Kersenpijpworm - Een Vraatzuchtige Plaag

2024 Auteur: Gavin MacAdam | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-16 13:43

Kersenpijpworm houdt niet alleen van kersen en kersen - zijn scala aan smaakvoorkeuren omvat ook sleedoorn met abrikoos en pruim met meidoorn. In dit geval beschadigen kevers en larven fruitbomen met gelijke kracht. Kevers knagen talloze gaten in kleine knoppen en eten ruwweg aan dezelfde delicate meeldraden met stampers. Bovendien knagen ze vaak aan de bladeren en vernietigen ze de vormende eierstokken volledig. En de voeding van schadelijke larven kan de vruchtmassa van kersen tot 30% verminderen, en kersen - tot 50%

Maak kennis met de plaag

De kersenpijp-runner is een vraatzuchtige kever, die ongeveer 6 - 8 mm groot wordt. Zijn lichaam, bedekt met lichte, dikke haren, is geverfd in goudgroene tinten met een spectaculaire karmozijnrode metaalglans. Het helderpaarse podium van vraatzuchtige parasieten heeft licht verdonkerde toppen en hun pronotum is aan de zijkanten van bovenaf licht afgerond. Hun ogen zijn zwak convex, rond en relatief klein, en de grote schilden van kersentubewerts hebben afgeronde toppen. Aan de zijkanten van de prothorax van mannetjes zijn er twee puntige stekels die naar de zijkanten zijn gericht, en de lengte van hun dekschilden, bezaaid met regelmatige rijen lekke banden, is anderhalf keer langer dan hun breedte.

De grootte van de witte ovale eieren van kersentubewerts is 0,4 mm. En de lichtgele larven, die tot 8 - 9 mm groot worden, zijn begiftigd met dunne haartjes op het lichaam en kleine bruinachtige kopjes. De poten van de larven zijn afwezig en hun lichamen zijn boogvormig. Glanzende poppen van 6 - 8 mm groot zijn geschilderd in lichtgele tinten. Hun ogen zijn grijsbruin en nogal convex, het lichaam is bedekt met dunne roodachtige haren en aan de uiteinden van de buik zijn er een paar kleine stekels.

Onvolwassen insecten overwinteren, net als de larven, op een diepte van tien tot vijftien centimeter in de grond. Sommige insecten komen ongeveer drie tot vier dagen voor de bloei van fruitbomen uit de grond en hun massale afgifte vindt plaats tijdens de bloeiperiode van zoete kersen. Kersenkokerwormen zijn vooral actief bij zonnig en vrij warm weer - bij bewolkt en koud weer zitten de plagen onbeweeglijk in de oksels van de scheuten en strekken ze de antennes uit met het podium naar voren.

De insecten die naar buiten komen voeden zich extra, en tien tot twaalf dagen na de kersenbloesem paren ze, gevolgd door het leggen van eieren, wat ongeveer vijfentwintig tot dertig dagen duurt, tot aan de verharding van de kersenpitten. De totale vruchtbaarheid van vrouwtjes bereikt honderden of anderhalfhonderd eieren.

De larven, die na negen tot twaalf dagen herboren worden, dringen onmiddellijk door in de botten en gedurende ongeveer drieëntwintig tot dertig dagen voeden ze zich actief met de nucleoli. Zodra de kersen rijp zijn, stoppen de larven met eten. Individuen die klaar zijn met eten, verlaten de vruchten, waarna ze op de grond vallen en zich onmiddellijk in de grond graven. Daar, op een diepte van tien tot vijftien centimeter, rusten ze waterdichte bolvormige wiegen uit met goed aangedrukte en overvloedig met speeksel doordrenkte wanden. En in augustus-september verpopt ongeveer 60% van de larven in deze schuilplaatsen, en na twaalf tot vijftien dagen veranderen ze in insecten die tot het voorjaar in de grond blijven. Het niet opgezette deel van de larven valt in diapauze, waarin het blijft tot augustus of tot september van het volgende seizoen. Dienovereenkomstig wordt een deel van kersenpijplopers gekenmerkt door eenjarige generatie, terwijl het andere deel - twee jaar oud.

Hoe om te gaan met tubovert

Zowel in de gangpaden als in de bijna stamcirkels is het noodzakelijk om een grondige herfstbewerking uit te voeren. Een dergelijke kweek zal vooral effectief zijn tijdens de massale verpopping van vraatzuchtige larven.

Als er meer dan acht insecten per boom zijn, ongeveer vier tot zes dagen na de kersenbloesem, worden de kersenbomen besproeid met insecticiden.

Kersenpijplopers hebben ook natuurlijke vijanden - de eieren die ze leggen infecteren vaak roofzuchtige kelken. En de stoute ruiters gaan genadeloos om met de larven.