Winterharde Sternbergia

2024 Auteur: Gavin MacAdam | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-16 13:43

De eerste dagen van de nazomer zorgden voor nachtvorst in sommige delen van ons land, waardoor tere bloeiende planten werden gedood. Overdag komt de warmte nog terug, maar niet alle planten herstellen van de nachtschok. In dergelijke gevallen helpen vorstbestendige plantensoorten, waaronder Sternbergia, die in de herfst of lente de bloementuin siert

Rod Sternbergia

De Latijnse naam van het geslacht, Sternbergia, wordt in het Russisch anders uitgesproken, dus als je een plant tegenkomt met de naam "Sternbergia" in de literatuur, wees dan niet verbaasd over hun uiterlijke gelijkenis, want het is een en dezelfde plant. De naam vereeuwigde de naam van de Tsjechische botanicus Kaspar Maria Sternberg, die leefde in de late 18e en vroege 19e eeuw.

Het geslacht Sternbergia is niet talrijk, het heeft slechts 8 soorten bolvormige vaste planten die bij afwezigheid van bodemvocht niet al te strenge vorst kunnen weerstaan. Een bloem met gele bloembladen, met drie korte meeldraden en drie langere meeldraden, is gehuld in een heldere (meestal) sluier, een gemodificeerd blad. Bloemen zijn solitair, stevig op korte steeltjes, zonder te proberen los te komen van het aardoppervlak. De rest van de bloemen wordt beschermd door donkergroene lineaire bladeren, vergelijkbaar met hardnekkige tinnen soldaatjes beschilderd met groene verf.

Rassen

* Sternbergia grandiflorum (Sternbergia macrantha) - lange (tot 30 cm lengte) smalle bladeren van de plant komen in de lente uit de ondergrondse bol en in de herfst worden op lage steeltjes goudgele grote bloemen aan de bladeren toegevoegd, met een diameter van 10cm.

* Sternbergia geel (Sternbergia lutea) is een dwergsoort met brede bladeren (tot 10 cm breed) en intens gele bloemen, die de kleinste van alle soorten van het geslacht zijn en in de herfst in de wereld verschijnen. De botanische soort is minder vorstbestendig dan de nieuw ontwikkelde rassen, bijvoorbeeld de smalbladige variëteit, die meer vorstbestendig is.

* Sternbergia Fischer (Sternbergia fisheriana) - een plant van vijftien centimeter, gelijktijdig met het verschijnen van bladeren in de lente, geeft felgele mooie bloemen.

* Sternbergia wit (Sternbergia candida) - valt op tussen zijn verwanten met witte bloembladen van bloemen die in de lente bloeien. Soms geven de bloemen een geur af. Je ziet hem niet vaak in de natuur. De beschrijving van de soort is gemaakt in de tweede helft van de 20e eeuw op basis van exemplaren die in het zuidwesten van Turkije groeien.

* Sternbergia winterslaap (Sternbergia colchiciflora) is een beschermde zeldzame soort die in de herfst bloeit.

Groeien

Als de zomer ten einde loopt, is het tijd om de Sternbergia-bollen te planten. De bollen worden begraven met 10 cm en planten ze in de volle grond, als weersvoorspellers of volksvoortekenen een warme winter beloven. Anders is het veiliger om de bollen in dozen te planten, zodat ze strenge vorst in een koele ruimte afwachten.

De grond voor de bollen heeft tijdens de plantperiode losse, lichte, droge grond nodig, omdat in vochtige grond de bollen al bij plus twee graden kunnen afsterven. In droge grond zijn ze rustig bestand tegen temperaturen tot min 10 graden. Water geven is vereist tijdens warme periodes

Kan buiten groeien, sommige soorten verdragen halfschaduw.

Reproductie

Zoals alle bolgewassen laat Sternbergia zich gemakkelijk vermeerderen door babybollen, die in de herfst van de moederbol worden gescheiden en direct in de volle grond worden geplant. Met voldoende ontwikkelde babybollen zal Sternbergia al volgend jaar genieten van de bloei.

vijanden

In te vochtige grond worden de bollen aangetast door schimmels waardoor ze gaan rotten. Daarnaast zijn ondergrondse levende wezens niet vies van smullen van de bollen van de plant.

Op het aardoppervlak worden de bladeren van Sternbergia aangevallen. Ze kunnen worden aangevallen door gemene slakken of sierlijke slakken.