Paulownia

2024 Auteur: Gavin MacAdam | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-16 13:43

Paulownia, of Adam's boom (lat. Paulownia) - een geslacht van bomen van de familie Pavlovniev. Eerder werd het geslacht gerangschikt onder de families Norichnikovs en Bignionievs. De cultuur kreeg zijn naam ter ere van de dochter van keizer Paul I - Anna Pavlovna. Het geslacht heeft 10 soorten, volgens andere bronnen - 17 soorten.

Verspreiding

Paulownia groeit in het wild in Zuidoost-Azië, meer bepaald in China, Taiwan, Laos en Vietnam. Sommige soorten komen voor in het Verre Oosten, de Kaukasus, de Krim en de zuidelijke en westelijke regio's van Oekraïne. In Europese landen, evenals in Noord-Amerika, wordt Paulownia, of imperial (lat. Paulownia tomentosa), op grote schaal gekweekt.

Kenmerken van cultuur

Paulownia is een hoge bladverliezende of half wintergroene boom met een eivormige of ronde spreidende kroon en een rechte cilindrische stam. De bladeren zijn heel, groot, breed, hartvormig of eivormig, tot 20 cm lang, hebben geen steunblaadjes, zitten tegenover elkaar op lange bladstelen. Aan de buitenkant zijn de bladeren behaard, aan de binnenkant - tomentose.

De bloemen zijn middelgroot, lichtpaars of violet-lila, minder vaak wit, verzameld in pluimen. De kelk is klokvormig. De vrucht is een breed-ovaal capsule. Zaden zijn klein, gevleugeld. De eerste vruchten van de plant worden 4-5 jaar na het planten gevormd. Paulownia wordt gekenmerkt door een snelle groei, het wordt vaak gebruikt om gebieden te temmen die worden bedreigd door erosie of gebieden die worden getroffen door branden. De cultuur is ook geschikt voor het modelleren van parken en tuinen.

Groeiomstandigheden

Paulownia groeit het beste in open, zonnige gebieden zonder zijdelingse schaduw. Paulownia mag niet in de buurt van andere grote bomen worden geplant, omdat het wortelstelsel andere gewassen kan overweldigen. Ideaal voor paulownia zijn de zuidwestelijke hellingen, beschut tegen de noordenwind, met een stabiel sneeuwdek in de winter.

De cultuur is niet veeleisend voor de bodemgesteldheid. Op zandgronden geven planten kleine uitgroei, maar het hout rijpt meerdere malen beter dan op andere. Op kleigronden rijpt hout heel langzaam, planten bevriezen vaak volledig, in plaats van op lichte en luchtige gronden.

Voortplanting en planten

Paulownia wordt vermeerderd door zaden, stekken en worteluitlopers. Zaden verliezen zeer snel hun kiemkracht, dus worden ze direct na de oogst gezaaid. Ervaren tuinders wordt geadviseerd om de cultuur te vermeerderen door stekken. Ze passen zich gemakkelijk aan en schieten wortel, alleen een hoge bodemvochtigheid is vereist. Het planten van paulownia is het beste in de herfst, hoewel het planten in de lente niet verboden is. Zaailingen en ander plantmateriaal kunnen in de winter in een donkere, koele ruimte worden bewaard.

Plantkuilen worden in 2-3 weken voorbereid, de diepte moet 70-80 cm zijn en een breedte van 60 cm. Een bepaalde hoeveelheid grond gemengd met gecombineerde meststoffen en turf wordt op de bodem van de put gegoten, waardoor een soort rol wordt gevormd of heuvel. Na het planten wordt de grond in de nabije stamzone zorgvuldig verdicht, bewaterd en gemout met droog, gezond blad of turf. De paulownia-transplantatie is positief, maar het is raadzaam om een dergelijke procedure van juli tot augustus uit te voeren. Voor het planten wordt de grond gecultiveerd tot de diepte van een schopbajonet.

Zorg

Ondanks het feit dat paulownia een droogteresistente plant is, heeft het systematisch water nodig, vooral tijdens langdurige droogte. Bij onvoldoende vocht verliezen de bladeren hun turgor en verzakken. Bij te warm weer drogen de bladranden uit, maar bij het invallen van regen herstellen ze zich.

Zoals u weet, kan paulownia zonder problemen groeien op arme gronden, maar het zal de bemesting niet weigeren. In het voorjaar wordt organisch materiaal onder de cultuur geïntroduceerd, bijvoorbeeld humus, en in het midden van de zomer - minerale meststoffen. Accepteert paulownia vormende en sanitaire snoei, die bestaat uit het verwijderen van zieke, bevroren, gebroken takken en het rantsoeneren van het aantal stengels. De cultuur is resistent tegen plagen en ziekten, zelden aangetast door slakken, die meestal bij nat weer verschijnen.