Oosterse Geitenbaard

2024 Auteur: Gavin MacAdam | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-16 13:43

Oosterse geitenbaard is een van de planten van de familie genaamd Asteraceae of Compositae, in het Latijn zal de naam van deze plant als volgt klinken: Tragopogon orientalis L. Wat betreft de naam van de familie van de oosterse geit, in het Latijn zal het zijn: Asteraceae Dumort.

Beschrijving van de oostelijke geitenbaard

De oosterse geitenbaard is een tweejarig kruid waarvan de hoogte zal schommelen tussen de vijftien en tachtig centimeter. De wortel van deze plant is verticaal en cilindrisch, en de stengel van de oostelijke geit zal recht en gegroefd zijn, evenals naakt met individuele klonterige vilten vlokken. De bladeren van deze plant zijn licht, lineair en scherp; dergelijke bladeren worden geverfd in blauwgroene tinten. De manden van deze plant zijn groot en de bloemen zijn geschilderd in heldere goudgele tinten. Het is opmerkelijk dat de steeltjes onder de manden niet verdikt zijn. De lengte van de bladeren van het dekblad zal ongeveer acht tot tien millimeter zijn, terwijl ze veel korter zullen zijn dan de felgele bloemen.

De bloei van de oostelijke geitenbaard valt in de periode van mei tot augustus. Onder natuurlijke omstandigheden wordt deze plant gevonden op het grondgebied van het Europese deel van Rusland, in het Verre Oosten, in Oekraïne, in Wit-Rusland, Centraal-Azië, Moldavië, in West- en Oost-Siberië. Voor groei geeft deze plant de voorkeur aan bosranden, droge hellingen, weiden, open plekken in het bos, bossen en braakliggende terreinen.

Beschrijving van de geneeskrachtige eigenschappen van de oosterse geit

De oosterse geitenbaard is begiftigd met zeer waardevolle helende eigenschappen, terwijl het wordt aanbevolen om de wortels van deze plant voor medicinale doeleinden te gebruiken. De aanwezigheid van dergelijke waardevolle helende eigenschappen moet worden verklaard door het gehalte aan tannines, rubber en vette oliën in de plant. Tegelijkertijd bevatten de bloemen glucose, nectar, sucrose en fructose, terwijl de zaden vette olie bevatten.

Wat de traditionele geneeskunde betreft, wordt hier op grote schaal een afkooksel gebruikt dat is bereid op basis van de wortels van deze plant. Een afkooksel van de wortels van de oosterse geit wordt gebruikt voor leucorroe, hysterie, gonorroe en reuma. De wortels en jonge scheuten van deze plant zijn eetbaar als ze worden gekookt, terwijl de verse wortels en scheuten als salade kunnen worden gebruikt. Het is opmerkelijk dat de bladeren van de oostelijke geit heel geschikt zijn voor het voeren van zijderupsen.

Bij stress is het aan te raden om de volgende remedie op basis van de oosterse geitenbes te gebruiken: om zo'n remedie te bereiden, moet je een eetlepel van de geplette droge wortels van deze plant in een glas water nemen. Het resulterende mengsel moet aan de kook worden gebracht en vervolgens tien minuten op een vrij laag vuur worden gekookt, waarna een dergelijk mengsel moet worden afgekoeld, waarna een dergelijk mengsel op basis van de oosterse geit zeer zorgvuldig wordt gefilterd. Neem het resulterende helende middel drie keer per dag met stress, twee eetlepels. Opgemerkt moet worden dat om de grootste efficiëntie te bereiken bij het gebruik van een dergelijke remedie op basis van de oosterse geitenkever, het belangrijk is om niet alleen alle normen voor de bereiding van een dergelijke remedie strikt te volgen, maar ook zorgvuldig alle regels na te leven voor zijn ontvangst.

In de volksgeneeskunde wordt de oosterse geit gebruikt als een diureticum en choleretisch middel, evenals een antisepticum en een middel om wondgenezing te versnellen. Een afkooksel van de wortels van de oosterse geit wordt gebruikt om stenen uit de lever en de nieren te verwijderen, om klierziekte en hoest, huidirritatie en verschillende huidziekten te behandelen. Verse geplette bladeren van Oost-geit worden toegepast op zweren, oedeem en etterende wonden.