2024 Auteur: Gavin MacAdam | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-16 13:43
Zonnebloemstamphoma komt het vaakst tot uiting op jonge planten. De schimmel-pathogeen die zonnebloem infecteert, wordt eerst gelokaliseerd in de vorm van vlekken op de bladbladen en gaat na enige tijd over naar de stengels. Deze aanval ontwikkelt zich gedurende het groeiseizoen. De weefsels van stengels die met een gevaarlijke ziekte zijn geïnfecteerd, sterven vaak af, de caryopsen zijn van lage kwaliteit en helaas is het in deze situatie niet nodig om over een goede oogst te praten
Een paar woorden over de ziekte
Manifestaties van fomosis op een zonnebloem kunnen worden gedetecteerd zodra er drie tot vier paar echte bladeren op worden gevormd. Op de bladbladen begint de vorming van donkerbruine vlekken omlijst met gele randen. Ze breiden zich geleidelijk uit en bedekken de aangetaste bladeren volledig, inclusief bladstelen. En dan breidt de nederlaag zich uit naar de zonnebloemstengels.
De veroorzakende schimmel tast de binnenste weefsels van de stengels sterk aan, waardoor hun sterkte aanzienlijk wordt verminderd. Wanneer de formatie van de manden begint, zie je aan de onderkant vage bruinachtige vlekjes. Naarmate ze groeien, kunnen ze gemakkelijk de hele mand bedekken, inclusief de verpakking. Dit gebeurt vooral vaak wanneer het stadium van actieve ontwikkeling van de ziekte samenvalt met de bloei van de zonnebloem. Het is opmerkelijk dat, ondanks de verzachting van nabijgelegen weefsels, rot op de zonnebloem zich niet tegelijkertijd ontwikkelt. En op de voorzijde van de zonnebloemmanden is er een lichte bruining van de buisvormige bloemen.
Langs de stengels verplaatst de infectie zich naar de wortelkragen, waarop je ellipsvormige zwarte stippen van behoorlijk indrukwekkende grootte kunt zien, scherp afgebakend van de sappige groene weefsels.
Achenes in geïnfecteerde manden vormen nogal nietig en verkleuren bruinachtig als ze rijpen. Ze zijn vaak half leeg. En bij vroege en zeer ernstige laesies worden er helemaal geen zaden gevormd.
In het geval van een late ontwikkeling van een schadelijk ongeluk, vormen zich kleine vlekjes op de stengels, die geleidelijk overgaan in vrij lange strepen. En op de bladeren kun je tegelijkertijd vlekken zien die worden beperkt door aderen, die verschillen in een onregelmatige vorm. Soms kunnen ze zich oriënteren langs de centrale bladaders, waardoor weefselverval wordt veroorzaakt, en een groot aantal pycnidia in concentrische cirkels wordt gevormd op geïnfecteerde weefsels.
De veroorzaker van de fomosis van zonnebloemstengels is een schadelijke schimmel van het geslacht Leptosphaeria, die in de vorm van mycelium achterblijft op plantenresten, evenals in zaden die door de ziekte zijn aangetast. In de weefsels van de groeiende zonnebloem vormt deze schimmel een donkergrijs of witachtig mycelium. En zwarte pycnidia van de ziekteverwekker worden in enorme hoeveelheden gevormd, niet alleen op de oppervlakken van de stengels, maar ook in hun kernen of in het verhoute parenchym. Wat betreft de massale verspreiding van infectie, het komt voor met conidia.
Meestal kan de ontwikkeling van fomosis worden waargenomen in het stadium van het ontluiken van zonnebloemen, en de bijzonder sterke ontwikkeling ervan vindt meestal plaats vóór de oogst. Dit wordt grotendeels bevorderd door de aanwezigheid van vocht, dat nodig is voor het vrijkomen van sporen en hun daaropvolgende verspreiding en ontkieming. Trouwens, fomosis kan zich ontwikkelen bij een vrij breed temperatuurbereik - van vijf tot vijfendertig graden.
Hoe te vechten?
De belangrijkste preventieve maatregel tegen de fomosis van zonnebloemstengels is een competente vruchtwisseling. Wat betreft de zonnebloemvariëteiten, er zijn momenteel geen variëteiten die volledig resistent zijn tegen fomosis, maar als je wilt, kun je enkele hybriden oppikken voor aanplant met een gemiddelde tolerantie voor deze gevaarlijke infectie.
Voor het planten wordt aanbevolen om zaden met fungiciden te pekelen en met het begin van de herfst moeten alle resten na de oogst van de percelen worden verwijderd.
Aanbevolen:
Zonnebloem
Sierzonnebloem (lat.Helianthus) - een eenjarige plant van de familie Asteraceae, of Asteraceae. Het thuisland van de decoratieve zonnebloem is Amerika. Tot op heden zijn ongeveer 110 soorten bekend. Beschrijving Zonnebloemen worden vertegenwoordigd door kruidachtige planten met een rechtopstaande, dikke, sterke behaarde stengel met een losse kern.
Eivormige Zonnebloem
eivormige zonnebloem is een van de planten van de familie die cistusplanten worden genoemd, in het Latijn klinkt de naam van deze plant als volgt: Helianthemum ovatum (Viv.) (H. hirsutum Thunb.) Merat. (H. vulgare auct PP., Cistus hirsutus Thunb.
Harige Zonnebloem
Harige zonnebloem is een van de planten van de familie die cistusplanten worden genoemd, in het Latijn zal de naam van deze plant als volgt klinken: Helianthenum hirsutum (Thuill.) Merat. Wat betreft de naam van de harige zonnebloemfamilie zelf, dan zal het in het Latijn zo zijn:
Artisjok Van Jeruzalem - Knolachtige Zonnebloem
Zomerbewoners die weinig eisen stellen aan de leefomstandigheden, stellen de artisjok van Jeruzalem vaak gelijk aan onkruid en verwijderen het genadeloos. Als ze wisten van de gunstige eigenschappen van zijn knollen, zouden ze misschien gunstiger voor hem zijn geweest
Een Geschenk In Een Pot: Hoe Verleng Je De Levensduur Van Een Sleutelbloem
Na de vakantie op 8 maart hebben veel vrouwen ineens een nieuw huisdier in huis: een sierbloeiende plant in een pot. In de afgelopen jaren zijn dergelijke levendige boeketten erg populair en zijn ze een belangrijke concurrent geworden van traditionele rozen en mimosa's. Maar deze pracht behaagt het oog niet lang. Een week of twee gaat voorbij en het geschenk begint te vervagen en verliest zijn feestelijke uitstraling. En als je niet weet hoe je hem moet helpen, kan de bloem helemaal doodgaan. Wat u moet weten om de levensduur van een nieuwe kamer te verlengen
