotten.
Delphiniums houden van vocht in beperkte hoeveelheden. Vooral in droge zomers hebben ze water nodig. Op vruchtbare, bevruchte lemen geven ze hoge steeltjes. Ze geven de voorkeur aan heldere open plekken of opengewerkte halfschaduw. Ze bloeien zwak in de volle schaduw, de pijlen strekken zich uit en vormen losse "kolven".
Op één plek groeien ze 4-5 jaar veilig. Dan hebben de planten verjonging nodig door de struiken te verdelen.
Delphinium attractie
Wat zijn de eigenschappen van edele struiken:
een. Pretentieloze zorg.
2. Uitstekende overwintering.
3. Lange bloei.
4. Mooie, aristocratische uitstraling.
5. Een goede snit voor boeketten (tot 10 dagen in een vaas staan).
6. Snelle groei van struiken.
Al deze componenten trekken de aandacht van tuinders naar delphiniums.
We zullen reproductie en zorg in het volgende artikel bespreken.
Aanbevolen:
Edele Hakhout
Edele hakhout is een van de planten van de familie boterbloemen, in het Latijn klinkt de naam van deze plant als volgt: Hepatica nobilis Schreb. (Anemone hepatica L.). Wat betreft de naam van de adellijke hakhoutfamilie zelf, in het Latijn zal het zo zijn:
Edele Delphiniums. Groeien Uit Zaden
Zaadvoortplanting van delphiniums is een interessant proces dat niet alleen fokkers aantrekt, maar ook beginnende verzamelaars de kans geeft om hun bloementuin aan te vullen met nieuwe ongebruikelijke vormen. Het resultaat is altijd onvoorspelbaar. In grote centra worden bij het verkrijgen van zaden variëteiten van elkaar geïsoleerd. Het is moeilijk om dergelijke omstandigheden in een persoonlijke tuin te creëren. Hoe kom je aan je eigen zaad?
Edele Delphiniums. Vegetatieve Vermeerdering
Je wordt voor eens en altijd verliefd op slanke delphiniums. Er is een wens om de collectie te vergroten vanwege de verscheidenheid aan hybriden. Met vegetatieve reproductie kunt u alle erfelijke eigenschappen van de oudervormen behouden. Welke methoden zijn geschikt voor een adellijke cultuur?
Edele Rabarber
Edele rabarber (lat.Rheum nobile) - een van de meest ongewone vertegenwoordigers van het geslacht rabarber. Groeit in een beperkt gebied, namelijk in de Himalaya. Ook gevonden in Tibet, in de bergen van Afghanistan, India en Nepal. In 1885 werd de plant voor het eerst bekend.
Edele Delphiniums. Groeien
Met de juiste zorg kunnen individuele exemplaren van het delphinium meer dan 10 jaar op één plek leven. Experts raden aan om de struiken na 5 jaar te verjongen. Welke activiteiten kunnen de levensduur van een nobele plant verlengen?
