2024 Auteur: Gavin MacAdam | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-16 13:43
Moeras wilde rozemarijn behoort tot een familie genaamd heide. In de Latijnse versie klinkt de naam van deze plant als volgt: Ledum palustre L.
Beschrijving van moerasrozemarijn
Marsh rozemarijn is een groenblijvende bloeiende struik, waarvan de hoogte meestal ongeveer zeventig tot negentig centimeter is, en soms is de hoogte van deze plant zelfs meer dan een meter. De plant zal een donkergrijze bast hebben en de stengels zijn liggend en wortelend, met een zeer groot aantal verheffende takken. Jonge scheuten van wilde rozemarijn zijn begiftigd met een dichte weglating, roodbruin van kleur, terwijl de schors van oude takken glad en grijsbruin van kleur is. De bladeren van de plant zijn afwisselend, leerachtig, overwinterend, van boven zijn ze donkergroen en glanzend, maar van onderen zijn ze bedekt met kleine klieren en vilt, roodbruin vilt.
De bloemen van de wilde rozemarijn zijn sneeuwwit, ze worden verzameld door parasols aan de uiteinden van de takken. De vrucht is een langwerpige polyspermous glandulair-behaarde capsule. De zaden van de plant zullen klein van formaat zijn en aan de uiteinden pterygoïde uitlopers hebben. De bloei van de plant duurt van mei tot juli.
Onder natuurlijke omstandigheden wordt wilde rozemarijn gevonden in de bos- en toendrazone van het Europese deel van Rusland, het Verre Oosten, West- en Oost-Siberië, evenals op het grondgebied van Oekraïne en Wit-Rusland. Deze plant groeit in veenmoerassen, in diverse bossen, maar ook op moskussens.
Geneeskrachtige eigenschappen van wilde rozemarijn
Voor medicinale doeleinden moeten de bladeren en jonge twijgen van deze plant worden gebruikt. Grondstoffen moeten in de herfstperiode worden voorbereid, ongeveer van augustus tot eind september. Grondstoffen worden geoogst tijdens de vorming van rijpe vruchten, alleen wanneer de ontwikkeling van de scheuten al heeft plaatsgevonden. Het bovenste deel van de scheuten, waarvan de lengte zelfs een meter kan bereiken, moet worden afgesneden met een mes of sikkel. De plant mag nooit samen met de wortels worden uitgetrokken. Pas na vijf jaar kan de plant weer worden geoogst, wanneer het volledige herstel van het struikgewas al heeft plaatsgevonden. Grondstoffen behouden hun geneeskrachtige eigenschappen twee jaar. Het is ook belangrijk om te onthouden dat tijdens het drogen van dergelijke planten een vrij grote hoeveelheid essentiële olie vrijkomt, wat hoofdpijn kan veroorzaken. Daarom wordt het niet aanbevolen om in die kamers te zijn waar je moerasrozemarijn droogt.
Wat betreft de jonge bladeren van de plant, deze bevat ongeveer tien procent van de essentiële olie, die tannines, triterpenoïde taraxerol en myrceen bevat. Marsh rozemarijn wordt heel vaak gebruikt voor reuma, maar ook voor hoesten en kinkhoest als diureticum en zweetdrijvend middel. Bovendien kan deze plant in de vorm van neusdruppels ook worden gebruikt voor de behandeling van rhinitis en griep.
Wat de Tibetaanse geneeskunde betreft, wordt hier heel vaak een plant als moerasrozemarijn gebruikt. De bloemen en bladeren van deze plant worden gebruikt voor leverziekten, maar uitwendig worden ze gebruikt voor tal van huiduitslag, wonden, korstmos, eczeem, abcessen en steenpuisten, evenals voor verschillende oogontstekingen, kneuzingen, bevriezingen en slangenbeten en andere giftige insecten.
Bij bronchiale astma, tuberculose, reuma, verkoudheid en kinkhoest moet viermaal daags een infusie van moerasrozemarijn worden ingenomen. om deze infusie te bereiden, moet u iets minder dan twee theelepels kruiden nemen in twee glazen koud water, dat eerder is gekookt. Dit mengsel moet acht uur in een afgesloten container worden toegediend en daarna wordt het aanbevolen om dit mengsel te zeven.
Om anti-astmathee te bereiden, heb je vijfentwintig gram wilde rozemarijnkruid en vijftien brandnetelbladeren per liter kokend water nodig. Dit mengsel wordt gedurende acht uur toegediend en vier keer per dag voor een half glas ingenomen.
Aanbevolen:
Medicinale Rozemarijn
Medicinale rozemarijn is een van de planten van de familie genaamd Clariceaceae, in het Latijn klinkt de naam van deze plant als volgt: Rosmarinus officinalis. Wat betreft de naam van de geneeskrachtige rozemarijnfamilie, in het Latijn zal het zo zijn:
Rozemarijn
Rozemarijn (lat.Rosmarinus) - een geslacht van groenblijvende dwergstruiken of struiken van de Lamiaceae-familie. In de natuur wordt rozemarijn gevonden in Algerije, Libië, Marokko, Tunesië, Turkije, Cyprus, maar ook in sommige Europese landen, meer bepaald in Griekenland, Italië, Portugal, Spanje en Frankrijk.
De Voordelen En Nadelen Van Rozemarijn
Rozemarijn is een werkelijk unieke plant die de grootste aandacht verdient, omdat het zowel als een uitstekende specerij als een van de krachtigste en meest effectieve geneeskrachtige kruiden wordt beschouwd. Dit aantrekkelijke kruid wordt met succes gebruikt in de keuken, in de volksgeneeskunde en zelfs in de cosmetologie! Ondanks het enorme aantal nuttige eigenschappen kan niet iedereen rozemarijn gebruiken. Dus wie zal het goed doen, en wie kan beter afzien van het idee om het te gebruiken?
Grootbladige Wilde Rozemarijn
Een plant als wilde rozemarijn behoort tot een familie die heide wordt genoemd. In het Latijn is de naam van deze plant als volgt: Ledum macrophyllum Jolm. Beschrijving van grootbladige wilde rozemarijn Grootbladige wilde rozemarijn is een groenblijvende struik waarvan de hoogte schommelt tussen de vijftig en honderd centimeter.
Wilde Rozemarijn
Wilde rozemarijn is een van de planten in een familie die heide wordt genoemd. In het Latijn klinkt de naam van deze plant als volgt: Ledum hypoleucum. Beschrijving van wilde rozemarijn Ledum podbel is een groenblijvende struik, waarvan de hoogte ongeveer vijftig tot honderdtwintig centimeter zal zijn.
