Hoe Herken Je Lijsterbesziekten?

2024 Auteur: Gavin MacAdam | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-16 13:43

Lijsterbes is, net als alle andere bessen- en fruitgewassen, vatbaar voor verschillende kwalen. Het is opmerkelijk dat bijna alle ziekten dichter bij de tweede helft van de zomer op deze prachtige bomen verschijnen. Meestal wordt lijsterbes aangevallen door roest, korst, cytosporosis, echte meeldauw en grijze of bruine vlek. Om de vijand op zicht te kennen en tijdig passende maatregelen te nemen, moet u vertrouwd raken met de belangrijkste symptomen van de manifestatie van deze schadelijke aandoeningen

Roest

In de eerste helft van de zomer verschijnen er talrijke vlekjes op lijsterbesbladeren. Aan de bovenzijden zijn ze in de regel afgerond, met een diameter van 2 tot 5 mm, gekleurd in oranjegele tinten en overvloedig bedekt met gestippelde donkerbruine knobbeltjes van spermogonia. En op de witachtige stippen aan de onderkant van de bladeren wordt een kenmerkende acidiale schimmelsporulatie gevormd, die eruitziet als een stervormige krakende bizarre kegelvormige uitgroeiingen, waarvan de lengte ongeveer 1 - 2 mm bereikt. Als de ziekte zich bijzonder sterk ontwikkelt, kunnen de vlekken de bladbladen gemakkelijk bijna volledig bedekken, waardoor de bladeren geleidelijk beginnen te vervormen.

Schurft

Aan weerszijden van de lijsterbessenbladeren zie je kleine bruinachtige vlekjes met mooie stralende randen. Dergelijke vlekken kunnen zowel rond als onregelmatig van vorm zijn. Na enige tijd begint de ontwikkeling van een olijfachtige en nogal fluweelachtige myceliumlaag erop, overvloedig bedekt met conidiale sporulatie. Tijdens de zomer hebben verschillende generaties conidia die jonge bladeren infecteren tijd om zich te vormen. Bij een vrij hoog infectieniveau kunnen onaangename stippen het hele bladoppervlak bedekken. Overvloedige regenval gedurende het zomerseizoen is vooral gunstig voor de ontwikkeling van korst.

Cytosporose

Deze aandoening wordt ook wel cytosporeuze necrose genoemd. Eerst wordt op de stammen en twijgen van lijsterbes lokale, ovale, onaangename necrose gevormd, bedekt met een licht gelige schors. Alle necrotische gebieden groeien razendsnel, waardoor ze bijna altijd versmelten en dunne takken en stammen volledig omringen. In de dikte van de geïnfecteerde cortex begint de vorming van pycnidia van de schimmel, de veroorzaker van cytosporosis. Ze zien eruit als kleine ronde of conische knobbeltjes die uitsteken uit de perdermale breuken met donkere of lichtgekleurde toppen. En met het begin van de lente of, in extreme gevallen, aan het begin van de zomer, begint er een slijmerige massa sporen uit te komen, die bevriezen in de vorm van spiralen, evenals in de vorm van kleine flagella of gekleurde druppeltjes geel, donker of oranjerood, of helemaal rood Kleur.

Echte meeldauw

Ongeveer in de tweede helft van juli kun je op lijsterbessenbladeren een ongelooflijk delicate spinnewebwitte bloei van mycelium zien, dicht bedekt met conidiale sporulatie. Ondanks dat het schadelijke mycelium zich aan beide kanten op de bladeren ontwikkelt, zijn het vooral de onderste delen van de bladeren die er last van hebben. En tegen het einde van juli, op het oppervlak van het paddenstoelenmycelium, begint de vorming van cleistothecia, kleine bolvormige vruchtlichamen. Aanvankelijk zien ze eruit als kleine gele stippen, die zowel in groepen als chaotisch kunnen worden geplaatst. En naarmate ze ouder worden, beginnen destructieve clestothecia donkerder te worden en bruinachtig of bijna zwart te worden. Als gevolg hiervan zijn ze gemakkelijk te zien tegen de achtergrond van een witachtige bloei.

Grijze vlek

Aan beide zijden van de lijsterbes begint de vorming van karakteristieke grijze vlekken met een onregelmatige of ronde vorm, omlijst door donkerbruine brede randen. Dan begint aan de bovenzijde van de bladeren de vorming van schimmelpycnidia. Vaak versmelten alle stippen met elkaar en bedekken ze het grootste deel van het bladoppervlak.

Bruine vlek

De bovenzijden van de lijsterbesbladeren zijn bedekt met roodpaarse randen met roodbruine vlekken. Meestal worden dergelijke vlekken gekenmerkt door een onregelmatige vorm en in hun midden verschijnen bijna altijd overvolle zwarte stippen - paddenstoelpycnidia. En individuele plekken beginnen, naarmate de ziekte zich ontwikkelt, samen te smelten en bepaalde gebieden als een deken te bedekken.