Verjongd

2024 Auteur: Gavin MacAdam | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-16 13:43

Verjongd (lat. Sempervivum) - een geslacht van vaste planten met vlezige bladeren, meestal bedekt met klierharen, behorend tot de familie

Crassula (lat. Crassulaceae) … Verse vetplantbladeren kunnen worden gegeten. Infusies en afkooksels van verse bladeren hebben genezende krachten en worden gebruikt om veel menselijke kwalen te behandelen.

Wat staat er op jouw naam?

Het fantastische uithoudingsvermogen van planten van het geslacht tot ongunstige omgevingsomstandigheden gaf botanici een reden voor de Latijnse naam van het geslacht, dat klinkt als "Sempervivum". In Russische vertaling betekent deze uitdrukking "Altijd levend".

Beschrijving

Planten van het geslacht Molodilo zijn kruidachtige meerjarige natuurlijke wezens die niet bang zijn voor droogte, omdat ze vocht opslaan voor toekomstig gebruik in hun vlezige puntige bladeren. Planten zijn ondermaats. Hun hoogte varieert van vijf tot veertig centimeter. Spectaculaire rozetten van talrijke bladeren nemen een bolvormige of enigszins afgeplatte vorm aan en groeien tot tien tot vijftien centimeter in diameter. Rozetscheuten, door botanici "stolons" genoemd, worden groter. De groene, ovaal-lancetvormige, vlezige bladeren hebben vaak rood wordende punten. De randen van de bladeren zijn voorzien van klierharen-trilhaartjes.

Bloei komt één keer in het leven van een plant voor. Uit de rozet van bladeren komt een dicht behaarde, vlezige steel, bedekt met sappige bladeren met een scherpe neus, ter wereld, met bovenaan een pittoreske corymbose-bloeiwijze. De bloeiwijze wordt gevormd door regelmatige hermafrodiete stellaatbloemen. De bloemkroon bestaat uit puntige bloembladen, die langer zijn dan de vlezige kelkblaadjes, aan de basis versmolten tot een beschermende kelk, meestal bedekt met haren. De kleur van bloembladen kan heel verschillend zijn: van wit en geel tot roze, framboos en zelfs paars. De bloemen zijn klein, maar zeer sierlijk, als miniatuursterren.

De bestoven bloem verandert in een bladvrucht met kleine talrijke zaden. Nadat de zaden rijp zijn, sterft de plant. Voortplanting vindt op twee manieren plaats: door zaaien en vegetatief. De moederplant is begroeid met talrijke dochterrozetten van bladeren en vormt een continue aanplant van pittoreske vlezige rozetten.

In het wild bevindt Molodilo zich het liefst in de zanderige heuvels die openstaan voor de zon, of op de open plekken van droge dennenbossen. Vochtige plaatsen en dichte schaduw worden niet gecreëerd voor de planten van het geslacht Molodilo.

Rassen van het geslacht Molodilo

De gelijkenis van verschillende soorten van het geslacht met elkaar levert botanici moeilijkheden op voor een duidelijke classificatie van soorten, en daarom varieert het aantal soorten in de literatuur van dertig tot vijftig. De meest bekende soorten zijn de volgende:

* Verjongde dakbedekking (lat. Sempervivum tectorum)

* Russisch verjongd (lat. Sempervivum ruthenicum)

* Verjongd marmer (lat. Sempervivum marmoreum)

* Verjongde bolvormige (lat. Sempervivum globiferum)

* Verjongd spinnenweb (lat. Sempervivum arachnoideum).

Gebruik

Planten van het geslacht Molodilo met hun pretentieloze houding ten opzichte van de leefomstandigheden en het pittoreske uiterlijk zijn enorm populair geworden bij het decoreren van bloembedden, met name rotstuinen, rotswanden, en worden ook gebruikt als bodembedekker.

Vroeger beschermden mensen hun huizen tegen donder en bliksem door Molodilo op de daken te planten. Vandaar dat de naam van één soort vandaan kwam - Verjongde dakbedekking.

Verse bladeren worden gebruikt bij het koken: in groene of groentesalades, bij het koken van koolsoep en soepen, maar ook in andere gerechten.

Vlezige en sappige bladeren bevatten veel stoffen die nuttig zijn voor de mens en worden daarom actief gebruikt als helende middelen die een verdovend, kalmerend, ontstekingsremmend, wondhelend effect hebben.