Bos Druiven

2024 Auteur: Gavin MacAdam | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-16 13:43

Bosdruif (lat. Vitis sylvestris) - struik wijnstok; een ondersoort van de cultuurdruif (Vitis vinifera) van het geslacht Druiven van de familie Druiven. Onder natuurlijke omstandigheden groeit hij in bossen, rivierdalen en rotsachtige hellingen in Centraal-Azië, de Middellandse Zee, de Kaukasus, het Europese deel van Rusland, Moldavië en Oekraïne.

Kenmerken van cultuur

Bosdruif is een meerjarige houtachtige liaan tot 20 m lang met scheuten bedekt met grijsbruine fijn gegroefde schors, exfoliërend op volwassen leeftijd. Jonge scheuten zijn licht geribbeld, later hoekig en glad. De bladeren zijn groen, 3-5-tylobe of bijna geheel, afgerond-ovaal, kaal of bedekt met haren, tot 10 cm lang, hebben een brede inkeping aan de basis. In de herfst krijgt het blad een gouden kleur, vaak met oranje vlekken of vlekjes. De bloemen zijn tweehuizig, klein, geelgroen, met een uitgesproken aroma, verzameld in pluimvormige bloeiwijzen.

De vruchten zijn bolvormig, zwart, met een blauwachtige bloei, tot 0,8 cm in diameter, verzameld in trossen, waarvan het gewicht niet groter is dan 100 g. De vruchten zijn zuur, soms zoet, eetbaar. Bosdruiven bloeien in mei, vruchten rijpen in september. De ondersoort is droogtebestendig, koudebestendig en wordt zelden aangetast door phylloxera en schimmelziekten. Gebruikt in tuinieren, maar vooral in de zuidelijke regio's. Het kruist gemakkelijk met vele variëteiten van gecultiveerde druiven, als resultaat van selectie werden heel wat hybriden en variëteiten verkregen.

Sollicitatie

Bosdruiven worden gebruikt bij het koken voor de bereiding van specerijen, augurken, conserven, gelei, rozijnen, azijn en wijnen. Bessen worden ook gebruikt in de volksgeneeskunde. Ze bevatten een grote hoeveelheid organische zuren (citroen-, appel- en wijnsteenzuur), dextrose, pectine en andere nuttige stoffen. De zaden zijn rijk aan vette olie; in sommige landen worden er surrogaatkoffie en eetbare olie van bereid. Het eten van het fruit is goed voor constipatie en andere darmproblemen. Als het verkeerd wordt gecombineerd, kan het maagproblemen veroorzaken.

Groeiomstandigheden en planten

De plaats voor bosranken moet goed verlicht zijn en worden beschermd tegen koude, doordringende wind. U kunt een plaats innemen voor wijnstokken in de buurt van het hek, de muur van een huis of een bijgebouw aan de zuidkant. De bodems zijn bij voorkeur gedraineerd, los, vruchtbaar, water- en luchtdoorlatend, matig vochtig. Zware, kleiachtige, verdichte, drassige, droge en drassige bodems zijn ongeschikt.

Voordat u bosdruivenzaailingen gaat planten, moet u de grond goed voorbereiden. Arme gronden worden bemest met organische stof en mineralen. Het planten kan zowel in het vroege voorjaar als in de herfst worden uitgevoerd. Plantkuilen worden van tevoren voorbereid: voor het planten in de lente - vanaf de herfst, tijdens het planten in de herfst - een paar weken voor de beoogde aanplant. De afmetingen van de plantkuil zijn 50 * 50 cm, extra 10-15 cm - voor drainage (gebroken baksteen, kiezelstenen, steenslag of grof zand).

Bovenop de drainage wordt een heuvel gevormd uit een grondmengsel bestaande uit de bovenste vruchtbare laag, humus en zand. De grond moet los en bemest zijn, dit zal comfort bieden voor de ontwikkeling van het wortelstelsel in de eerste levensjaren. Het is raadzaam om 200 g superfosfaat, 200 g kaliumzout en 40 g ammoniumnitraat toe te voegen aan het grondmengsel dat is voorbereid voor het leggen van een put. De hoeveelheid kunstmest varieert afhankelijk van de vruchtbaarheid van de grond op de site.

Het planten van druivenzaailingen in een nieuw geprepareerd gat is uiterst ongewenst, omdat wanneer de aarde begint te bezinken, deze de jonge plant diep de diepte in zal trekken, wat tot nogal onaangename gevolgen kan leiden. Nadat een zaailing is geplant, wordt de grond in de put verdicht, wordt een gat voor irrigatie gevormd en overvloedig bevochtigd. Het overlappen van een laag mulch wordt aangemoedigd. Vergeet de ondersteuning niet, zonder deze kunnen de druiven zich niet normaal ontwikkelen, ze zullen vatbaar zijn voor de invasie van verschillende plagen en het verslaan van gevaarlijke ziekten.

Ziekten en de strijd ertegen

Een van de ernstige ziekten die bosdruiven kunnen beschadigen, is meeldauw of valse meeldauw. Het kan alle bovengrondse delen van planten beschadigen. Bij vroegtijdig ingrijpen wordt het blad vormeloos met olieachtige vlekken, die later worden bedekt met een spinnewebachtige bloei. In de toekomst krijgen de vlekken een bruine kleur, drogen ze uit en vallen eraf.

Soortgelijke tekenen van de ziekte verschijnen op knoppen, eierstokken, bloemen en bessen. Meestal is de ziekte het gevolg van onjuiste zorg en hoge luchtvochtigheid in de bodem en de lucht. In de strijd tegen ongedierte is sproeien met medicinale preparaten effectief, bijvoorbeeld Aksikhom, Kurzat, Khom. De verwerking wordt twee keer vóór de bloei uitgevoerd (met een interval van 2 weken). Het is ook niet verboden om een 0,3% oplossing van koperoxychloride te gebruiken. Het is belangrijk om te onthouden dat de ziekte gemakkelijker te voorkomen is dan er vanaf te komen. Door tijdig te spuiten kan schade worden voorkomen.

Van de gevaarlijke druivenziekten moet echte meeldauw of echte meeldauw worden opgemerkt. De bladeren van planten die zijn aangetast door echte meeldauw zijn bedekt met een witte bloei met zwarte stippen en de scheuten zijn gekleurd. Het begin van de ziekte op het moment van fruitrijping leidt tot barsten en het verschijnen van een specifieke geur. In de regel manifesteert de ziekte zich bij droog en warm weer of na een sterke verandering van droogte naar vochtigheid, in veel regio's gebeurt dit in juli of begin augustus. Als preventieve maatregel wordt aanbevolen om druiven te behandelen met een 1% -oplossing van colloïdale zwavel met tussenpozen van 10-12 dagen. Het spuiten wordt 2-3 weken voordat de bessen volledig rijp zijn gestopt. In de strijd tegen echte meeldauw is een 10% ureumoplossing effectief.