Hoe Herken Je Pelargoniumziekten?

2024 Auteur: Gavin MacAdam | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-16 13:43

Met welk plezier bewonderen we de weelderige bloei van de schoonheid van pelargonium en hoe we ons zorgen beginnen te maken wanneer ze wordt getroffen door verschillende ziekten! Om altijd alert te zijn, is het belangrijk om te weten voor welke aanvallen deze prachtige plant vatbaar is en hoe ze zich op de verschillende delen manifesteren. Dit maakt het niet alleen mogelijk om de juiste "diagnose" te stellen, maar ook om tijdig een hoogwaardige behandeling te starten

Alternaria

Op de oppervlakken van de bladbladen van uitstekende pelargonium (en vooral aan hun randen), evenals op de bladstelen, beginnen bruinachtige stippen met vrij lichte centra te verschijnen. Soms kunnen de spikkels verschillen in een concentrische structuur. En bij een hoge luchtvochtigheid worden ze snel bedekt met een donkere fluweelachtige laag. De bloemen van zonale pelargonium worden het meest aangetast door deze infectie. De infectie kan lange tijd in de bodem aanhouden en planten blijven infecteren. Vooral vaak krijgen ze het als het weer warm en vochtig is.

Grijze rot

De bovengrondse delen van pelargonium beginnen geleidelijk te worden bedekt met karakteristieke bruinachtige vlekjes. In dit geval worden de onderste bladeren het meest aangetast, omdat ze zich dicht bij de grond bevinden. En in sommige soorten pelargonium begint zich ook het spotten op bloemen te ontwikkelen. Als de luchtvochtigheid merkbaar wordt verhoogd, worden de geïnfecteerde delen van de prachtige bloemen onmiddellijk bedekt met een grijsachtige en vrij dichte paddestoelbloei.

Manifestaties van infectie op planten kunnen vaak worden gedetecteerd na stekken. En de ziekteverwekker kan een tot twee jaar in de grond blijven bestaan. Wat de verspreiding betreft, gebeurt dit in de meeste gevallen met behulp van water of wind, maar ook met aarde of geïnfecteerde planten.

Verticillaire verwelking

De allereerste symptomen van deze ziekte verschijnen in de vorm van een geleidelijke vergeling van afzonderlijke delen van de onderste bladeren. Na enige tijd zijn de bladeren volledig bedekt door de infectie en beginnen ze snel te vervagen. Tegelijkertijd vallen de bladeren niet - ze blijven allemaal treurig aan de struiken hangen. Vervolgens bereikt vergeling de bladeren die zich erboven bevinden. Naast alles kunnen individuele bloeiwijzen met twijgen beginnen te vervagen. En als u geïnfecteerde scheuten snijdt, kunt u gemakkelijk een aanzienlijke verdonkering van hun geleidende weefsels opmerken. Het bijzondere gevaar van deze infectie is dat de ziekteverwekker wel vijftien jaar in de bodem kan blijven bestaan! En de ziekte kan zowel door beworteling van stekken als door schade aan de wortels worden overgedragen.

Pelargonium wordt het meest aangetast door verticillium op lichte gronden, vooral als het gedurende een vrij stevige periode op dezelfde plaats wordt gekweekt.

Rhizoctonische wortel- en stengelrot

In de lagere delen van de geïnfecteerde stengels kan het verschijnen van donkere, depressieve stippen worden waargenomen. Langzaam beginnen de laesies naar boven te bewegen, maar ze stijgen zelden tot een hoogte van meer dan vijfentwintig centimeter. Ook verschijnt geleidelijk een grijsachtig wit paddestoelmycelium op de vlekken. Na een tijdje verdort pelargonium scherp.

De ontwikkeling van rot kan gemakkelijk worden veroorzaakt door een gebrek aan verlichting, slechte ventilatie, wateroverlast van het substraat, planten in te warme omstandigheden, overtollige kunstmest in de bodem en een verschil in luchttemperatuur en bodemtemperatuur van meer dan zes tot acht graden.

Roest

De bovenzijden van de pelargoniumbladbladen beginnen bedekt te raken met gelige vlekken met vrij duidelijke grenzen. En aan de onderkant van de bladeren zie je de vorming van talrijke bruinachtige puisten, vaak concentrisch gelegen. De zieke bladeren drogen vrij snel uit en vliegen direct uit de bloemstruiken rond.