2024 Auteur: Gavin MacAdam | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-16 13:43
Medicinale lepel is een van de planten van de familie die kool of kruisbloemig wordt genoemd, in het Latijn klinkt de naam van deze plant als volgt: Cochlearia officinalis (L.). Wat betreft de naam van de medicinale lepelfamilie zelf, in het Latijn zal het zo zijn: Brassicaceae Burnett. (Cruciferae Juss.).
Beschrijving van medicinale lepel
De medicinale lepel is ook bekend onder de volgende populaire namen: lepel mierikswortel Vorukha, scheurbuikkruid en zeesalade. De medicinale lepel is een tweejarig of meerjarig vetkruid waarvan de hoogte schommelt tussen de dertig en veertig centimeter. De wortel van deze plant is dun en spoelvormig en is ook begiftigd met talrijke lobben met vrij dunne wortels. De stengel van de poollepel is vertakt en rechtopstaand, terwijl de basale bladeren van deze plant lang gesteeld en breed ovaal zullen zijn, en de middelste bladeren eivormig zullen zijn, terwijl de bovenste bladeren stengelomhullend zijn.
De bloemen van de medicinale lepel zijn geschilderd in witte tinten, ze zijn begiftigd met een bloemkroon bestaande uit vier bloembladen en een kelk, die op zijn beurt uit vier kelkblaadjes zal bestaan. Er zijn slechts zes meeldraden van deze plant, de stamper zal worden begiftigd met een bovenste eierstok, bestaande uit twee accrete-carpellen. De vrucht van de medicinale lepel is een ronde eivormige peul die op vrij lange stelen zal zitten. De bloei van deze plant vindt plaats in de periode van mei tot juni. Onder natuurlijke omstandigheden wordt lepellepel gevonden op het grondgebied van het Europese Noordpoolgebied en aan de kust van de Witte Zee in de regio Dvinsko-Pechora in het Europese deel van Rusland. Wat betreft de algemene verspreiding, deze plant is te vinden in Noord-Amerika, het Noordpoolgebied en het Europese Noordpoolgebied. Voor groei geeft lepelkruid de voorkeur aan plaatsen langs de oevers van meren, rivieren en zeeën, evenals aan de weiden van de kustvallei, vooral in de toendra-zone.
Beschrijving van de geneeskrachtige eigenschappen van medicinale lepel
De medicinale lepel is begiftigd met zeer waardevolle helende eigenschappen, terwijl het voor medicinale doeleinden wordt aanbevolen om het kruid en de zaden van deze plant te gebruiken. Gras omvat de bladeren, bloemen en stengels van deze plant. De aanwezigheid van dergelijke waardevolle geneeskrachtige eigenschappen moet worden verklaard door het gehalte aan medicinale vitamine C in de samenstelling van lepelbladeren, terwijl vette olie in de zaden aanwezig zal zijn.
Opgemerkt moet worden dat wanneer vers, het bovengrondse deel van deze plant wordt gebruikt als een zeer effectief diureticum in de homeopathie.
De infusie en het afkooksel, bereid op basis van het kruid van deze plant, wordt aanbevolen voor gebruik bij huiduitslag, schurft, huidziekten, tandcariës, korstmos, etterende wonden, tonsillitis, laryngitis, stomatitis, gingivitis, gonorroe, misselijkheid, duizeligheid, nier- en prostaataandoeningen, lumbago, jicht, ischias, verschillende gynaecologische aandoeningen, neuralgie en impotentie. Bovendien wordt een dergelijk genezend middel gebruikt als een antiscorbutisch middel, evenals een diureticum voor oedeem en ascites.
Wat de traditionele geneeskunde betreft, zijn er vrij wijdverbreide remedies op basis van de medicinale lepel. Het wordt aanbevolen om een alcoholische tinctuur van het kruid van deze plant te gebruiken voor huidziekten, met name inflammatoire huidprocessen, die gepaard gaan met jeuk. Bovendien wordt een dergelijk geneeskrachtig middel op basis van de lepel gebruikt voor verschillende ziekten van de urinewegorganen.
Aanbevolen:
Arctische Lepel
Arctische lepel is een van de planten van de familie die kool of kruisbloemig wordt genoemd, in het Latijn klinkt de naam van deze plant als volgt: Cochlearia arctica Schlecht. (Cochlearia fenestrata). Wat betreft de naam van de arctische lepelfamilie zelf, in het Latijn zal het zo zijn:
Lepel Gras
Lepelgras (lat.Cochlearia) - een eenjarige of meerjarige plant van de familie Kool of Kruisbloem. Andere namen zijn lepellepel, snelstromend kruid, baruha, lepelmierikswortel, zeesalade, cytotisch kruid. In de natuur wordt lepelgras gevonden aan de kusten van de landen van Noordwest- en West-Europa, Nova Zembla, IJsland, Noord-Amerika, evenals in de bergachtige streken van de Alpen.
Noccea Lepel
Noccea lepel is een van de planten van de familie die kool of kruisbloemig wordt genoemd, in het Latijn zal de naam van deze plant als volgt klinken: Noccaea cochleariformus (DC.) A. et D. Love (Thiaspi cochleariforme DC.). Wat betreft de naam van de lepel-nockei-familie zelf, dan zal het in het Latijn zo zijn:
Zeven Met Een Lepel En Beschermende Planten
Het is de moeite waard om je favoriete groente in de tuin te planten, aangezien minstens zeven van zijn liefhebbers onmiddellijk verschijnen. Ze komen zonder uitnodiging en nemen zonder pardon de beste plekjes van de plant in: iemand houdt van toppen, iemand heeft wortels, en iemand is volledig omnivoor en eet alles op tot verontwaardiging van een tuinman. De natuur zorgde voor het behoud van het gewas door beschermende planten te creëren
Vitamine Lepel
Zich realiserend dat niet alle mensen in warme streken willen wonen, negeerde de Almachtige het grootste deel van het jaar de met sneeuw bedekte landen niet. Hij creëerde een laagblijvende bescheiden plant voor mensen, die de bladeren veranderde in een echte opslagplaats van mineralen en vitamine C. Nadat je een lepel in een zomerhuisje hebt geplant, kun je zelfs in de winter verse bladeren hebben voor een vitaminesalade, je hoeft alleen maar om door de dikte van witte sneeuw te dringen tot lepelvormige sappige bladeren
