Lente Herauten

2024 Auteur: Gavin MacAdam | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-16 13:43

Na moeder-en-stiefmoeder-, Medunitsa- en Crested-planten, hebben andere planten haast om de wereld te informeren over de komst van de lente. Het is al gemakkelijker voor hen om hun schoonheid te demonstreren, omdat de lente zelfverzekerd over de planeet schrijdt en warmte en licht geeft

Anemoon

Wanneer het tijd is om te bloeien

Anemoon, onder de voeten van een liefhebber van boswandelingen, ritselt het gebladerte van vorig jaar niet meer, omdat het zich verbergt onder het groengele tapijt van een plant, dat op het eerste gezicht pretentieloos lijkt.

Latijnse naam voor Anemoon, Anemoon, betekent "wind", die zijn eenvoudige delicate bloemen opwindt, relatief hoge dunne steelstelen bekroont, geboren uit een gespreide rozet van zwaar gesneden bladeren. De bomen beginnen immers net te worden bedekt met plakkerige bladeren en beschermen de tere plant niet tegen windstoten. Maar door zo'n zeldzame kroon vinden de zonnestralen gemakkelijk hun weg naar de anemoon, en zij is, net als alle lentebloemen, erg fotofiel.

De levensduur van de bovengrondse delen van de Anemoon is, net als die van de fragiele Corydalis, erg kort. Daarom heeft ze haast om nakomelingen op aarde achter te laten tegen de komst van de zomer, wanneer haar bladeren en bloemen verwelken en alleen de wortelstok overblijft, die de voedingsreserves in de bodem voor het volgende seizoen behoudt.

Gele bloemen worden aan de wereld geschonken door Buttercup Anemone, en er zijn soorten waarvan de bloemen puur wit zijn of wit met een roze tint. Dit zijn respectievelijk Bosanemoon en Dubravnaya-anemoon. Ze zijn delicater, maar je vindt ze niet zo vaak als de boterbloemanemoon.

In kunstmatige bloembedden worden niet alleen lenteanemoonen gekweekt, maar ook soorten die bloeien in de zomer-herfstperiode. Je kunt er hier over lezen:

www.asienda.ru/sadovye-cvety/yarkaya-prostota-anemony/

Bepaalde soorten anemoon hebben genezende krachten.

Chistyak

Als je niet goed naar de vorm van de bladeren kijkt, tel dan de bloembladen van de bloemen niet mee, dan

Chistyak kan gemakkelijk worden verward met

Anemoon … Ze bloeien tegelijk, wanneer de lente de eerste warmte en veel zonneschijn geeft.

De bloemen van Chistyak, hoewel geel gekleurd, zijn echter rijker in het aantal bloembladen dan die van Anemone (van 6 tot 14 bloembladen tegen, in de regel, 5 stuks).

Wat de bladeren betreft, ze kunnen worden verward door een volledig onverschillig of onoplettend persoon. Chistyak heeft immers hele bladeren, en niet sierlijk gesneden, zoals de fragiele anemoon. En Chistyak overtrof Anemone met het aantal bladeren in de wortelrozet. Bovendien bevinden de bladeren zich op de stengel. Daarom is er in het Chistyak-tapijt meer groen dan geel.

Planten verschillen ook in het ondergrondse deel. Als Anemone een voedzame wortelstok in de grond heeft, dan slaat Chistyak zijn voedsel op in langwerpige kleine knobbeltjes. Het is interessant dat de plant niet alleen knobbeltjes in de grond maakt, maar ook in de bladoksels. Als ze volwassen zijn, vallen ze op de grond en ontkiemen, waardoor het bestaan van Chistyak wordt voortgezet. Al heeft de plant ook zaden die bijna een jaar geduldig in de grond wachten op hun lente.

Chistyak heeft veel helende vermogens, als de bladeren en knobbeltjes worden verzameld voordat de zaden rijpen, omdat de plant na hun rijping in een giftige verandert.

Ganzenboog

Een andere geelogige lenteplant met een kort groeiseizoen komt in het vroege voorjaar stoutmoedig de wereld binnen, zodat het nageslacht in de vorm van bollen achterblijft tot het volgende voorjaar.

Bollen

Ganzenui, zoals in Chistyak, worden niet alleen onder de grond gevormd, maar ook in de oksels van bladeren, en soms zelfs in plaats van bloemknoppen. Er was een tijd dat mensen uien verzamelden en kookten om hun maaltijden te diversifiëren. Ze werden ook gebruikt door de traditionele geneeskunde.

Na kleine stervormige bloemen blijven zaden over, die zijn uitgerust met aasuitgroeiingen - een voedzame delicatesse voor de alomtegenwoordige hardwerkende mieren. De mieren eten het aas en de overgebleven zaden vinden een nieuwe verblijfplaats. Beschermd door een laag sneeuw beginnen ze zich zelfs in de winter te ontwikkelen, om hun dunne bladeren aan de wereld te onthullen, zodra er kleine ontdooide plekken verschijnen op de hellingen van ravijnen.

Je kijkt naar deze gedurfde ganzenuien en bewondert de veerkracht en vitaliteit van natuurlijke planten.