Hoe Herken Je Haverziekten?

2024 Auteur: Gavin MacAdam | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-16 13:43

Iedereen die haver verbouwt, krijgt vroeg of laat te maken met verschillende ziekten van dit gewas. Het stellen van een passende "diagnose" is echter vaak behoorlijk problematisch. Om deze taak te vergemakkelijken, moet u vertrouwd raken met de belangrijkste symptomen van de meest voorkomende aandoeningen. En dan zal het niet moeilijk zijn om stoffige en bedekte roet of kroonroest van stengelroest te onderscheiden

Echte meeldauw

Deze aanval is vooral schadelijk in de bossteppe en in de steppe. De stengels en bladeren van haver zijn bedekt met een spinnewebbloei van karakteristieke witachtige tinten, die geleidelijk dikker begint te worden en bedekt wordt met kleine zwarte stippen.

Harde vuiligheid

Een alomtegenwoordige aandoening die zich vooral manifesteert in het verslaan van de pluimen, die in een vrij korte tijd veranderen in een zeer donkere en uiterst onaangename sporenmassa. Als gevolg hiervan blijven van de aartjesschubben alleen dunne zilverachtige buitenfilms over, enigszins bedekt met schadelijke teliosporen. Hiervoor wordt de harde smut ook wel bedekt genoemd. Meestal valt deze infectie haver aan in het stadium van zaadontkieming.

Stoffig vuil

Alle geïnfecteerde delen van de pluimen worden vrij snel vernietigd en zien eruit als een zwarte stoffige sporenmassa. De schadelijkheid van deze plaag ligt in een aanzienlijk tekort aan de langverwachte oogst (voor laat zaaien geldt dit vooral).

Stuurpen (lineair) roest

Deze ziekte kan worden aangetroffen in het stadium van melk- of wasrijpheid van de zaden. Op de stengels en op de bladeren van haver worden langwerpige, roestbruine uredinia gevormd, die langzaam samenkomen. En dichter bij het einde van het groeiseizoen, op plaatsen waar vlekken verschijnen, beginnen zich zwarte telia te ontwikkelen - dergelijke laesies hebben de vorm van zwarte strepen tot tweeëntwintig centimeter lang. Het gebrek aan korrels als gevolg van stengelroestschade loopt vaak op tot 60%.

Roodbruine vlekken

Deze aandoening treft niet alleen de bladeren, maar ook bloem- en aartjesschubben. En soms kan deze aanval de zaden aanvallen. Op de geïnfecteerde haverorganen wordt de vorming van langwerpige bruinachtige of donkergrijze vlekken omlijst met roodachtige randen opgemerkt. Aan de zijkanten worden dergelijke vlekken begrensd door duidelijk te onderscheiden aderen en hun randen zijn altijd veel donkerder dan het midden. De gevormde vlekken versmelten niet en de weefsels op de plaatsen van hun vorming breken niet, maar wanneer nat weer wordt vastgesteld, kan er een karakteristieke olijfbloei op verschijnen. Gedroogde geïnfecteerde bladeren vallen vrij snel af. En als bloem- of aartjesschubben worden aangetast, zullen de daarop gevormde korrels nietig en lelijk zijn.

Kroon roest

Deze infectie manifesteert zich ofwel direct na het weggooien van de pluimen, ofwel aan het begin van het vullen van de korrels. Op de bladeren van haver, en iets minder vaak op de stengels, treedt de vorming van ovale of ronde oranjeachtige verspreide uredinia op. Gemiddeld bereikt hun diameter 0,5 mm. Als de laesie te sterk is, zal de uredinia zich beginnen te vormen in een onbegrijpelijke vorm van knobbeltjes. In het begin zijn ze allemaal bedekt met de epidermis, maar na enige tijd barst de uredinia en komen er vernietigende urediniosporen uit. En na anderhalve week verschijnen er glanzende zwarte telia om hen heen, die eruitzien als kleine strepen van donkerbruine kleur.

Bacteriële bladverbranding

Op haverbladeren verschijnen karakteristieke lichtbruine, zelfs licht roodachtige vlekjes. In het begin zijn ze rond en erg klein, en even later strekken alle vlekken zich uit in de vorm van smalle strepen. De zieke bladeren worden rood en drogen na een tijdje uit. Meestal manifesteert deze aanval zich door foci. Het is vooral triest dat er geen havervariëteiten zijn die resistent zijn tegen deze ziekte.