2024 Auteur: Gavin MacAdam | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-16 13:43
De harige nachtvlinder, die het meest voorkomt in het Verre Oosten en in het Europese deel van Rusland, beschadigt vooral bos- en fruitsoorten. Rupsen zijn het schadelijkst - eerst skeletoniseren ze jonge bladeren, vlechten ze met een spinnenweb, en dan beginnen oudere rupsen het gebladerte openlijk en ruw op te eten, waarbij ze de bladeren vaak volledig opeten. Om de oogst te behouden, moeten deze plagen actief worden bestreden
Maak kennis met de plaag
De harige zijderupsmot is een grappige vlinder met een spanwijdte van 35 tot 40 mm. De vleugels van deze vraatzuchtige schurken zijn meestal geschilderd in geelachtig grijsachtige tinten. Niettemin kunnen ze grijsachtig zijn, versierd met talrijke bruinachtige strepen, evenals zwarte halvemaanvormige stippen die zich tussen de aderen van de buitenranden van de vleugels bevinden. Langs de anale randen zijn alle vleugels badstofgeel. Wat betreft de pony op de vleugels van harige zijderupsmotten, deze is bijna altijd bruin. Een ander onderscheidend kenmerk van dit ongedierte is dat de antennes gevederd zijn bij mannen en draadachtig bij vrouwen.
De eieren van harige zijderupsmotten bereiken een grootte van 0,7 mm. Onlangs gelegde eieren zijn groenachtig gekleurd en onmiddellijk voor de heropleving van rupsen verandert hun kleur in blauwzwart en wordt gekenmerkt door een uitgesproken metaalachtige glans. Voltooide rupsen bereiken een lengte van ongeveer 45-50 mm en zijn begiftigd met heldere en goed zichtbare gele stoelen, en de hoofdkleur van hun lichaam onderscheidt zich door bizarre veelkleurige aberraties: grijsachtig bruin, bruinachtig, grijs of grijsviolet. De buikplaten van het vraatzuchtige ongedierte zijn ook behoorlijk helder en de poten zijn geverfd in zwartbruine tinten. Bovendien hebben ze op elk segment een paar middelgrote gele vlekken en op het elfde segment zie je ook een paar zwarte uitstekende uitlopers met lichte haren. En donkerbruine poppen, die tot 17 - 20 mm groot worden, zijn begiftigd met gevorkte dikke processen die eindigen met vrij grote cremasters.
Schadelijke poppen overwinteren in aarden wiegen in de grond, terwijl ze zich onder afgevallen bladeren, in de bovengrondse bodemlaag of op een diepte van acht tot vijftien centimeter bevinden. In het vroege voorjaar beginnen vlinders uit te vliegen, zodra de gemiddelde dagtemperatuur twaalf tot vijftien graden bereikt. Meestal gebeurt dit in het eerste decennium van april - in maart kan de opkomst van vlinders uitsluitend in de steppezone worden waargenomen. Trouwens, hun vlucht wordt na verloop van tijd altijd verlengd en duurt meer dan een maand.
Sedentaire vrouwtjes van harige zijderupsmotten vliegen niet. Nadat de bevruchting heeft plaatsgevonden, beginnen ze eieren te leggen - in kleine groepen of één voor één, door ze aan de basis van de nieren in de plooien van de cortex te plaatsen. De totale vruchtbaarheid van vrouwtjes bereikt in dit geval zes en een half tot acht en een half honderd eieren, en de duur van de embryonale ontwikkeling van plagen is van tien tot vijftien tot dertig tot vijfendertig dagen.
De herboren rupsen onderscheiden zich door ongekende mobiliteit en leven behoorlijk apart. Na dertig tot vijfendertig dagen eindigt hun ontwikkeling en verhuizen de rupsen geleidelijk naar overwinteringsplaatsen, waar ze, nadat ze zich hebben verpopt in miniatuur aarden wiegen, erin blijven tot het volgende voorjaar. Gelukkig heeft het hele jaar door een enkele generatie harige zijderupsmotten de tijd om zich te ontwikkelen.
Hoe te vechten?
De belangrijkste preventieve maatregel tegen harige motten-zijderupsen is de herfstbewerking in de stamkringen en gangpaden. En zodra de rupsen langzaam in de grond beginnen te bewegen voor de daaropvolgende verpopping, moet deze grondig worden losgemaakt. Als er meer dan vier tot zes eieren worden gezien op elk paar vierkante meter scheuten, beginnen ze te sproeien met insecticiden.
Aanbevolen:
Grappige "ballen" Van Zaden
Om de een of andere reden wordt aangenomen, en zo vaak op etiketten geschreven, dat dahlia's uit zaden eenjarige planten zijn. De mensen geloven in deze uitspraken. Maar dit is verre van de waarheid
Grappige Eikenblad Zijderups
De eikenachtige zijderups, ook wel de eikencoconworm genoemd, dankt zijn interessante naam uitsluitend aan het feit dat zittend ongedierte met gevouwen vleugels sterk lijkt op gedroogde eikenbladeren. Vooral vraatzuchtige rupsen beschadigen de bomen en geven er de voorkeur aan te smullen van de sappige bladeren van appelbomen, peren en enkele andere fruitbomen. Bovendien vallen ze meestal jonge plantages aan. De schadelijke rupsen zullen niet weigeren te smullen van bladeren van lijsterbes, els, esp of
Grappige BBW Meidoorn Bladworm
De mollige meidoornbladworm is een alomtegenwoordige plaag die schade toebrengt aan peren, appelbomen, meidoorn, lijsterbes, steenvruchten, maar ook aan bos- en bladverliezende soorten. Ze voelt zich het beste in schaarse plantages. Deze parasieten beschadigen de bloeiende knoppen en bloemen met knoppen behoorlijk. Blootstelling van boomkronen op sommige gewassen bereikt soms zelfs 90%. En op pruimen en peren met appelbomen beschadigen bbw meidoornbladwormen onrijpe vruchten en eierstokken, vervormen
Grappige Appelmot Baby
De baby-appelmot is een buitengewoon grappige plaag, die voornamelijk voorkomt in de steppe- en bossteppe-zones. Het is vooral talrijk in de zuidelijke regio's. Het schaadt voornamelijk appelbomen, maar soms kunnen ook andere fruitgewassen lijden onder zijn invasies. Als het aantal van deze schadelijke parasieten in de tuin bijzonder hoog is, kan de opbrengst tot 60% of zelfs meer dalen
Grappige Peer Bug
De perenwants viert graag niet alleen de peer, maar ook de meidoorn met een appelboom. Soms beschadigt het sommige andere fruitgewassen, maar dit gebeurt niet vaak. De larven zijn bijzonder schadelijk en zuigen alle sappen uit de tere bladeren. Als gevolg van de schadelijke activiteit van deze parasieten verkleuren de bladeren geleidelijk en zijn ze nogal sterk verontreinigd met vervelde huiden en plakkerige uitwerpselen van ongedierte. In droge seizoenen is de schadelijkheid van perenwantsen bijzonder hoog. Als de
