2024 Auteur: Gavin MacAdam | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-16 13:43
Vlastrips leeft letterlijk overal en beschadigt de vlasoogst behoorlijk. Zowel de larven als de adulten zuigen vrij snel alle sappen uit de apicale weefsels van de vegetatie, wat weer leidt tot abnormale vertakking van het gekweekte vlas en tot het afsterven van groeipunten. Culturen die door deze vraatzuchtige parasieten worden aangevallen, beginnen achter te blijven in groei, en hun bladeren krullen vaak en vallen eraf. Naast de afname van het volume van de oogst, gaat ook de kwaliteit van zaden en vlasvezels merkbaar achteruit
Maak kennis met de plaag
De lengte van de smalle lichamen van volwassen vlastrips bereikt ongeveer 1 mm. Mannetjes zijn iets kleiner dan vrouwtjes en iets lichter. De lichamen van ongedierte zijn geschilderd in bruine of zwartgrijze tinten en zijn voorzien van twee paar licht verdonkerde vleugels met een mooie rand van een lange pony. De smalle voorvleugels worden gekenmerkt door de afwezigheid van dwarsaders en lopen iets taps toe naar de toppen. De zevendelige antennes van vraatzuchtige parasieten zijn donker van kleur, alleen hun tweede en derde segment zullen lichter zijn. En hun pronotum is uitgerust met drie paar haren langs de achterste randen. De buiken van deze vlasplagen zijn iets uitgezet, terwijl ze bij de vrouwtjes eindigen in naar beneden gebogen miniatuur-ovipositors. Hun poten zijn bijna altijd zwart en de voorste geelachtige tibiae zijn aan de voorkant iets donkerder.
De grootte van de boonvormige eieren van lijnzaadtrips varieert van 0,25 tot 0,3 mm. En geelachtige schadelijke larven, die in lengte groeien tot 0,8 - 1 mm, zijn de eigenaren van gedeeltelijk verdonkerde buiken en borsten. Lichtgele uitsteeksels worden gekenmerkt door de aanwezigheid van naar voren gerichte antennes en transparante vleugelknoppen.
Volwassenen overwinteren op een diepte van twintig tot veertig centimeter in de grond. Ze komen pas uit hun winterverblijf met het begin van de lente, wanneer de grond tot veertien graden opwarmt. Ten eerste voeden ze zich actief met sappig bloeiend onkruid, waarna ze paren en geleidelijk overgaan op vlasgewassen. Tegelijkertijd gaan vooral vrouwtjes op zoek naar vlas. De eitjes van lijnzaadtrips worden voornamelijk in de apicale delen van groeiende gewassen gelegd, in een poging ze zo diep mogelijk in de weefsels te plaatsen. En in het bloeistadium zijn de eieren van deze parasieten ook te vinden aan de binnenkant van de eierstokken en knoppen met kelkblaadjes. Vooral massaal lijnzaadtrips leggen eieren ongeveer in de laatste dagen van juni en in het eerste decennium van juli. De totale vruchtbaarheid van vrouwtjes bereikt tachtig eieren.
Na ongeveer vijf dagen beginnen schadelijke larven uit de eieren te verschijnen, waarvan de ontwikkeling drieëntwintig tot vijfentwintig dagen duurt. En na deze tijd migreren ze de grond in en veranderen daar in uitsteeksels en gevleugelde volwassenen, die tot de lente in de grond blijven. Gedurende het jaar heeft slechts één generatie van deze vraatzuchtige parasieten de tijd om zich te ontwikkelen.
Olievlas en vezelvlas worden evenzeer aangetast door de schadelijke activiteit van vlastrips. De lengte van de productieve delen van de stengels wordt aanzienlijk verminderd, de knoppen vallen eraf, de bladeren krullen en de zaaddozen zijn sterk gebarsten. En in droge seizoenen neemt de schadelijkheid van deze insecten aanzienlijk toe. Verzwakt vlas wordt vaak beschadigd door saprofytische schimmels.
Hoe te vechten?
De meest effectieve beschermingsmaatregelen tegen vlastrips zijn de optimale zaaitijd met een lichte verhoging van de zaaihoeveelheid, stoppelploegen en diepherfstploegen. De vlasteelt zal in belangrijke mate bijdragen aan het verminderen van het verlies van vlas in een vruchtwisseling na braak en na klaver.
Als er een massale kolonisatie van lijnzaad met deze parasieten is, beginnen ze te sproeien met insecticiden. Massale kolonisatie betekent in dit geval aantasting door ongedierte van 10% of meer gewassen in de ontluikende fase of de aanwezigheid van veertig tot vijftig larven en adulten op elke plant. Meestal worden Fufanon, Karbofos of Bi-58 New gebruikt om vlastrips te bestrijden.
Aanbevolen:
Kleine Bezemsteel
Kleine bezemsteel is een van de planten van de familie die bremraap wordt genoemd; in het Latijn klinkt de naam van deze plant als volgt: Orobanche minor Smith. Wat betreft de naam van de bremraapfamilie zelf, in het Latijn zal het zo zijn:
Kleine Duizendguldenkruid
kleine duizendguldenkruid is een van de planten van een familie die gentiaan wordt genoemd, in het Latijn klinkt de naam van deze plant als volgt: Centaurium erythraea Rofn. Wat betreft de Latijnse naam van de kleine duizendguldenkruidfamilie, in het Latijn zal het als volgt zijn:
Canadese Kleine Bloemblaadjes
Canadese kleine bloemblaadjes is een van de planten van de familie genaamd Asteraceae of Compositae, in het Latijn zal de naam van deze plant als volgt klinken: Erigeron canadensis L. Wat betreft de naam van de Canadese kleine bloembladfamilie zelf, in het Latijn zal het zijn:
Kleine Bloemblaadjes
Kleine bloemblaadjes ook bekend onder de naam erigeron. Deze cultuur wordt beschouwd als een meerjarige plant, in totaal zijn er ongeveer tweehonderd verschillende soorten in dit geslacht. Desalniettemin zijn alleen oranje, mooie, alpen- en karvinische kleine bloembladen wijdverbreid in de cultuur.
Kleine Bloemblaadjes Fijn Langwerpig
Kleine bloemblaadjes fijn langwerpig is een van de planten van de familie genaamd Asteraceae of Compositae, in het Latijn klinkt de naam van deze plant als volgt: Erigeron elongatus Ledeb. Wat betreft de naam van de fijn langwerpige familie van kleine bloembladen zelf, in het Latijn zal het als volgt zijn:
