Hoe Zonnebloemziekten Herkennen? Deel 2

2024 Auteur: Gavin MacAdam | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-16 13:43

In het eerste deel van het artikel kwamen we erachter hoe grijze en witte rot, evenals valse meeldauw, op zonnebloemen verschijnen. Dit zijn echter niet alle ziekten die de groeiende zonnebloem kunnen aantasten. Niet minder vaak wordt heldere zonnebloem ook aangetast door aandoeningen als asrot, fomosis, verticillaire verwelking en echte meeldauw. Hoe herken je hun symptomen?

Fomozo

De ontwikkeling van fomosis op zonnebloem kan zowel vroeg als laat zijn. Bij vroege ontwikkeling (zodra drie of vier paar echte bladeren op de groeiende gewassen worden gevormd), zijn de toppen van de bladeren bedekt met donkerbruine stippen omlijst met gele randen. De nederlaag begint meestal vanaf de onderste laag van de bladeren. Na enige tijd nemen alle vlekken merkbaar toe en beginnen de bladbladen bijna volledig te bedekken met bladstelen. Aangetaste bladeren verdorren snel en drogen uit, maar blijven tegelijkertijd allemaal op de stelen zitten. En even later zijn er kleine donkerbruine vlekken te zien op de groene stengels - in de regel zijn ze geconcentreerd in de buurt van de wortelhalzen en op de plaatsen waar de bladstelen zijn bevestigd.

Als ze opgroeien, omcirkelen de vlekken de onderste delen van de stengels, en tegen de tijd dat de zonnebloemen beginnen te bloeien, zijn alle vlekken geverfd in blauwzwarte tinten en zijn ze gecombineerd tot een gemeenschappelijke vaste massa. En zodra zonnebloemmanden zich beginnen te vormen, verschijnen er vage bruinachtige vlekjes op hun rug. Tegelijkertijd worden de weefsels van de geïnfecteerde manden merkbaar zachter, maar er vormt zich nog steeds geen rot.

Wat betreft de late ontwikkeling van de ziekte, deze wordt waargenomen nadat de zonnebloemen zijn vervaagd. De infectie begint planten vanaf de vierde internode en hoger te bedekken, en langs de stengels zie je kleine vlekjes in de vorm van strepen, die na enige tijd in stroken vouwen die duidelijk zichtbaar zijn voor het oog van één tot anderhalve centimeter lang. De vlekjes die dichter bij de periferie worden gevormd, zijn meestal lichtbruin en in het midden altijd vrij donker. Vaak zijn dergelijke formaties omgeven door donkergroene randen. En op de ruggen van de zonnebloemmanden beginnen geleidelijk bruinachtige zweren te verschijnen. Bij beide vormen van schade vindt de vorming van schadelijke pycnidia plaats op de stippen.

echte meeldauw

Ongeveer in het midden van de zomer vormt zich een karakteristieke witachtige bloei op zonnebloembladeren (voornamelijk van de bovenzijden), die geleidelijk een melige structuur en een lichtbruine of roze tint krijgt. De zieke bladeren worden erg kwetsbaar en beginnen bij de minste aanraking af te brokkelen. De opbrengst als gevolg van aantasting door echte meeldauw wordt met gemiddeld 5% verminderd.

Verticillaire verwelking

Deze aandoening treft de aanplant van zonnebloemen, vanaf het moment dat de manden worden gevormd en tot aan hun rijping. Eerst beginnen afzonderlijke delen van de bladeren (voornamelijk het midden) te vervagen, die na enige tijd merkbaar bleek worden, uitdrogen en geel of bruin worden. En na een tijdje bedekken de stippen de bladbladen volledig. Soms zijn ze omgeven door gele randen bestaande uit verwelkte weefsels, die iets later afsterven.

Asrot

In semi-aride en droge zones komt asrot het meest voor. En deze aanval manifesteert zich in afzonderlijke brandpunten, waardoor planten algemeen verwelken. De bladeren van de aangetaste zonnebloem worden bruinachtig en de stengels zijn geverfd in karakteristieke asachtige tinten. En in de onderste delen van de stengels (vooral in de buurt van de wortelhalzen) vindt de vorming van kleine eivormige of bolvormige sclerotia plaats.