2024 Auteur: Gavin MacAdam | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-16 13:43
Lardizabala (lat. Lardizabala) - monotypische cultuur van de familie Lardizabal.
Beschrijving
Lardizabala is een groenblijvende vaste plant die wordt gekweekt om zijn prachtige eetbare vruchten. Dit is een liaan, waarvan de lengte drie en een halve meter kan bereiken. De bladeren van deze plant zijn leerachtig, ongelooflijk glanzend en heldergroen.
De stengels van jonge scheuten zijn kruidachtig en zeer zacht, maar worden na verloop van tijd houtachtig en verharden.
De bloemen van lardizabala worden gekenmerkt door een donkerpaarse, bijna zwarte kleur. Trouwens, ze kunnen niet alleen eenhuizig zijn, maar ook tweehuizig. De grootte van vrouwelijke bloemen varieert van tien tot zestien millimeter, en mannelijke bloemen - van zeven tot acht. En de vruchten van deze plant zijn worstachtige donkerpaarse bessen met vlezige en extreem zoete pulp, die in lengte groeien van vijf tot acht centimeter. Binnen elke vrucht kunnen onregelmatig gevormde zaden worden gevonden. In de regel is hun grootte ongeveer één centimeter.
Waar groeit
Lardizabala is een luxueuze wijnstok afkomstig uit Chili en Peru. Op dit moment beslaat het verspreidingsgebied van deze cultuur de subtropische en tropische zones. Ze vond erkenning in de landen van Zuid-Amerika en Azië. En buiten alle bovengenoemde landen is deze vrucht nog vrijwel onbekend.
Sollicitatie
De eetbare bessen van lardizabala worden al lang niet alleen rauw gegeten, maar ook gekookt. Sommige gastvrouwen drogen haar ook af. Daarnaast worden er compotes of jam van gemaakt, worden er allerlei sauzen bereid en wordt er vers fruit toegevoegd aan tal van fruitsalades.
Deze gezonde bessen zijn lange tijd ongekend populair geweest bij Zuid-Amerikaanse volkeren. Vanwege het feit dat ze zeer rijk zijn aan mineralen en vitale vitamines, wordt het aanbevolen om ze te gebruiken als een algemeen tonicum voor de preventie van een grote verscheidenheid aan een breed scala aan aandoeningen. Bovendien zijn de vruchten van lardizabala rijk aan heilzame organische zuren die een gunstig effect hebben op de darmmotiliteit. Bovendien helpen deze zuren de zuurgraad van de maag te reguleren en te normaliseren.
Tegenwoordig is deze cultuur in sommige Aziatische landen erg populair geworden in de geneeskunde. Toegegeven, vanwege de relatief lage prevalentie is de volledige chemische samenstelling van de schoonheid van lardizabala nog niet voldoende bestudeerd.
Contra-indicaties
Er zijn momenteel geen specifieke contra-indicaties voor het gebruik van lardizabal. Desalniettemin is het noodzakelijk om dit product met enige voorzichtigheid in het dieet te introduceren - soms zijn uiterst onaangename allergische reacties mogelijk met deze exotische vrucht.
Groeien
Lardizabala groeit het beste op leem- en zandgronden, goed gedraineerde en voldoende vochtig. Trouwens, ze is absoluut intolerant voor wateroverlast. En deze tropische schoonheid is ook bestand tegen een korte temperatuurdaling tot min tien graden.
Lardizabala is vrij licht nodig, maar een te lange blootstelling aan direct zonlicht leidt vaak tot de afscheiding van individuele bladeren van deze plant. Lardizabal zal vrij goed groeien in halfschaduw.
Deze cultuur vermeerdert zich zowel vegetatief (door jonge lagen of stekken) als door zaden. Meestal wordt lardizabala geplant als een kasplant, omdat deze wijnstok in het open veld alleen in subtropische en tropische omstandigheden zal groeien. Toegegeven, soms is de aanplant van deze plant te vinden op de Krim en in het uiterste zuiden van Rusland. Daar wordt lardizabala twee tot drie jaar in een kas bewaard voordat het op straat wordt gezet.
