2024 Auteur: Gavin MacAdam | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-16 13:43
Vingerhoedskruid roestig is een van de planten van de familie norichnikovye, in het Latijn zal de naam van deze plant als volgt klinken: Digitalis ferruginea L. Wat betreft de naam van de vingerhoedskruidfamilie zelf, in het Latijn zal het zo zijn: Scrophulariaceae Juss.
Beschrijving van vingerhoedskruid roestig
Roestig vingerhoedskruid is een overblijvend kruid waarvan de hoogte zal schommelen tussen de veertig en zeventig centimeter. Zo'n plant zal begiftigd zijn met een vrij korte en houtachtige wortelstok. De stengels van vingerhoedskruid roestig zullen recht zijn, aan de onderkant zijn ze dun behaard, terwijl ze aan de bovenkant kaal zijn. De bladeren van deze plant zijn langwerpig-lancetvormig, hun lengte is zeven tot vijftien centimeter en de breedte zal ongeveer één tot twee en een halve centimeter zijn. De basale en onderste stengelbladeren van deze plant aan de basis worden langwerpig tot een bladsteel en van onderaf zullen ze worden begiftigd met uitgesproken behaarde en boogvormige aderen. De middelste en bovenste stengelbladeren van roestig vingerhoedskruid zullen naakt en zittend zijn, ze gaan ook geleidelijk over in de schutbladen. De bloemen van deze plant zijn geschilderd in geelbruine tinten, ze hebben een klokvormige vorm en verzamelen zich ook in een meerbloemige dichte borstel. De vrucht van het vingerhoedskruid roestig is een eivormige, kale capsule, waarvan de lengte niet meer dan een centimeter zal bedragen. Zo'n vrucht is begiftigd met talrijke zaden, gekleurd in geelbruine tinten.
Onder natuurlijke omstandigheden groeit deze plant op het grondgebied van de oostelijke en zuidelijke Transkaukasië. Voor groei geeft deze plant de voorkeur aan open plekken in het bos, struikgewas, plaatsen tussen eikenbossen en struiken, de randen van beuken-, dennen-, dennen-, berg- en sparrenbossen, en kiest ook voor kalk- en humusrijke bodems.
Beschrijving van de geneeskrachtige eigenschappen van vingerhoedskruid roestig
Roestig vingerhoedskruid is begiftigd met zeer waardevolle geneeskrachtige eigenschappen, terwijl het voor medicinale doeleinden wordt aanbevolen om basale rozetbladeren van zowel het eerste als het tweede ontwikkelingsjaar te gebruiken, evenals stengelbladeren van deze plant.
De aanwezigheid van dergelijke waardevolle geneeskrachtige eigenschappen wordt verklaard door het gehalte aan cardenoiliden in de samenstelling van deze plant, terwijl het bovengrondse deel flavonoïden, fenolcarbonzuren en iridoïden bevat, die derivaten zijn van catalpol. De stengels bevatten op hun beurt flavonoïden en fenolcarbonzuren. De bladeren van deze plant bevatten flavonoïden, cardenoliden, stikstofhoudende verbindingen, antrachinonen en fenolcarbonzuren.
Wat betreft de traditionele geneeskunde, hier is deze plant vrij wijdverbreid. Voor gebruik bij hartfalen, longontsteking en ascites wordt een aftreksel aanbevolen op basis van roestige vingerhoedskruidbladeren. In de vorm van een zalf wordt een dergelijke infusie gebruikt voor schurft en tumoren. Een infusie op basis van de wortels van deze plant is geïndiceerd voor gebruik bij miltvuur.
De preparaten die op basis van deze plant zijn gemaakt, worden aanbevolen voor gebruik in het geval van veranderingen in het hart, die gepaard gaan met ernstige atherosclerose en degeneratie van de hartspier, en dergelijke preparaten worden gebruikt bij acute infectieziekten.
Bij ascites is het aan te raden om een geneeskrachtig middel te gebruiken: ongeveer één gram van de bladeren van deze plant wordt ingenomen voor tweehonderd milliliter water. Zo'n remedie op basis van vingerhoedskruid moet twee tot vier keer per dag een theelepel worden ingenomen voor ascites. Om een grotere effectiviteit te bereiken, moet u bij het nemen van deze remedie zowel de kooksnelheden als de innamesnelheden van deze remedie op basis van roestig vingerhoedskruid volgen.
Aanbevolen:
Vingerhoedskruid Grootbloemig
Vingerhoedskruid grootbloemig behoort tot de familie genaamd norichnikovye, in het Latijn zal de naam van deze plant als volgt klinken: Digitalis grandiflora Mill. (D. ambiqua Murr.). Wat betreft de grootbloemige vingerhoedskruidfamilie zelf, dan zal het in het Latijn zo zijn:
Vingerhoedskruid Paars
Vingerhoedskruid paars is een van de planten van de familie genaamd norichnikovye, in het Latijn klinkt de naam van deze plant als volgt: Digitalis purpurea L. Wat betreft de naam van de familie van vingerhoedskruid paars zelf, in het Latijn zal het zo zijn:
Vingerhoedskruid Wollig
Vingerhoedskruid wollig is een van de planten van de familie genaamd norichnikovye, in het Latijn zal de naam van deze plant als volgt klinken: Digitalis lanata Ehrh. Wat betreft de naam van de wollige vingerhoedskruidfamilie zelf, in het Latijn zal het zijn:
Vingerhoedskruid (Digitalis)
Digitalis (de tweede naam is Digitalis) is een plant die een vertegenwoordiger is van de Weegbree-familie. Volgens zijn vitale activiteit is de cultuur verdeeld in eenjarige, tweejarige en meerjarige soorten. De stengels van de plant hebben een geel licht, rechtopstaande vorm en hoogte tot anderhalve meter. Daarop zijn bloeiwijzen in de vorm van buisvormige bellen in de vorm van vingerhoedjes. Vandaar de naam van de plant
Veelkleurig Vingerhoedskruid
Vingerhoedskruid is een van de treffende voorbeelden van hoe schoonheid en gif naast elkaar bestaan in één goddelijke schepping. Een koudebestendige plant die in schaduw en halfschaduw groeit en beschutting geeft aan elfjes en echte insecten. De bladeren van de plant zijn een bron voor de vervaardiging van hartmedicijnen
