2024 Auteur: Gavin MacAdam | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-16 13:43
Lepelgras (lat. Cochlearia) - een eenjarige of meerjarige plant van de familie Kool of Kruisbloem. Andere namen zijn lepellepel, snelstromend kruid, baruha, lepelmierikswortel, zeesalade, cytotisch kruid. In de natuur wordt lepelgras gevonden aan de kusten van de landen van Noordwest- en West-Europa, Nova Zembla, IJsland, Noord-Amerika, evenals in de bergachtige streken van de Alpen. Het wordt overal gekweekt, maar in grote hoeveelheden - in Frankrijk, Nederland, Brazilië en de VS. In Rusland wordt het voornamelijk gekweekt op percelen voor persoonlijke huishoudens. De lepel is een van de planten die aangetrokken worden door koude klimaten.
Kenmerken van cultuur
De lepel is een plant die in het eerste levensjaar een rozet van sappige bladeren vormt en in het tweede jaar een bloeistengel en daarmee zaden. Basale bladeren zijn rijk groen, talrijk, ovaal of langwerpig-ovaal van vorm, zittend op lange bladstelen. Het blad is aan de basis afgerond, hartvormig of versmald tot aan de bladsteel. Bloeiende stengels bereiken een hoogte van 15-40 cm.
Bloemen zijn klein, wit, verzameld in trosvormige bloeiwijzen aan de bovenkant van de stengel, elk 15-20 stuks. De vrucht is een ronde peul, tot 5-7 mm lang, die gewoonlijk 6-9 zaden bevat. Zaden zijn bruin of rood, ovaal, uitgerust met een harde knolschaal, blijven 3-4 jaar houdbaar. Lepelgras wordt gekenmerkt door een verhoogde koudebestendigheid. Wintergewassen, bedekt met een dikke laag humus en sneeuw, verdragen vorst tot -40C.
Groeiomstandigheden
De lepel geeft de voorkeur aan gedraineerde, vochtige, kleiachtige of leemachtige grond. Groeit goed in schaduwrijke gebieden. De noordelijke hellingen zijn optimaal. De cultuur heeft een negatieve houding ten opzichte van verhoogde temperaturen.
Voortplanting en zaaien
Lepelgras wordt vermeerderd door zaden. Zaden worden op een gewone manier gezaaid in het vroege voorjaar of de herfst onder beschutting in onbeschermde open grond, verwerkt in 2-3 weken. De afstand tussen de rijen moet 20-25 cm zijn, de zaaidiepte is 1, 5-2 cm, de eerste scheuten verschijnen op de 10-14e dag. Zaailingen vormen zeer snel een wortelrozet van bladeren en na een jaar beginnen ze uitbundig te bloeien, meestal in april-mei (afhankelijk van de klimatologische omstandigheden).
Veel ervaren tuinders adviseren om de lepel in rijen te zaaien met een interval van 40-45 cm. Wanneer 3-4 echte bladeren op de scheuten verschijnen, worden de gewassen uitgedund. Heel vaak geven de planten zelf zaaien, om dit te voorkomen, worden de zaden verzameld in een enigszins onvolgroeide staat, gedroogd onder een afdak of in een warme droge kamer en vervolgens gedorst. Lepelgras wordt vaak als eenjarige gekweekt. Meerjarige exemplaren worden indien nodig getransplanteerd. Het oogsten vindt plaats in de lente, of liever, aan het begin van de bloei, letterlijk in de eerste 2-3 dagen.
Zor
Lepelverzorging is standaard: wieden, gangpaden losmaken, voeden met minerale en organische mest, bestrijden van ziekten en plagen en natuurlijk water geven. De laatste procedure wordt als een van de belangrijkste beschouwd, omdat de plant zelfs in de natuur aan de kust groeit, wat betekent dat hij geen droogte verdraagt.
Sollicitatie
Lepelgras wordt veel gebruikt in de volksgeneeskunde en in de keuken. Cultuur wordt geroemd om zijn rijke samenstelling. De plant bevat veel vitamines en heeft het record voor de aanwezigheid van ascorbinezuur. Sappige lepelbladeren worden gebruikt om salades, sauzen, soepen, groentegerechten en sandwiches te maken.
Aanbevolen:
Arctische Lepel
Arctische lepel is een van de planten van de familie die kool of kruisbloemig wordt genoemd, in het Latijn klinkt de naam van deze plant als volgt: Cochlearia arctica Schlecht. (Cochlearia fenestrata). Wat betreft de naam van de arctische lepelfamilie zelf, in het Latijn zal het zo zijn:
Medicinale Lepel
Medicinale lepel is een van de planten van de familie die kool of kruisbloemig wordt genoemd, in het Latijn klinkt de naam van deze plant als volgt: Cochlearia officinalis (L.). Wat betreft de naam van de medicinale lepelfamilie zelf, in het Latijn zal het zo zijn:
Noccea Lepel
Noccea lepel is een van de planten van de familie die kool of kruisbloemig wordt genoemd, in het Latijn zal de naam van deze plant als volgt klinken: Noccaea cochleariformus (DC.) A. et D. Love (Thiaspi cochleariforme DC.). Wat betreft de naam van de lepel-nockei-familie zelf, dan zal het in het Latijn zo zijn:
Zeven Met Een Lepel En Beschermende Planten
Het is de moeite waard om je favoriete groente in de tuin te planten, aangezien minstens zeven van zijn liefhebbers onmiddellijk verschijnen. Ze komen zonder uitnodiging en nemen zonder pardon de beste plekjes van de plant in: iemand houdt van toppen, iemand heeft wortels, en iemand is volledig omnivoor en eet alles op tot verontwaardiging van een tuinman. De natuur zorgde voor het behoud van het gewas door beschermende planten te creëren
Vitamine Lepel
Zich realiserend dat niet alle mensen in warme streken willen wonen, negeerde de Almachtige het grootste deel van het jaar de met sneeuw bedekte landen niet. Hij creëerde een laagblijvende bescheiden plant voor mensen, die de bladeren veranderde in een echte opslagplaats van mineralen en vitamine C. Nadat je een lepel in een zomerhuisje hebt geplant, kun je zelfs in de winter verse bladeren hebben voor een vitaminesalade, je hoeft alleen maar om door de dikte van witte sneeuw te dringen tot lepelvormige sappige bladeren
