2024 Auteur: Gavin MacAdam | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-16 13:43
Leontice (lat. Leontice) - een bloeiende geneeskrachtige plant die behoort tot de berberisfamilie. Uit het Grieks wordt de naam van deze plant vertaald als "leeuw" - dit komt door het feit dat de bladeren van sommige soorten leontice lijken op de afdrukken van leeuwenpoten.
Beschrijving
Leontice, of leontitsa, is een knolachtige vroege lente ondermaatse plant-efemeroïde, begiftigd met drievoudig ontlede bladeren en felgele bloemen verzameld in trosvormige bloeiwijzen. De hoogte van deze kruidachtige vaste plant ligt in het bereik van twintig centimeter tot een halve meter, en de bolvormige knollen zijn altijd erg diep in de grond.
De bloeiwijzen van deze plant hebben het uiterlijk van geelbloemige gele borstels. Leontice bloeit meestal eind april of begin mei en het afsterven van de bovengrondse delen van deze plant begint in juni. Trouwens, de bloemen van leontice doen erg denken aan berberisbloemen, en de gezwollen vliezige capsules kunnen aan de bovenkant open zijn of niet openen.
In totaal heeft het geslacht leontice vijf tot zes soorten. En deze plant werd in 1886 in cultuur gebracht.
Waar groeit
In de natuur is leontice het vaakst te vinden in de halfwoestijnen of steppen van Oost- en Centraal-Azië, Zuidoost-Europa en in China. Het is heel goed mogelijk om deze plant in de Balkan te zien, maar ook in de staten van de oostelijke Middellandse Zee en in Turkije.
Gebruik
Meestal wordt leontice geplant in tuinen, aan de randen, op verhoogde bedden of in rotstuinen. Bovendien wordt deze plant veel gebruikt als medicinale plant - hiervoor worden knollen gebruikt die eind februari of begin maart zijn verzameld. En de meest geschikte soorten voor gebruik voor medicinale doeleinden worden beschouwd als leontitsa Eversman en leontitsa Smirnov. De laatste wordt trouwens vrij actief gebruikt voor maagaandoeningen, vergezeld van een verminderde afscheiding van maagsap. En in de Georgische volksgeneeskunde is Leontice Smirnova ook een uitstekende assistent bij de behandeling van tuberculose.
Groeien en verzorgen
Leontice is een uiterst pretentieloze plant en dankzij deze eigenschap kan het zelfs in schaduwrijke tuinen worden geplant (exactheid voor de zon is alleen kenmerkend voor Leontice Albert). Het is niet veeleisend voor de bodem (tegelijk worden zandige leemgronden beschouwd als het beste substraat voor de teelt), maar overmatige stagnatie van vocht kan er schadelijk voor zijn. Over het algemeen moet de watergift van deze plant matig zijn - leontice behandelt droogte veel beter dan wateroverlast.
Tijdens de zomerrust is het voor leontice vrij toegestaan om uit de grond te graven en deze op een droge plaats op te slaan. En sommige variëteiten van deze plant kunnen bogen op een zeer indrukwekkende winterhardheid en het vermogen om gemakkelijk een temperatuurdaling tot min drieëntwintig graden te doorstaan.
Om een mooie en nuttige plant te behagen met een uitstekende volwaardige groei, moet deze tijdens het actieve groeiseizoen worden gevoed met hoogwaardige vloeibare meststoffen met een laag stikstofgehalte. Meestal worden deze voedingen eenmaal per maand gegeven.
Reproductie van leontice wordt meestal uitgevoerd door zaden (voor zaaien in de winter) - onmiddellijk na het rijpen worden ze gezaaid of verzonden voor opslag in nat mos. De geplante exemplaren komen tevoorschijn en beginnen pas in het vierde of zesde jaar te bloeien. Ook wordt leontice in cultuur soms gepropageerd door de knollen te verdelen - vooraf voorbereide knobbeltjes worden in tweeën of in drie onafhankelijke delen verdeeld.
