2024 Auteur: Gavin MacAdam | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-16 13:43
Siberische iris - dit is een geweldige optie om je tuin te versieren, terwijl de plant in de zorg als vrij pretentieloos wordt beschouwd, waardoor deze optie letterlijk ideaal is om te groeien.
Siberische iris is een vaste plant die tientallen jaren kan bloeien. Het is belangrijk om te onthouden dat dergelijke planten zelfs in de noordelijke regio's van Rusland kunnen worden gekweekt. Deze irissen zullen immers regelmatig bloeien en ze zijn praktisch niet bang voor ziekten. Experts kunnen zelfs zo'n duizend soorten van deze plant tellen, die onderling verschillen in hoogte, kleur en grootte en vorm van hun bloemen.
Siberische irissen hebben geen erg karakteristieke baarden op hun bloembladen, maar de planten zelf onderscheiden zich door hun kleine hoogte, verbazingwekkende weerstand tegen ziekten en zelfs plotselinge temperatuurveranderingen. Deze irissen hebben echter ook geen geur, wat kan worden opgeschreven bij de minnen van deze planten.
Verzorging en teelt
Siberische iris heeft weinig verzorging nodig en dan al aan het begin van de zomer gedurende tien tot vijftien dagen zal de plant je verrassen met zijn verbluffend mooie bloemen. Elke steel heeft ongeveer vijf tot zeven bloemen en elk bloeit ongeveer vijf dagen. Maar ook na de bloei blijven deze planten esthetisch mooi.
Bij het kiezen van de plaats waar u deze plant wilt planten, moet u veel aandacht besteden aan de mate van verlichting van het geselecteerde gebied. Irissen houden van de felle zonnestralen, maar bij bijzonder warm weer hebben ze ook een beetje schaduw nodig die hen zal beschermen tegen overmatige zonnestralen. Irissen stellen in principe geen bijzondere eisen aan de samenstelling van de grond, ze kunnen zich goed ontwikkelen in gewone tuingrond. Voor de meest gunstige ontwikkeling van irissen hebben ze echter een alkalische omgeving nodig. Bovendien moet de grond worden gedraineerd, omdat een constante overmaat aan vocht deze planten zeer aanzienlijke schade kan toebrengen. Het wordt ook niet aanbevolen om irissen in de buurt van verschillende struiken en bomen te planten: hun krachtigere wortelstelsel kan een negatieve invloed hebben op de ontwikkeling van Siberische irissen.
Tijdens de bloeiperiode hebben planten regelmatig water nodig en het wordt aanbevolen om verwelkende bloemen onmiddellijk te verwijderen. In deze irissen zijn zaden snel ingesteld, maar de planten die uit zaden zijn gekweekt, verschillen niet in het bijzonder van decorativiteit en lijken weinig op deze variëteit.
In de herfstperiode moeten de bladeren van irissen zonder falen worden afgesneden, omdat ze hun oorspronkelijke aantrekkelijkheid verliezen. Deze procedure moet halverwege de herfst of het vroege voorjaar worden uitgevoerd. Tegelijkertijd is het snoeien van groene bladeren verboden: een dergelijke omstandigheid kan de bloei van de plant volgend jaar alleen maar beschadigen.
Reproductie van irissen is beschikbaar door de struik te verdelen. In feite zal de timing van dergelijke maatregelen direct afhangen van de specifieke klimatologische omstandigheden waarin deze plant zich ontwikkelt. In koude gebieden wordt deze procedure uitgevoerd in de lente, nadat de sneeuw is gesmolten. Hier, op dit moment, is er een zeer hoge luchtvochtigheid en een constante temperatuurstijging, wat een positief effect zal hebben op nieuwe planten. In warmere streken raden experts echter aan om ongeveer anderhalve maand na de bloei te transplanteren. Op dergelijke plaatsen kunnen Siberische irissen echter tot oktober worden getransplanteerd. De lenteperiode in het zuiden kan erg droog zijn en de kou komt vrij laat, waardoor de transplantatieperiode zo lang kan zijn.
Nieuwe planten moeten regelmatig worden bewaterd en de grond moet altijd vochtig blijven. Het optimale interval voor het verplanten van deze plant is ongeveer drie tot vier jaar.
Aanbevolen:
Siberische Fokker
Siberische fokker is een overblijvend kruid waarvan de hoogte kan schommelen tussen de tien en vijftig centimeter. In het Latijn klinkt de naam van deze plant als volgt: Phlogodicarpus sibiricus. De Siberische veredelaar is een van de planten van de familie die de paraplu wordt genoemd, in het Latijn zal de naam van deze familie zijn:
Pseudo-Siberische Geranium
Pseudo-Siberische geranium is een van de planten van de familie genaamd geraniums, in het Latijn zal de naam van deze plant als volgt klinken: Geranium pseudosibiricum J. Mayer. Wat betreft de Latijnse naam van de pseudo-Siberische geraniumfamilie zelf, in het Latijn zal het zo zijn:
Siberische Geranium
Siberische geranium is een van de planten in de familie die geraniums worden genoemd. In het Latijn klinkt de naam van deze plant als volgt: Geranium sibiricum L. Wat betreft de naam van de Siberische geraniumfamilie zelf, in het Latijn zal het zo zijn:
Cocklebur Siberische
Cocklebur Siberische is een van de planten van de familie genaamd Asteraceae of Compositae, in het Latijn zal de naam van deze plant als volgt klinken: Xanthium sibiricum L. Wat betreft de naam van de Siberische klitfamilie zelf, in het Latijn zal het zijn:
Siberische Zigadenus
Siberische zigadenus is een van de planten van de familie genaamd liliaceae, in het Latijn zal de naam van deze plant als volgt klinken: Zygadenus sibiricus L. Wat betreft de Latijnse naam van de Siberische zygadenus-familie zelf, in het Latijn zal het zo zijn:
