2024 Auteur: Gavin MacAdam | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-16 13:43
Parijs (lat. Parijs) - een klein geslacht van de familie Liliaceae. De meer populaire naam is het ravenoog. Typische habitats in de natuur zijn vochtige bossen, struikgewas. Het wordt het vaakst gevonden in Europese landen en sommige regio's van Azië. Een kenmerk van het geslacht in kwestie is gerelateerd aan Trillium (een geslacht van meerjarige planten van de Melantiev-familie).
Kenmerken van cultuur
Parijs wordt vertegenwoordigd door vaste planten van niet meer dan 50 cm hoog, begiftigd met een kruipende langwerpige wortelstok en stengels bedekt met een krans van bladeren die zich aan de bovenkant vormt. Perianths in Parijs zijn gescheiden, bestaan uit acht bladeren - extern en intern. Vruchten in de vorm van bessen met meerdere zaden van zwarte kleur met een blauwachtige bloei. Absoluut alle vertegenwoordigers van het geslacht behoren tot de categorie winterhard, ze voelen zich geweldig, zelfs in Siberië en de Oeral. In een koude, sneeuwloze winter moeten planten het wortelsysteem echter mulchen met isolatiemateriaal.
Het is vermeldenswaard dat de Parijzenaars in de zomer slechts één (maximaal twee) scheuten laten groeien en met het begin van koud weer sterft het af. Het voordeel van planten is de mogelijkheid om te groeien in de schaduw respectievelijk in vochtige ruimtes, ze kunnen en moeten worden geplant om lege plekken aan de schaduwzijde van een huis of schutting te versieren. Het belangrijkste is om een drainagelaag aan te brengen en organische meststoffen aan te brengen (humus of rotte mest is het beste).
Parijzenaars zijn langlevers; onder omstandigheden van een vochtig klimaat en warm weer vormen ze enorme kolonies. Een andere situatie wordt waargenomen met langdurige droogte, hitte en volledige afwezigheid van irrigatie. Trouwens, Parijzenaars houden niet van overvloedige bloei, ze kunnen alleen worden gebruikt voor landschapsholtes. Planten vormen slechts één bloem met felgele radiale bloembladen die erg op breinaalden lijken.
Soorten parijs
Onder de bekende soorten is het vermeldenswaard de axiale paris (lat. Paris axialis). Het wordt vertegenwoordigd door laagblijvende planten, waarvan de stengel is bekroond met hartvormig blad met paarse bladstelen, vaak met een roodachtige tint. De plant heeft ook een korte steel die boven de bladeren uitsteekt en behaagt met gele bloembladen.
Niet minder interessant is het uitzicht op Parijs fargesii. Hij kan, net als de vorige vertegenwoordiger van het geslacht, niet bogen op hoge groei, maar eerder groot gebladerte met scherpe punten is inherent aan hem. In de regel is het blad zittend, minder vaak gesteeld. De bloemen zijn geel met een groene tint.
Paris Mairei is een van de meest aantrekkelijke soorten. Het wordt gekenmerkt door blauwgroen blad, voorzien van golvende randen en groene, duidelijk zichtbare nerven. Bloemen, zoals de meeste Parijzenaars, met gele spaakachtige bloembladen en paarse schutbladen. Uiterlijk lijkt de paris luguansky op de soort in kwestie, maar het blad heeft zilverachtige aderen.
In China is veelbladig parijs heel gewoon. Dit is een relatief lange vertegenwoordiger van het geslacht in vergelijking met andere soorten. Vaak is de hoogte meer dan 50 cm. De plant is bekroond met smal blad, dat pronkt met een korte stengel, en een bloem bestaande uit groenachtig gele draadachtige bloembladen in een hoeveelheid van 4-6 stuks.
Niet te vergelijken met de hierboven beschreven soort Paris verticillata (lat. Paris verticillata). Het is dwerg in hoogte, meestal minder dan 20 cm en wordt gekenmerkt door blauwgroen blad met een bleke strook in het centrale deel. De bloemen zijn geel met een groene ondertoon, begiftigd met gebogen bloembladen.
De meest voorkomende soort in Rusland is de gewone parijs (lat. Paris quadrifolia). Het wordt in de volksmond het oog van de raaf genoemd. Het is in de mode om het vast te leggen in de natuur in Siberië, de Oeral en de Kaukasus. Het groeit voornamelijk in de taiga-zone. Het is een plant tot 35 cm hoog met omgekeerd eironde bladeren, verzameld in kransen en zittend op verkorte bladstelen.
