Kern Wit

2024 Auteur: Gavin MacAdam | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-16 13:43

Kern wit is een van de planten van de familie die kool of kruisbloemige wordt genoemd, in het Latijn zal de naam van deze plant als volgt klinken: Cardamine leucantha (Tausch.) 0. E. Schulz. Wat betreft de naam van de witte kernfamilie zelf, in het Latijn zal het zo zijn: Brassicaceae Burnett. (Cruciferae Juss.).

Beschrijving van witte kern:

De witte kern is een vaste plant begiftigd met scheuten van vrij dunne wortelstokken, waarvan de hoogte twintig centimeter kan bereiken. De hoogte van de stengel van deze plant schommelt tussen de dertig en zeventig centimeter, terwijl aan de bovenkant zo'n stengel min of meer vertakt zal zijn. De stengel van de witte kern is bochtig en zal samen met de bladeren dicht behaard en kortharig zijn. De bladeren van deze plant zijn begiftigd met twee of drie paar zijbladeren, terwijl de bladeren zelf scherp gekarteld zijn. De bloemen van de kern zijn wit, geschilderd in witte tinten, en de vruchten zijn peulen begiftigd met dunne haren.

De bloei van deze plant vindt plaats in de periode van mei tot juli. Onder natuurlijke omstandigheden komt de witte kern voor in het Verre Oosten en Oost-Siberië. Wat de algemene distributie betreft, is deze plant te vinden op het schiereiland Korea, Japan en Noordoost-China. Voor groei geeft de witte kern de voorkeur aan rivieroevers, natte open plekken, schaduwrijke natte bossen, wilgen, bossen en plaatsen in de buurt van beekjes.

Beschrijving van de geneeskrachtige eigenschappen van de witte kern

De witte kern is begiftigd met zeer waardevolle helende eigenschappen, terwijl het wordt aanbevolen om de scheuten van de wortels van deze plant voor medicinale doeleinden te gebruiken.

Opgemerkt moet worden dat deze plant in China vrij wijdverbreid is geworden als medicinale plant. Voor kinkhoest, kneuzingen en verwondingen in China is het aan te raden om ongeveer vijftien tot vijfentwintig gram van een afkooksel te gebruiken dat is bereid op basis van een witte kern.

Voor kinkhoest wordt aanbevolen om het volgende zeer effectieve geneesmiddel op basis van deze plant te gebruiken: voor de bereiding van zo'n geneesmiddel adviseert het Chinese recept vijfentwintig tot vijftig gram verse scheuten van de wortels van de witte kern voor ongeveer tweehonderdvijftig milliliter water. Daarna moet een dergelijk afkooksel worden bereid, dat in drie doses per dag moet worden gedronken, terwijl als het gebruik van dit medicijn op basis van de witte kern bij kinderen is gepland, het volume van het afkooksel precies twee keer minder moet zijn. Bovendien beveelt de Chinese geneeskunde het gebruik van een dergelijk medicijn op basis van deze plant aan voor kinkhoest: droge wortelstokken van de witte kern moeten eerst tot poeder worden gemalen en vervolgens worden gemengd met bijenhoning. Daarna moeten ballen worden gerold van een dergelijk medicinaal mengsel op basis van deze plant, die oraal moet worden ingenomen.

Opgemerkt moet worden dat de traditionele geneeskunde meestal de weidekern gebruikt. Een afkooksel bereid op basis van deze plant is geïndiceerd voor gebruik bij ontsteking van de luchtwegen en longontsteking, en wordt ook gebruikt als zweetdrijvend en stimulerend middel. Voor reuma wordt een infuus gebruikt op basis van de bloemen en bloeiende toppen van deze plant, uitwendig wordt een dergelijk geneesmiddel gebruikt voor verschillende huidziekten. Bovendien is het vrij toelaatbaar om deze plant te gebruiken als een choleretic en antihelminthicum. Een afkooksel bereid op basis van plantenzaden moet worden gebruikt als een zeer effectief diureticum en een waterige infusie van bloemen wordt gebruikt voor verschillende zenuw- en epileptische ziekten.