2024 Auteur: Gavin MacAdam | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-16 13:43
Sneeuwphlox (Latijnse Phlox nivalis) - bloeiende cultuur; een vertegenwoordiger van het geslacht Phlox van de familie Sinyukhovye. Behoort tot de groep van de kruipende phlox. Thuisland - VS. Typische natuurlijke plekken zijn eikenbossen, maar ook gebieden met droge humusrijke zandige leembodems. Qua uiterlijk lijkt de beschouwde soort op de styloïde phlox (Latin Phlox subulata), verschilt in compactheid.
Kenmerken van cultuur
Sneeuwphlox wordt vertegenwoordigd door groenblijvende vaste planten van niet meer dan 15 cm hoog met kruipende stengels die over het hele oppervlak behaard zijn en tijdens het groeiproces dichte graszoden vormen. Het blad is groen, subulate, ongeveer 1, 2-1, 5 cm lang. De bloemen zijn klein, paars, wit, lichtroze, licht lila of roodachtig oranje, met een diameter van 1, 2-1, 3 cm. Bloeit eind mei - begin juni gedurende de maand, soms minder, dit hangt grotendeels af van groeiomstandigheden, verzorging, standplaats en klimaat.
Het wordt zelden gebruikt in siertuinieren, het wordt als een ongewone soort beschouwd. Het kan niet bogen op winterhardheid. Geschikt voor het decoreren van rotstuinen, heuvels, hellingen. Staat prachtig in combinatie met andere laagblijvende vaste planten, maar ook met coniferen. Er zijn weinig soorten sneeuwphlox, waarvan er slechts drie worden onderscheiden: Nivea (Nivea), Kamla (Kamla) en Jill Alexander (Jill Alexander).
Kweekomstandigheden en subtiliteiten van de teelt
Sneeuwphlox voelt goed op zand- en zandleem, doorlatende, losse, matig vochtige grond. Ze hebben een negatieve houding ten opzichte van stilstaand water, langdurige droogte (hoewel in de natuur planten zich actief ontwikkelen in steenachtige en droge gebieden), sterke en doordringende winden, evenals te arme gronden. Sterk zure, zware kleiachtige, onkruidachtige, arme, drassige bodems voor het kweken van sneeuwphlox zijn niet geschikt. De standplaats is bij voorkeur halfschaduw met diffuus licht of zonnig. De eerste is optimaal. In de open zon bloeit de betreffende soort uitbundiger, maar vervaagt sneller, daarnaast verwelken de bloemen sterk.
Het verzorgen van planten is eenvoudig en bestaat uit de eenvoudigste procedures, namelijk water geven, bemesten, preventieve behandelingen tegen ziekten en plagen, evenals snoeien. Opgemerkt moet worden dat de ontwikkeling van planten en de overvloed aan bloei grotendeels afhangt van topdressing. Het is onmogelijk om je te beperken tot pre-plant voeding, omdat de plant al in het eerste jaar de eerder geïntroduceerde meststoffen volledig opneemt. Bovendien is de cultuur meerjarig, op één plaats groeit hij minstens 5-10 jaar, zonder bemesting in het derde jaar zullen de planten niet genieten van hun schoonheid, ze zullen verdorren en schaarse graszoden worden met een karige hoeveelheid vage bloemen.
Stikstofmeststoffen spelen een speciale rol voor de meeste floxen, waaronder sneeuwphlox. Ze worden in grote hoeveelheden geïntroduceerd in het voorjaar direct nadat de sneeuw is gesmolten. Als u bijvoorbeeld ammoniumsulfaat gebruikt, is 20 g per vierkante meter voldoende. De tweede voeding wordt uitgevoerd in de fase van actieve groei, hiervoor worden stikstof-kaliummeststoffen gebruikt. De derde voeding wordt uitgevoerd tijdens het ontluiken, met behulp van stikstof (15 g per 1 m² M.), Fosfor (25 g per 1 m² M.) En kalium (7 g per 1 m² M.). Trouwens, fosfor en kalium die tijdens deze periodes worden geïntroduceerd, zorgen voor een overvloedige en lange bloei. De vierde topdressing omvat de introductie van fosfor- en kaliummeststoffen, ze zullen phloxen voorbereiden op de winter.
Snoeien zorgt ervoor dat planten decoratief zijn. Het wordt uitgevoerd in de herfst, bij voorkeur in het tweede of derde decennium van oktober. Phlox wordt gesneden op een hoogte van 5-7 cm boven het grondniveau. De basis van de struiken en de grond worden zorgvuldig behandeld met goedgekeurde medicijnen tegen ziekten en plagen en vervolgens bedekt met een dikke laag gevallen bladeren. Sneeuwphlox is geen koudebestendige soort, dus er is een schuilplaats voor nodig.
