De Schatten Die Onder Onze Voeten Liggen

2024 Auteur: Gavin MacAdam | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-16 13:43

Velen geloven dat echte schatten diep in de grond verborgen zijn of zich op de bodem van grote watermassa's bevinden. Ik wil deze aannames weerleggen. Het blijkt dat een echte schat letterlijk op een pad in een grote stad te vinden is. Ik zal je iets meer vertellen over een geweldige vondst

Vervolg verhaal

Toen ik onlangs door de straten van onze stad liep, kwamen mijn zus en ik een ongewone vondst tegen. Niet ver van de bouw van een internaat voor hoogbegaafde kinderen (vóór de revolutie was hier een stadsschool van drie klassen), lagen verschillende stukken keramische tegels op een onverharde weg. De meeste waren opgesplitst in verschillende delen. Slechts één bord was intact.

Onze aandacht werd getrokken door een ongewoon merk in het midden van de tegel: "HTBEB". Eromheen was een inscriptie in een oud lettertype met stevige tekens aan het einde van de woorden: "Bergenheim Kharkov". Er kwam geen einde aan onze verbazing. Het decoderen van het merk en de geschiedenis van deze vondst werd interessant. Voor opheldering wendden we ons tot het plaatselijke museum voor lokale overlevering. Waar het geheim van de oude tegel aan ons werd onthuld.

Decodering van het merk

Het opschrift "HTBEB" bestaat uit de beginletters van de naam van de fabriek voor de productie van keramische producten. Het wordt vertaald als "Kharkov Vereniging van Baron Eduard Bergenheim". Deze onderneming werd in 1876 opgericht in het zuidelijke deel van het Russische rijk. In die tijd was het een unieke fabriek in dit gebied, die het hele land van hoogwaardige kleiproducten voorzag.

Het assortiment bestond uit verschillende soorten:

• vloertegels;

• dakpannen;

• kacheltegels;

• vuurvaste stenen;

• rioolbuizen.

De vloeren van de Kazankerk en de Annunciatiekathedraal in Charkov zijn aangelegd met Bergenheim-tegels op Lysaya Gora. De helft van de destijds gebouwde gebouwen in Moskou en St. Petersburg heeft een coating van deze fabriek. Het blijkt dat er in kleine steden van het Russische achterland ook dergelijke exemplaren zijn.

Wie was deze geweldige man? Hoe kwam hij in Charkov?

Het levenspad van de oprichter

Eduard Eduardovich Bergenheim werd geboren in Turku (Finland) op 17 januari 1844. Zijn vader was aartsbisschop, had Zweedse roots.

De zoon koos een ander pad voor zichzelf. Eerst studeerde hij cum laude af aan het Cadettenkorps in Finland. Daarna vervolgde hij zijn studie aan de Engineering Academy van St. Petersburg.

In 1870 nam hij deel aan de aanleg van de Charkov-spoorlijn. Tijdens zijn werk in het zuiden van Rusland merkte Eduard grote voorraden klei op, die de lokale bevolking gebruikte voor hun huishoudelijke behoeften (borden, fluitjes voor kinderen). De jonge zakenman besloot gebruik te maken van natuurlijke hulpbronnen.

In 1876 bouwde hij een fabriek voor de productie van terracotta en andere kleiproducten. Producten van hoge kwaliteit en een uitbreiding van het assortiment stelden de baron in staat talrijke klanten te verwerven in verschillende delen van Rusland, van St. Petersburg tot Siberië.

In 1878 stichtte hij een gezin door te trouwen met Emilia Ekestub. Uit het huwelijk werden twee kinderen geboren: zoon Axel (1885-1920) en dochter Dorothy (1893-1975).

In 1979 ontving de jonge ondernemer voor zijn diensten aan het vaderland de titel van baron door het hoogste besluit van de keizerlijke majesteit. Sinds enkele jaren werd hij verkozen tot lid van de Doema.

De baron stierf op 16 maart 1893. Begraven op de Lutherse begraafplaats in Charkov.

Moderne geschiedenis

De fabriek stopte niet met werken na de dood van de oprichter. Na de revolutie werd het genationaliseerd. Sindsdien is er veel tijd verstreken, het assortiment is veranderd, nieuwe technologieën zijn onder de knie, moderne gebouwen zijn opgetrokken, maar de productie leeft nog steeds. Het bedrijf dat aan het eind van de 19e eeuw door een Finse industrieel werd gestart, gaat door.

De erfenis van die tijd is door dankbare nazaten niet vergeten. In 2003 werd het Kharkov Museum voor Keramische Tegels opgericht. Waar alle oude monsters van de door de fabriek vervaardigde producten worden verzameld.

Meer dan 100 jaar later zijn Bergenheim-tegels nog steeds te vinden in oude gebouwen uit die tijd. Het heeft een verhoogde slijtvastheid, vorstbestendigheid (het wordt zelfs gebruikt in onverwarmde kapellen). Vervaagt niet in fel zonlicht.

Het gevonden monster is hoogstwaarschijnlijk als bouwafval op de weg gegooid tijdens het demonteren van de schoolkachels. Moderne centrale verwarming heeft de oude afwerkingen verdrongen. Het is verrassend dat niemand aandacht besteedde aan de waarde van deze tegel. Nu neemt ze een waardige plaats in in ons museum.