2024 Auteur: Gavin MacAdam | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-16 13:43
In elke tuin is er een gebied met onvoldoende gecultiveerde grond of zwaar beschaduwd door weelderige kronen van struiken of bomen. Wat kan op dergelijke plaatsen worden geplant zodat ze de ogen niet irriteren, maar aantrekkelijkheid en vreugde van het zijn toevoegen?
Voor het decoreren van probleemgebieden van een zomerhuisje zijn bodembedekkers, waarvan de keuze geweldig is, perfect.
Phlox subulate of zode
Deze lage kruidachtige vaste plant, niet meer dan 15-17 cm hoog, siert de grond gedurende het zomerseizoen met heldergroene bladeren, waarvan de smalle puntige vorm lijkt op een priem van een kleermaker of een accountant, stapels rapporten verweven, stof verzamelend jarenlang in de schappen, voor niemand overbodig.
De stengel van de plant is dicht bedekt met deze priemvormige stijve bladeren, die de struik veranderen in een miniatuur doornige kerstboom, die heel geschikt is voor kinderen om in het "Nieuwjaar" te spelen.
Met zijn pretentieloosheid voor de samenstelling van de bodem
Phlox subuleren geeft de voorkeur aan plaatsen die open zijn voor zonlicht en tolereert geen wateroverlast. De winterhardheid van de plant helpt de vorst gemakkelijk te doorstaan, met perfect bewaarde struiken in het voorjaar.
Groene tapijten van Phlox subulate tweemaal per seizoen zijn bedekt met 5-bladige stervormige bloemen, waardoor zulke dichte bloeiwijzen dat groenblijvende greens niet zichtbaar zijn onder hun felle kleuren. Dergelijke evenementen vinden plaats in mei-juni en augustus-september met een duur van een maand.
De plant voelt zich het beste in rotstuinen; zal een tuinpad versieren, gemaakt van tegels die niet dicht bij elkaar liggen; zal sluw uit de scheuren van de keermuur of de gaten van verticaal geplaatste bloembedden gluren, die tegenwoordig steeds populairder worden.
verjongd
Een verbazingwekkende creatie van de natuur, aan de geboorte waarvan de adviseurs van de Almachtige in de wiskundige wetenschappen duidelijk hebben deelgenomen. Geometrische perfectie in de opstelling van sappige bladeren fascineert en verrukt plantenliefhebbers, maar belet niet dat de plant zelf verschillende vormen aanneemt en de bladeren in ongewone kleuren kleurt, zonder de geometrische harmonie te schenden.
De Latijnse naam, die "altijd in leven" betekent, doet zijn naam slechts in één geval eer aan. Na jarenlang dezelfde plek in de tuin te hebben versierd, besluit de plant, nadat hij volwassen is geworden, een steel uit het midden van de bladrozet vrij te geven, die de wereld van bloeiwijze-caps laat zien, verzameld uit een witte, roze, gele of paarse ster -vormige bloemen. De bloeiwijze lijkt het afscheid te symboliseren van een aparte roos Molodil met deze prachtige wereld, die deze presenteert met zijn bescheiden bloemen voordat hij vertrekt naar de wereld van schaduwen.
Bovendien slaagt de uitgaande rozet erin om tijdens zijn leven op aarde veel kleine rozetkindjes achter te laten. Het leven van een plant eindigt dus niet, zelfs niet met het vertrek van volwassenen.
verjongd verdraagt droogte, maar stilstaand water voor een plant is destructief. Daarom worden ze geplant op plaatsen waar er een constant gebrek aan bodemvocht is. Planten voelen zich niet op hun gemak onder loofbomen vanwege vallende bladeren, waaronder ze benauwd en vochtig zijn, en daarom beginnen de rozetten van Molodila te sterven en hebben ze geen tijd om nakomelingen achter te laten.
Steenbreek
Als je een wortelstok meerjarige Steenbreek plant in een probleemgebied, dan wordt deze van mei tot september versierd met rozetten van leerachtige of vlezige bladeren in verschillende vormen en 5-bloemblaadjes stervormige bloemen, die enkelvoudig kunnen zijn of zich in pluimvormige bloeiwijzen kunnen verzamelen.
Talloze soorten
Steenbreek bieden een keuze uit planten van verschillende hoogtes, van 5 cm tot 70 cm. Bladeren van veel soorten geven kalk af, die zich langs de rand van het blad bevindt, waardoor het een grijsachtig uiterlijk krijgt. De bloemen vallen niet graag op en daarom kozen ze voor zichzelf een witte, roze of gele kleur.
Om de Steenbreek zaden te laten produceren, is de hulp van bestuivende insecten nodig. Hoewel sommige soorten in staat zijn tot zelfbestuiving
