Baptisia

2024 Auteur: Gavin MacAdam | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-16 13:43

Baptisia (lat. Baptisia) - een geslacht van kruidachtige bloeiende vaste planten van de vlinderbloemigenfamilie (lat. Fabaceae). Het geboorteland van planten van het geslacht is de oostelijke en zuidelijke landen van Noord-Amerika, waar ze groeien in bossen en weiden. Planten zijn struiken waarvan de hoogte afhankelijk is van de soort en leefomstandigheden. Flexibele stengels zijn bedekt met complexe bladeren, bestaande uit relatief kleine blaadjes. De trosvormige bloeiwijzen worden gevormd door motachtige bloemen, typisch voor planten van de peulvruchtenfamilie, en hebben een heel andere kleur: wit, crème, geel, blauw, blauw, paars van verschillende tinten. Veel soorten zijn verzadigd met giftige stoffen, die een zekere bedreiging vormen voor dieren en mensen, vooral voor nieuwsgierige kinderen zonder toezicht van een volwassene.

Wat staat er op jouw naam?

De Latijnse naam van het geslacht "Baptisia" is gebaseerd op een oud Grieks woord, waarvan de betekenis in het Russisch is vertaald als "impregneren met verf" of "verf". De reden voor deze naam was de aanwezigheid in plantenweefsels van sommige soorten Baptisia van chemicaliën die weefsels kunnen verven.

Voor enige gelijkenis van planten van het geslacht Baptisia met planten van het geslacht Indigofera (lat. Indigofera), bekend als een bron van blauwe, aanhoudende verf, wordt het geslacht Baptisia in de Engelse literatuur "Wild indigo" ("Wild indigo") genoemd of "Valse indigo" ("Valse indigo").

Beschrijving

De vaste plant van planten van het geslacht Baptisia wordt ondersteund door een ondergrondse wortelstok die op een diepte ligt, van waaruit een netwerk van wortels in de grond graaft, en vertakte rechtopstaande stengels worden geboren op het aardoppervlak, waarvan de hoogte afhangt van de soorten en leefomstandigheden, variërend van een halve meter tot anderhalve tot twee meter.

Samengestelde bladeren bestaan uit drie eenvoudige bladeren, die lijken op hun aantal klaver, en in hun externe vorm - de bladeren van veel planten van de peulvruchtenfamilie: acacia, indigofer en anderen.

Het meest pittoreske deel van de plant zijn grote opzichtige bloemen die trosvormige bloeiwijzen vormen. De klokvormige kelk met dubbele lippen beschermt de bloemkroon tegen de wisselvalligheden van de mot, waarvan het zeil de waarnemer niet wil imponeren in grootte en daarom de lengte van de vleugels niet overschrijdt, zoals bij sommige vertegenwoordigers van de peulvrucht familie. Tien vrije meeldraden met dezelfde vrije eierstok (de zogenaamde bovenste eierstok, die alleen in contact staat met de houder met zijn basis) complementeren de schoonheid en pittoresk van de bloem. De natuur heeft het geslacht een breed scala aan kleuren gepresenteerd, en daarom kiezen bloembladen van verschillende typen voor zichzelf een persoonlijke kleur uit een dergelijke set verven als wit, crème, geel, blauw, blauw, violet.

De kroon van de groeicyclus zijn de bonen, die gezwollen zijn door het grote aantal zaden dat zich achter de vruchtkleppen verbergt.

Rassen

In de gelederen van het geslacht zijn er tegenwoordig ongeveer dertig soorten planten. Laten we er enkele als voorbeeld noemen:

* Zuidelijke Baptisia (Latijnse Baptisia australis) is de meest voorkomende soort van het geslacht "Baptisia" in de natuur. De plant is algemeen bekend als Blue wild indigo of Blue false indigo. Het is een struik van één tot anderhalve meter hoog met grijsgroene bladeren en mottenbloemen met een kleur van lichtblauw tot dieppaars.

* Baptisia tinctoria (Latijnse Baptisia tinctoria) - heeft andere namen, bijvoorbeeld "Gele valse indigo" (Gele valse indigo). Het is een struik van een halve meter tot een meter hoog, waarvan de stengels bedekt zijn met complexe bladeren, bestaande uit drie zilvergroene bladeren van iets meer dan een centimeter lang, en gele motachtige bloemen.

* Baptisia wit (lat. Baptisia alba) - heeft veel voorkomende Engelse namen "Witte wilde indigo" (Witte wilde indigo) of "Witte valse indigo" (Witte valse indigo). Met mot witte bloemen.

Gebruik

Net als het Australische plantengeslacht met de naam "Indigofer", werden planten van het beschreven geslacht ook door de Indianen gebruikt, alleen in dit geval door de Amerikaanse, voor het verven van stoffen.

De relatieve winterhardheid van de plant maakt het mogelijk om onder Russische omstandigheden een spectaculaire struik te laten groeien, op plaatsen waar de winter niet wordt gekenmerkt door strenge en langdurige vorst.