2024 Auteur: Gavin MacAdam | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-16 13:43
Valse meeldauw van erwten, ook wel valse meeldauw genoemd, komt vrij vaak voor op erwtenaanplant. De ontwikkeling ervan wordt voor een groot deel bevorderd door koel en vrij vochtig weer met een gemiddelde dagtemperatuur tussen de vijftien en zeventien graden. Overvloedige dauw en koude nachten creëren ook uitstekende omstandigheden voor de ontwikkeling van de noodlottige ziekte. Als valse meeldauw de erwten hard genoeg aanvalt, kunnen de opbrengstverliezen oplopen tot 25% tot 75%
Een paar woorden over de ziekte
Valse meeldauw van erwten wordt gekenmerkt door zijn manifestatie in twee vormen: lokaal en diffuus. Op erwtenbladeren, evenals op kelkblaadjes met steunblaadjes, begint zich een groot aantal vlekken van bruinachtige of geelachtige tinten te vormen. En aan de onderkant van dergelijke plekken wordt een zeer onaangename bloei van grijs-paarse kleur gevormd - zo ziet conidiale schimmelsporulatie eruit.
Op de bonen verliezen de geïnfecteerde weefsels geleidelijk hun kleur en verkleuren ze, en na een tijdje beginnen ze donkerder te worden en donkerbruin te worden.
De diffuse vorm van peronosporosis wordt gekenmerkt door dwerggroei van planten in combinatie met een geleidelijke verandering van hun kleur. Meestal drogen ze uit zonder tijd te hebben om bonen te vormen. En de bladeren en toppen van de stengels bevinden zich zo dicht bij elkaar dat de aangetaste erwten op afstand beginnen te lijken op de koppen van bloemkool.
De vroege ontwikkeling van een noodlottige ziekte leidt vaak tot een aanzienlijke onderontwikkeling van bonen, bladmessen en internodiën.
De veroorzaker van erwtenperonosporosis is een pathogene lagere schimmel genaamd Peronospora pisi Sydow, die zich actief verspreidt met residuen na de oogst en, iets minder vaak, met zaden. Deze schimmel wordt gekenmerkt door de aanwezigheid van een intercellulair mycelium. Tegelijkertijd vormt pathogene conidiale sporulatie, die eruitziet als een plaque, zich op het oppervlak van culturen die worden aangevallen door peronosporosis, en de vorming van oösporen vindt uitsluitend plaats in geïnfecteerde weefsels. De conidioforen van deze schimmel zijn dichotoom vertakt en gekleurd in bruin-paarse tinten. Vanuit de huidmondjes komen ze meestal vrij in een hoeveelheid van 1 tot 11 stuks, vaak in de vorm van graszoden. Bolvormige geelbruine oosporen bereiken een diameter van 40 tot 50 micron en zijn begiftigd met gevouwen en vrij dikke schelpen.
De primaire bron van infectie wordt beschouwd als geïnfecteerde plantenresten - oösporen overwinteren daarin.
Meestal begint valse meeldauw te verschijnen in het stadium van ontluiken. In dit geval worden alle bovengrondse organen van de erwt aangetast. Planten die worden aangevallen door het noodlottige ongeluk beginnen achter te blijven in groei en vormen nogal nietige korrels. Ze verschillen vaak van gezonde gewassen en dwergsoorten.
Deze aandoening is vooral wijdverbreid in gebieden die worden gekenmerkt door voldoende vocht.
Hoe te vechten?
Een van de belangrijkste beschermende maatregelen tegen valse meeldauw, vroege zaaidata, naleving van de regels voor vruchtwisseling, tijdig wieden, eliminatie van residuen na de oogst en zaadbehandeling. In dit geval moeten alleen gezonde zaden worden genomen en moeten de gebieden grondig door de wind worden geblazen. Het is ook raadzaam om schaduwrijke plekken te vermijden. Deze activiteiten zijn goed omdat ze ecologisch gezien volkomen onschadelijk zijn.
De selectie van rassen die tolerant zijn tegen valse meeldauw zal ook goed werken. En hoewel er geen rassen zijn die volledig resistent zijn tegen deze plaag, zijn er rassen die in veel mindere mate worden aangetast. Dit zijn variëteiten als Yubileiny 15/12 (groenteerwten), evenals Pauli, Orlik en Victoria Heine (graanerwten).
Voor het zaaien is het handig om zaden te pekelen met Fentiuram of TMTD. En zodra de eerste tekenen van peronosporosis op de planten worden opgemerkt, worden ze besproeid met één procent Bordeaux-vloeistof of een suspensie van "Tsineba" (0, 5 - 0, 75).
Aanbevolen:
Valse Meeldauw Of Valse Meeldauw
Peronosporosis of valse meeldauw verschilt van echte meeldauw door de soorten en namen van de veroorzakers van het ongeluk. Deze ziekte treft vooral de bovengrondse groene delen van de vegetatie en valt meestal jonge bladeren aan. Peronosporosis kan gemakkelijk leiden tot de dood van planten, dus de strijd ertegen moet worden gestart wanneer de eerste tekenen van infectie verschijnen
Valse Meeldauw Van Komkommers
Valse meeldauw van komkommers, of valse meeldauw, kan invloed hebben op komkommers die niet alleen binnen, maar ook buiten groeien. Allereerst valt deze gevaarlijke aandoening bladeren van middelbare leeftijd en oude bladeren aan. En voor een groot deel wordt de ontwikkeling ervan bevorderd door overvloedige mist en frequente dauw. Het verlies van bladeren door zieke planten heeft een negatief effect op het proces van fruitzetting, evenals op hun volledige ontwikkeling. Als gevolg van het verslaan van valse meeldauw sterven ze vaak
Valse Meeldauw Van Spinazie
Valse meeldauw van spinazie, of spinazie valse meeldauw, beïnvloedt niet alleen de bladeren, maar ook de testikels met bloeiwijzen. Naast zaailingen worden volwassen gewassen vaak aangevallen door valse meeldauw. Deze aandoening ontwikkelt zich vooral snel bij een permanente spinaziecultuur, in kassen, maar ook bij sterke temperatuurschommelingen en bij extreem vochtig weer. Het resultaat van de nederlaag door peronosporosis is een ernstige daling van de opbrengst van smakelijke bladeren
Valse Meeldauw Van Biet
Valse meeldauw, of valse meeldauw, treft vooral bietentestes en jonge planten (meestal het eerste jaar). In de culturen die erdoor worden aangetast, neemt de ademhaling toe, neemt de fotosynthese af en neemt ook de ophoping van verschillende organische zuren en de consumptie van suikers toe. En de schadelijkheid van zo'n onaangename aandoening hangt af van de mate van ontwikkeling en van het tijdstip van manifestatie, aanzienlijk toenemend wanneer nat weer wordt vastgesteld. Verliezen van jonge rassen aangevallen door peronospora
Valse Meeldauw Van Kool
Valse meeldauw van kool, ook wel valse meeldauw genoemd, is vooral schadelijk voor jonge koolplanten die in kasomstandigheden worden gekweekt. Het beïnvloedt de vegetatie vrij sterk en dichter bij het einde van het groeiseizoen. Alle koolsoorten hebben last van deze verwoestende plaag: koolrabi en boerenkool, maar ook savooiekool en witte kool met spruitjes. Valse meeldauw omzeilt de zijkant en planten zoals mosterd, koolraap niet. Af en toe ontmoet ze
