2024 Auteur: Gavin MacAdam | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-16 13:43
Haagbeukiep is een van de planten van de familie die iep wordt genoemd, in het Latijn zal de naam van deze plant als volgt klinken: Ulmus caprinifolia Rupr. ex Susków. Wat betreft de naam van de haagbeukiepfamilie, in het Latijn zal het zijn: Ulmaceae Mirb.
Beschrijving van de haagbeukiep
De volgende populaire namen van deze plant zijn bekend: iep en berkenschors. De haagbeukiep is een boom waarvan de hoogte zo'n veertien tot zestien meter kan bedragen. De schors van de meerjarige takken van deze plant is geschilderd in bruin-grijze tinten met een asbloei. Zo'n schors zal vrij glad zijn en de eenjarige scheuten van deze plant zullen geelbruin zijn en ook naakt of verspreid pluizig. De bladknoppen van de haagbeukiep zijn stomp en de steunblaadjes zullen langwerpig-lineair en vrij smal zijn, hun lengte zal ongeveer vijf tot zeven millimeter zijn en hun breedte zal ongeveer één millimeter zijn. De bladeren zijn langwerpig-eirond en lopen taps toe naar de basis. De lengte van dergelijke bladeren van de haagbeukiep zal ongeveer twaalf centimeter zijn, terwijl hun breedte gelijk kan zijn aan zes centimeter. De vrucht van deze plant is een omgekeerd eironde koraalduivel die op een slanke steel zal zitten van ongeveer vijftien tot twintig millimeter lang en ongeveer tien tot veertien millimeter breed.
De bloei van deze plant vindt plaats in de periode van maart tot juni. Onder natuurlijke omstandigheden is haagbeukiep te vinden op het grondgebied van Wit-Rusland, Oekraïne, de Kaukasus en in Centraal-Azië. Daarnaast komt deze plant ook voor in het Europese deel van Rusland: namelijk in alle regio's, met uitzondering van alleen de Oostzee, Ladoga-Ilmensky, Dvino-Pechora en Karelo-Murmansky.
Voor groei geeft deze plant de voorkeur aan bossteppe, semi-woestijn en steppegebieden, evenals open vlakke plaatsen, daarnaast is de haagbeukiep ook te vinden op de hellingen, langs rivieren en kloven, evenals langs de randen van het zuidelijke deel van loofbossen.
Beschrijving van de geneeskrachtige eigenschappen van de haagbeukiep
Opgemerkt moet worden dat de haagbeukiep behoorlijk waardevolle helende eigenschappen heeft, terwijl het wordt aanbevolen om de bloemen, zaden, bladeren en schors van deze plant voor medicinale doeleinden te gebruiken. Het hout van de haagbeukiep bevat sexviterpenoïden en de bast van de stam bevat catechines, stigmasterol, chlorogeenzuur, fridelin, dehydroergosterol, leukocyaniden en tannines. De bladeren van deze plant bevatten vitamine C, alfa-catechine, rutine, quercetine, chlorogeenzuur, evenals derivaten van leukopelargonidine en leukopeonidine. De vruchten van deze plant bevatten caroteen, vette olie, glycerine, caprinezuurglyceride en ook vitamine E.
Het is opmerkelijk dat in de volksgeneeskunde remedies op basis van de haagbeukiep vrij wijdverbreid zijn. Een afkooksel bereid uit de wortels van deze plant wordt aanbevolen om uitwendig te worden gebruikt voor etterende wonden, evenals in de vorm van een pleister voor eczeem. Wat betreft afkooksel van wortelschors en afkooksel van hout, dergelijke remedies zijn behoorlijk effectief in de strijd tegen kanker. De bast van deze plant wordt aanbevolen voor bloedingen, huidziekten en koorts. Een aftreksel van de bast van de stam van de haagbeukiep wordt gebruikt voor het spoelen met scheurbuik, maar ook voor het overgieten met verschillende huidziekten. Als verzachtend middel kun je de gemalen bast van deze plant op etterende wonden aanbrengen. Door te wrijven met water wordt een pasta verkregen uit de jonge bast en bladeren van de haagbeukiep: zo'n middel wordt gebruikt voor tumoren en brandwonden.
