2024 Auteur: Gavin MacAdam | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-16 13:43
Pruim (Latijnse Prunus) - een populair fruitgewas; struiken of bomen van de Pink-familie.
Kenmerken van cultuur
Pruim is een steenfruitgewas dat, met de juiste zorg, grote en hoogwaardige fruitopbrengsten geeft. De kroon van de plant spreidt zich uit, in de regel bolvormig of eivormig, sommige soorten hebben doornen op de takken. Het wortelstelsel is cruciaal, met een groot aantal zijwortels op een diepte van 20-40 cm.
De bladeren zijn eenvoudig, lancetvormig of elliptisch, met gekartelde randen, behaard aan de buitenkant, afwisselend gerangschikt. De bloemen zijn roze of wit, solitair of verzameld in bloemscherm bloeiwijzen. De vrucht is een steenvrucht, afhankelijk van de variëteit kan hij rood, blauw, geel, groen, paars of bordeaux zijn. De steen is bruin, afgeplat, puntig aan beide uiteinden.
Momenteel heeft het geslacht pruim ongeveer 35 soorten, voornamelijk verspreid in de gematigde zone van het noordelijk halfrond. In Rusland zijn de meest populaire soorten: huispruim, Chinese pruim, Ussuri-pruim, stekelige pruim (of doorn) en gespreide pruim (of kersenpruim).
De cultuur begint ongeveer 3-5 jaar na het planten vruchten af te werpen, meestal zijn de eerste oogsten groot genoeg - 15-30 kg per boom of struik. Pruim is 15-20 jaar productief, soms langer, maar de opbrengst neemt elk jaar af.
Groeiomstandigheden
Plum geeft de voorkeur aan losse, gecultiveerde, zode-podzolische, chernozemische of grijze bosbodems met een rijke minerale samenstelling en neutrale pH. Zure bodems hebben minimaal eens in de vier jaar kalk nodig. Negatief, de cultuur verwijst naar koude en drijvende bodems.
Pruim is een vochtminnende plant, hoewel hij geen overtollig vocht verdraagt. Het wordt aanbevolen om het gewas te telen in gebieden die goed verlicht zijn door de zon, in schaduwrijke gebieden, vooral achter gebouwen, hoge hekken en bomen, de pruim wordt opgetrokken en draagt praktisch geen vrucht.
Landen
Pruimenzaailingen worden geplant in de vroege herfst of het vroege voorjaar. Bereid plantkuilen van tevoren voor, de afmetingen moeten 50 * 50 cm zijn. De afstand tussen de aanplant moet minimaal 2,5-3 m zijn. De grond die uit de put wordt gehaald, wordt gemengd met rotte mest, korrelig fosfaat, houtas en kaliumsulfaat.
Een deel van het resulterende bodemsubstraat wordt op de bodem van de put gegoten, vormt een heuvel, waarna de zaailing wordt neergelaten zodat de wortelhals 5-6 cm boven het grondniveau is, aangedrukt met de resterende grond, bewaterd en gemulleerd met turf of gevallen bladeren. Bij het planten in de herfst worden de bladeren van de zaailing verwijderd, omdat deze veel vocht opnemen van de nog ongevormde wortels.
Zor
In het vroege voorjaar worden pruimen voorzichtig losgemaakt in de grond bij de stamcirkels en wordt ureum geïntroduceerd. Opnieuw losmaken en voeden met organische meststoffen, kaliumchloride en superfosfaat wordt uitgevoerd wanneer de pruim vruchten begint af te werpen.
Sanitair en vormend snoeien wordt 2-3 weken vóór het begin van het groeiseizoen uitgevoerd, wanneer de gemiddelde dagelijkse luchttemperatuur 6-8 C zal zijn. Meerjarige takken van oudere bomen en struiken worden met 4-5 jaar van hun deel ingekort, de jaren worden geteld vanaf de periferie. Pruimen die de leeftijd van 18-20 jaar hebben bereikt, worden ontworteld of verjongd door de hoofdstam af te snijden, waardoor 4-5 scheuten achterblijven.
Een ziekte bestrijden
Een van de meest voorkomende pruimenvirussen is de Sharki-pathogeen (ook bekend als pruimenpokken). Symptomen van de ziekte verschijnen 20-30 dagen na de bloei. Geelgroene vlekken vormen zich op de bladeren en depressieve strepen of ringen op de vruchten. De aangetaste delen van de cultuur krijgen een bruinachtige kleur, de vruchten rijpen snel en vallen eraf. Plumpox veroorzaakt een opbrengstverlies van 50%, terwijl de kwaliteit van het fruit dat op de takken achterblijft, wordt aangetast. Helaas zijn er geen effectieve methoden om de veroorzaker sharka aan te pakken; de aangetaste bomen en struiken worden ontworteld en verbrand.
Heel vaak wordt de pruim aangetast door homoz, moniliose of coccomycose. Deze ziekten verschijnen als gevolg van de werking van ongunstige omstandigheden, bijvoorbeeld ernstig koud weer en de brandende zon, evenals mechanische verwondingen. Om deze ziekten te bestrijden, voeren ze regelmatig sanitaire snoei uit, desinfectie van beschadigde delen van planten met kopersulfaat of tuinvernis.
Aanbevolen:
Ziekten Van De Pruim. Deel 2
We blijven praten over pruimenziekten
Ziekten Van De Pruim. Deel 1
Een zeer gevaarlijke en ernstige ziekte van de pruim is de zogenaamde moniliale steenverbranding, ook wel moniliose genoemd. Tuinders noemen deze ziekte echter meestal grijze rot
Ziekten Van De Pruim. Deel 3
We blijven praten over pruimenziekten
Braziliaanse Pruim
Braziliaanse pruim (Latijnse Spondias tuberosa) - een fruitgewas dat de familie Sumakhovye vertegenwoordigt. Beschrijving De Braziliaanse pruim is een kleine, laagvertakte houtachtige plant die het nauwst verwant is aan Ambarella. De hoogte van deze bomen overschrijdt zelden de grens van vier tot vijf meter, maar hun kronen kunnen gemakkelijk een diameter van tien meter bereiken.
Duif Pruim
Duifpruim (Latijnse Coccoloba diversifolia) - een fruitgewas van de familie Boekweit. Beschrijving Jonge duivenpruimenbomen zijn begiftigd met spreidende en dichte kronen, en bij bomen van middelbare leeftijd worden de kronen verticaal.
