Gewone Hazelaar

Inhoudsopgave:

Video: Gewone Hazelaar

Video: Gewone Hazelaar
Video: Hazelaar herkennen in de herfst 2024, April
Gewone Hazelaar
Gewone Hazelaar
Anonim
Image
Image

Gewone hazelaar is een van de planten van de familie die hazelaar wordt genoemd, in het Latijn klinkt de naam van deze plant als volgt: Corylus avellana L. Wat betreft de naam van de familie van de hazelaar, in het Latijn zal het zo zijn: Corylaceae Mirb.

Beschrijving van gewone hazelaar

Gewone hazelaar is bekend onder de volgende populaire namen: orishina, hazelaar en hazelaar. Deze plant is een struik begiftigd met grijsbruine bast, waarvan de hoogte zal schommelen tussen twee en vijf meter. De bladeren van de gewone hazelaar zijn afwisselend en groot, aan de basis zijn ze hartvormig, kort gesteeld, ze kunnen afgerond of breed ovaal zijn, langs de rand zijn dergelijke bladeren dubbel getand en aan de bovenkant zijn ze kort- wees. Het is opmerkelijk dat dergelijke bladeren langs de aderen behaard zullen zijn, van bovenaf zijn ze geverfd in donkergroene tinten en van onderaf zullen ze lichter zijn. De steunblaadjes van deze plant zijn harig en langwerpig-ovaal. De bloei van de hazelaar vindt op dit moment plaats totdat de bladeren gaan bloeien. De bloemen van deze plant zullen meeldraden en eenslachtig zijn, ze kunnen zowel in enkele oorbellen worden gevonden als in twee of vier oorbellen samen. Het is opmerkelijk dat de stamperbloemen worden ingesloten in bloemknoppen, begiftigd met karmozijnrode stigma's in de vorm van een borstel.

De gewone hazelaar is een eivormige noot die in een lommerrijke wikkel zit die een plus wordt genoemd. Fruitrijping vindt plaats in de maand augustus. Voor groei geeft deze plant de voorkeur aan het bos, de bossteppezone en de noordelijke regio's van de steppezone van het Europese deel van Rusland en de bergbosgebieden van de Kaukasus. Gewone hazelaar werd in de Krim, Azerbeidzjan, Georgië, de Noord-Kaukasus en Transkaukasië in de cultuur geïntroduceerd.

Beschrijving van de geneeskrachtige eigenschappen van gewone hazelaar

Gewone hazelaar is begiftigd met zeer waardevolle helende eigenschappen, terwijl het voor medicinale doeleinden wordt aanbevolen om de schors, vruchten, bladeren, wortels, stengels en olie te gebruiken die wordt verkregen uit de noten van deze plant. Het wordt aanbevolen om de bladeren en vruchten van de hazelaar tijdens het zomerseizoen te oogsten. Tegelijkertijd wordt de bast van deze plant al rond augustus-oktober of in het vroege voorjaar geoogst van de takken die verwijderd moeten worden.

De vruchten van deze plant bevatten een zeer aanzienlijke hoeveelheid niet-drogende vette olie, die verzadigde en onverzadigde zuren, eiwitten, ijzerzouten, biotine, koolhydraten, caroteen en vitamine B, C, E, PP bevat. De bladeren van de hazelaar bevatten sucrose, myricitrozil, etherische olie en palmitinezuur. De bast van deze plant bevat etherische olie, betuline, lignocerylalcohol, flobafens en tannines.

Opgemerkt moet worden dat tot nu toe in de wetenschappelijke geneeskunde preparaten op basis van deze plant nog niet op grote schaal zijn gebruikt. Het is echter bekend dat de vruchten van deze plant het vermogen hebben om de melkproductie bij zogende vrouwen te verhogen, stenen bij urolithiasis te helpen oplossen en ook een verzachtend effect hebben en de oorsprong van gasophoping in de darmen voorkomen.

Wat de traditionele geneeskunde betreft, zijn de noten van deze plant, vermalen met water, hier vrij wijdverbreid. Dergelijke noten worden gebruikt voor verschillende longziekten, koorts, urolithiasis, nierstenen, bloedspuwing en winderigheid. Met honing voor bloedarmoede en reuma worden de nucleoli van de hazelaar, schoongemaakt van een dunne bruine schil, gebruikt.

Aanbevolen: