Raadsels Van Giftige Planten. Deel 3

2024 Auteur: Gavin MacAdam | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-16 13:43

We blijven praten over giftige planten, vandaag zullen we het hebben over nieskruid, aronskelk, hoef, verbena en anderen

Talloze soorten van de leliefamilie zijn zeer giftig. Hun sap werd in de oudheid gebruikt in pijlgif. Deze omvatten de helleborus van Lobel die groeit in subalpiene weiden. Het is onmogelijk om het te verwarren met een andere plant. Het is een meerjarige plant van 1,5 m hoog met gegolfde brede bladeren. Helleboru

Honing is giftig met een mengsel van nectar van zijn geelgroene bloemen met een knoflookgeur. Er zijn gevallen van vergiftiging

nieskruid vee, vooral in het voorjaar, wanneer jonge planten verschijnen. Inkuilen elimineert de toxiciteit ervan niet. Wanneer het gedroogd is, bederft het het hooi erg, want wanneer het halfbakken in de hooibergen komt, veroorzaakt het rotting.

Een zeer giftige plant -

aronskelk langwerpig. Het groeit in het vroege voorjaar samen met wilde knoflook. Hun jonge, gedraaide bladeren lijken qua uiterlijk op elkaar, maar de aronskelk is donkerder van kleur. De slechte geur trekt vliegen aan voor bestuiving. Aan het begin van de zomer sterven de bladeren af, dan verschijnen rode besachtige vruchten, opgegeten door lijsters. Ze verleidden herhaaldelijk kinderen, die vergiftigd waren door ze te eten, ondanks de specifieke geur die ze afgeven bij het uitknijpen van de vrucht. Dieren eten af en toe bladeren.

Op uiterwaarden van rivieren, in zonnige valleien, staat een liaan

stap wit, of

bryony … Het heeft een vertakte, ruwe stengel, vastklampende (overstappende) antennes en geelwitte bloemen. In de herfst verschijnen er kleine zwarte bessen. De witte vlezige wortel in de arm is dik, doet denken aan een raap, rijk aan melksap. In de volksmond werd deze plant serpentijn of paralytisch gras genoemd. De wortels, scheuten en bessen zijn giftig. Er zijn gevallen bekend van bryony-vergiftiging van varkens die wortels aten en vogels die bessen aten. Er wordt aangenomen dat veertig bessen genoeg zijn om een volwassene te doden.

Af en toe gevonden in de bossen

Giftige hoef Georgisch - een bekende medicinale plant. De groenblijvende bladeren lijken op het spoor van de hoef van een paard. In het vroege voorjaar verschijnen er donkerrode bloemen op de stelen. Het wordt in de volksmond bospeper genoemd vanwege het licht kruidige aroma van versgemalen bladeren, emetische wortel en stevig kruid. Het werd gebruikt als middel tegen dronkenschap en hartfalen. Overdosering veroorzaakt vergiftiging.

Waarschijnlijk bekend bij velen

Sint-janskruid perfoliëren. Een grote hoeveelheid ervan in hooi veroorzaakt vergiftiging van dieren met witte wol. Klieren met etherische olie zijn duidelijk zichtbaar in de bladeren. Sinds de oudheid worden de magische eigenschappen van sint-janskruid in verband gebracht met zijn "perforatie". In Duitsland werd het beschouwd als een plant die vijandig stond tegenover boze geesten, en het sap zou een betoverend middel bevatten. In de volksgeneeskunde is sint-janskruid een remedie voor vele ziekten. Maar de meest geurige is sint-janskruid, dat groeit van het bovenste bos naar de alpengordel.

IN

ijzerkruid officinalis giftige verbenomine gevonden. Het groeit op vochtige plaatsen op stortplaatsen, in de buurt van bronnen, langs wegen en velden. Deze onopvallende plant met kleine bloemen is al sinds de oudheid bekend. Men geloofde dat hij in staat was om liefde aan te wakkeren, boze geesten te verwijderen en vijanden te verzoenen. In de volksgeneeskunde wordt het gebruikt voor leverziekten.

Een van de meest giftige planten in onze flora is

monnikskap, of

oosterse worstelaar (wolvengif). Overal gevonden in bossen, subalpiene hoge grassen. De naam komt naar verluidt van de Griekse stad Akone, in de buurt waar een grot was, waar volgens de mythe een ingang naar de hel was. Een andere naam "koningsgras" werd hem gegeven vanwege zijn sterke toxiciteit. Een krachtig principe in zijn knollen is de alkaloïde aconitine. Verse knollen ruiken naar mierikswortel. Hun smaak is mysterieus en veroorzaakt een gevoel van kruipen van gevoelloosheid op de tong. In Engeland werd het beschouwd als een van de belangrijkste homeopathische middelen. Het gevaarlijkst tijdens het ontluiken en bloeien. Tegen de tijd dat de zaden rijpen, neemt de toxiciteit af. Drogen en inkuilen zal de toxiciteit niet elimineren.