Engelse Zonnedauw

2024 Auteur: Gavin MacAdam | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-16 13:43

Engelse zonnedauw is een van de planten van de familie die zonnedauw wordt genoemd, in het Latijn zal de naam van deze plant als volgt klinken: Drosera anglica Huds. Wat betreft de naam van de Engelse zonnedauwfamilie zelf, in het Latijn zal het zo zijn: Droseraceae Salisb.

Beschrijving van Engelse zonnedauw

Dauwdruppel Engels is een overblijvend kruid waarvan de hoogte zal schommelen tussen de zeven en vijfentwintig centimeter. Zo'n plant is begiftigd met schuin opwaartse lang gesteelde en lancetvormige bladeren, waarvan de hoogte ongeveer vijf tot tien centimeter zal zijn en de breedte vier millimeter zal bereiken. De Engelse zonnedauwvrucht is een doos waarvan de zaden lichtbruin gekleurd worden.

De bloei van deze plant begint in het midden van het zomerseizoen. Engelse zonnedauw geeft de voorkeur aan natte zandige ontsluitingen en veenmosmoerassen voor groei. Onder natuurlijke omstandigheden wordt deze plant gevonden op het grondgebied van Centraal-Azië, bijna alle regio's van Rusland, de Kaukasus, Wit-Rusland en Oekraïne, met uitzondering van alleen de zuidelijke regio's. Het is opmerkelijk dat de Engelse zonnedauw een giftige plant is, daarom wordt aanbevolen om strikte voorzichtigheid in acht te nemen bij het hanteren van deze plant. Daarnaast heeft zo'n plant bescherming nodig.

Beschrijving van de geneeskrachtige eigenschappen van Engelse zonnedauw

De Engelse zonnedauw is begiftigd met zeer waardevolle helende eigenschappen, terwijl het voor therapeutische doeleinden wordt aanbevolen om het hele bovengrondse deel van deze plant samen met een rozet van basale bladeren te gebruiken. Het is echter belangrijk om te onthouden dat zwart en donkerbruin gras ten strengste verboden is om als medicijn te worden gebruikt.

De aanwezigheid van dergelijke waardevolle helende eigenschappen wordt aanbevolen om te worden verklaard door het gehalte aan ascorbinezuur en organische zuren, naftochinonen van plumbagine en droseron, aatocyanisch enzym en proteolytisch enzym in de samenstelling van deze plant, waarvan de werking vergelijkbaar is met pepsine.

Deze plant heeft het vermogen om een zeer effectief diuretisch, bacteriedodend, krampstillend, slijmoplossend, kalmerend, koortswerend en ontstekingsremmend effect te hebben.

Een infusie of tinctuur bereid op basis van het Engelse zonnedauwkruid is geïndiceerd voor gebruik in kleine doses voor neurosen, bronchiale astma, chronische bronchitis, hoofdpijn, diarree, dysenterie, laryngitis en bloedspuwing.

Wat betreft de traditionele geneeskunde, hier is deze plant zeer wijdverbreid. Traditionele geneeskunde beveelt het gebruik van Engels zonnedauwsap aan, dat is begiftigd met het vermogen om organische stoffen op te lossen en om deze reden zeer succesvol wordt gebruikt om wratten te verwijderen.

In de vorm van thee wordt deze plant in combinatie met Ivan da Marya gras, driekleurig violet gras, heemstwortel, weegbree en andere geneeskrachtige planten aanbevolen bij kinkhoest.

Voor kinkhoest en hoest drinken ze alcoholtinctuur op basis van deze plant: zo'n medicijn moet op dezelfde manier worden bereid als alcoholtinctuur van rondbladige zonnedauw. Zo'n zeer effectief geneesmiddel moet drie keer per dag worden aangebracht, vijftien druppels met water.

Eigenlijk wordt een aftreksel op basis van Engels zonnedauwkruid in dezelfde dosering bereid als een aftreksel op basis van rondbladige zonnedauw. Mits correct gebruik van een dergelijk geneeskrachtig middel op basis van deze plant, zal het positieve effect vrij snel merkbaar zijn, afhankelijk van de mate van de initiële ziekte.