2024 Auteur: Gavin MacAdam | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-16 13:43
Noccea lepel is een van de planten van de familie die kool of kruisbloemig wordt genoemd, in het Latijn zal de naam van deze plant als volgt klinken: Noccaea cochleariformus (DC.) A. et D. Love (Thiaspi cochleariforme DC.). Wat betreft de naam van de lepel-nockei-familie zelf, dan zal het in het Latijn zo zijn: Brassicaceae Burnett. (Cruciferae Juss.).
Beschrijving van lepel nockea
Spoon Nockea is een meerjarig naaktkruid waarvan de hoogte schommelt tussen de vijf en vijfendertig centimeter. Naast de stengels zal zo'n plant ook begiftigd zijn met verkorte bladscheuten, terwijl de stengels zelf eenvoudig zullen zijn. Bladeren van lepel nockea zijn ovaal, dik, hele randen en geschilderd in blauwachtige tinten. De bloembladen van lepel nockea zijn geschilderd in witte tinten, de lengte van dergelijke bloembladen zal ongeveer zes tot zeven en een halve millimeter zijn, ze zullen ongelijk en omgekeerd ovaal zijn, terwijl het ene paar bloembladen iets korter zal zijn dan het andere. De peulen van deze plant zijn omgekeerd-ovaal-wigvormig, hun breedte is ongeveer twee en een halve tot vier millimeter en hun lengte is vijf tot negen en een halve millimeter. Meestal bevinden de zaden van lepelnockea zich in een nest in vier stukken, hun lengte zal geen twee millimeter bereiken en hun breedte zal slechts iets meer dan één millimeter bedragen, dergelijke zaden zullen geelachtig bruin van kleur zijn.
De bloei van lepelnockea valt in de periode van mei tot april. Onder natuurlijke omstandigheden komt deze plant voor in Centraal-Azië, het Europese deel van Rusland, de Altai-regio van West-Siberië, de Daursky- en Angara-Sayan-regio's van Oost-Siberië. Voor de groei van lepelnockea geeft het de voorkeur aan rotsachtige hellingen, alpenweiden, kustkiezelstenen, steenachtige steppen van de vlaktes tot de bovenste berggordel.
Beschrijving van de geneeskrachtige eigenschappen van nociea-lepel
Nokkeya-lepel is begiftigd met vrij waardevolle helende eigenschappen. Wat betreft de traditionele geneeskunde, hier is deze plant vrij wijdverbreid. In de volksgeneeskunde wordt de infusie en het afkooksel, bereid op basis van de nocicea-lepel van het kruid, aanbevolen voor pleuritis, longontsteking, longtuberculose en longabces, evenals voor andere aandoeningen van de luchtwegen als een zeer effectief slijmoplossend middel. De infusie, bereid op basis van de bloemen van lepelnockea, wordt gebruikt voor verschillende ziekten van de nieren en gewrichten, en wordt ook gebruikt voor seksueel overdraagbare aandoeningen en huidziekten.
In geval van longontsteking is het aan te raden om op basis van deze plant het volgende geneesmiddel te gebruiken: om zo'n geneesmiddel te bereiden, moet u drie eetlepels gemalen droge kruiden nocquei-lepel in een halve liter water nemen. Het resulterende geneeskrachtige mengsel moet ongeveer drie tot vier minuten op een vrij laag vuur worden gekookt, daarna laat men dit mengsel een uur trekken, waarna het zeer zorgvuldig wordt gefilterd. Het ontvangen geneesmiddel wordt drie tot vier keer per dag op basis van lepelnockea ingenomen, een derde van een glas voor het begin van een maaltijd.
Met een abces van de longen wordt het volgende geneeskrachtige middel gebruikt: om het te bereiden, moet je een theelepel bloemen van deze plant nemen voor tweehonderd milliliter kokend water. Het resulterende genezende mengsel moet een uur worden toegediend, waarna het wordt aanbevolen om een dergelijk mengsel zeer grondig te zeven. Het ontvangen geneesmiddel wordt drie tot vier keer per dag, een vierde deel, op basis van lepelnockea ingenomen. Bij correct gebruik is zo'n middel zeer effectief.
Aanbevolen:
Arctische Lepel
Arctische lepel is een van de planten van de familie die kool of kruisbloemig wordt genoemd, in het Latijn klinkt de naam van deze plant als volgt: Cochlearia arctica Schlecht. (Cochlearia fenestrata). Wat betreft de naam van de arctische lepelfamilie zelf, in het Latijn zal het zo zijn:
Lepel Gras
Lepelgras (lat.Cochlearia) - een eenjarige of meerjarige plant van de familie Kool of Kruisbloem. Andere namen zijn lepellepel, snelstromend kruid, baruha, lepelmierikswortel, zeesalade, cytotisch kruid. In de natuur wordt lepelgras gevonden aan de kusten van de landen van Noordwest- en West-Europa, Nova Zembla, IJsland, Noord-Amerika, evenals in de bergachtige streken van de Alpen.
Medicinale Lepel
Medicinale lepel is een van de planten van de familie die kool of kruisbloemig wordt genoemd, in het Latijn klinkt de naam van deze plant als volgt: Cochlearia officinalis (L.). Wat betreft de naam van de medicinale lepelfamilie zelf, in het Latijn zal het zo zijn:
Zeven Met Een Lepel En Beschermende Planten
Het is de moeite waard om je favoriete groente in de tuin te planten, aangezien minstens zeven van zijn liefhebbers onmiddellijk verschijnen. Ze komen zonder uitnodiging en nemen zonder pardon de beste plekjes van de plant in: iemand houdt van toppen, iemand heeft wortels, en iemand is volledig omnivoor en eet alles op tot verontwaardiging van een tuinman. De natuur zorgde voor het behoud van het gewas door beschermende planten te creëren
Vitamine Lepel
Zich realiserend dat niet alle mensen in warme streken willen wonen, negeerde de Almachtige het grootste deel van het jaar de met sneeuw bedekte landen niet. Hij creëerde een laagblijvende bescheiden plant voor mensen, die de bladeren veranderde in een echte opslagplaats van mineralen en vitamine C. Nadat je een lepel in een zomerhuisje hebt geplant, kun je zelfs in de winter verse bladeren hebben voor een vitaminesalade, je hoeft alleen maar om door de dikte van witte sneeuw te dringen tot lepelvormige sappige bladeren
