Metasequoia - Een Gast Uit Het Verleden

2024 Auteur: Gavin MacAdam | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-16 13:43

Onder het moeilijk uit te spreken woord verbergt zich een snelgroeiende naaldboom die tientallen miljoenen jaren geleden op aarde heerste en per ongeluk verloren ging in de bergen van China, tot op de dag van vandaag. De opengewerkte piramidale kroon is bestand tegen vorst en laat felgroene naalden vallen voor de winter

Geslacht Metasequoia

Aan het einde van het Krijt, dat volgens wetenschappers 66 miljoen jaar geleden eindigde, regeerde een naaldboom op het noordelijk halfrond van de aarde, waaraan mensen zo'n lange naam gaven. Het geslacht wordt vertegenwoordigd door slechts één plantensoort, met een nog moeilijker uit te spreken naam -

Metasequoia glyptostroboïde (Metasequoia glyptostroboides), of

sulcus conisch … Het lijkt erop dat botanici hebben geprobeerd alle kenmerken van de plant in een paar woorden van de naam te zetten.

Metasequoia glyptostroboïde

De eerste kennismaking van de mens met de boom vond plaats door zijn fossiele overblijfselen, die geologen vonden in de sedimenten van het einde van het Krijt. Het was aan het einde van het Krijt dat de grootste uitsterving van vele soorten van de levende en plantenwereld op aarde plaatsvond, de redenen waarom wetenschappers geen enkele en duidelijke mening hebben. Men geloofde dat de Glyptostroboid Metasequoia, die het leven schonk aan de moderne sequoia, omkwam in die aardse rampen. Daarom was het vinden van een boom in het midden van de twintigste eeuw in de moeilijk bereikbare bergen van China een geschenk voor wetenschappers en voor de hele mensheid. Jammer dat er geen schattige dino's tussen de bomen zijn gevonden.

Gedurende tientallen miljoenen jaren heeft Metasequoia geleerd zich aan te passen aan het aardse leven, uit te groeien tot een hoogte van 40 meter en een piramidale weelderige opengewerkte kroon te verwerven. Felgroene naalden, die in het Krijt misschien groenblijvend waren, pasten zich ook aan het klimaat aan en werden in de herfst brons, zodat ze in de winter samen met verkorte scheuten op de grond vielen.

Metasequoia is een eenhuizige plant, daarom verschijnen vrouwelijke en mannelijke bloeiwijzen in maart aan dezelfde boom, gelijktijdig met verse zachte naalden, die de takken en stam verkleden met roodbruine schors, die het vermogen heeft om te exfoliëren met lange vezels. Vrouwelijke bloeiwijzen geven leven aan groene ronde kegels, die, naarmate ze ouder worden, veranderen in bruine en hangende kegels.

Groeien

Glyptostroboid metasequoia geeft de voorkeur aan halfschaduw, hoewel het mij een raadsel is hoe dergelijke reuzen in de schaduw kunnen worden gesteld. Gelukkig groeit de boom met succes in de zon, waardoor de hoogte snel toeneemt, waarvoor de organisatoren van parken en tuinen in veel landen van de wereld het leuk vonden.

Elk type vruchtbare en vochtige grond is geschikt voor de boom, op voorwaarde dat deze goed gedraineerd is. Ontwikkeling en groei worden gunstig beïnvloed door de nabijheid van een waterlichaam. De plant water geven is alleen nodig in het droge seizoen.

Miljoenen jaren hebben ze de glyptostroboïde Metasequoia gehard, waardoor het bestand is tegen lage en hoge omgevingstemperaturen, en een sterke immuniteit ontwikkeld die niet bang is voor ziekten en plagen.

Om het uiterlijk te behouden, worden beschadigde en droge takken verwijderd. Zodat jonge bomen geen vork op de stam hebben, worden ze onderworpen aan speciale snoei.

Reproductie

Het is niet zo eenvoudig om te gedijen op de zaden van Metasequoia glyptostroboid, daarom kan de theoretische mogelijkheid van plantenvermeerdering door het zaaien van zaden niet altijd worden gerealiseerd.

Dit houdt liefhebbers van de oudheid niet tegen, voor wie er een manier overblijft om een relictboom te vermeerderen met behulp van stekken. Om dit te doen, worden in de eerste twee zomermaanden of in november de apicale halfverhoute stekken gesneden en gerangschikt in een mengsel van turf en zand (in een verhouding van vijftig tot vijftig). Toegegeven, om zomerstekken wortel te laten schieten, is een kas nodig die is uitgerust met een vernevelingsinstallatie.

Gewortelde stekken zijn voorzien van persoonlijke kopjes, waardoor de container periodiek wordt vergroot. En pas na een paar jaar worden de zaailingen bepaald voor een vaste plaats in het open veld.