Vlierbes Trosmos

2024 Auteur: Gavin MacAdam | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-16 13:43

Vlierbes racemose (Latijnse Sambucus racemosa) - medicinale, decoratieve en bessencultuur; een vertegenwoordiger van het oudere geslacht van de familie Adoksovye. Andere namen zijn gewone vlierbessen, rode vlierbessen of vlierbessen. In de natuur komt het voor in het kreupelhout van gemengde en naaldbossen, ravijnen, bosranden en bermen in West-Europa, en groeit ook in de reservaten van Russische steden in het Europese deel. Tegenwoordig wordt de cultuur gekweekt in regio's met een gematigd klimaat. Het wordt voornamelijk als siergewas verbouwd. Bloemen en vruchten van struiken worden actief gebruikt in de volksgeneeskunde.

Kenmerken van cultuur

Vlierbes, of rood, wordt vertegenwoordigd door bladverliezende sterk vertakte struiken of kleine bomen tot 5 m hoog met een vrij dichte eivormige kroon en rechtopstaande stengels, op jonge leeftijd bedekt met gladde schors, later schilferig. Het oppervlak van de stengels is bedekt met witachtige lenticellen, die uit los weefsel bestaan en ventilatieopeningen zijn waardoor lucht binnenkomt. Opgemerkt moet worden dat de takken van de vlierbessentrosmos erg kwetsbaar zijn, de reden hiervoor is dat hun kern te los is en meer dan de helft van het volume inneemt.

De bladeren van de rode vlierbes zijn samengesteld, geveerd, tegenoverstaand, lichtgroen, hebben een onaangename geur die veel ongedierte kan afschrikken, bestaan uit 5-7 puntige, scherp getande, elliptische, langwerpige lancetvormige of eivormige bladeren tot 10 cm Jong blad heeft vaak een paarse of donkerrode tint, die wordt gevormd door de aanwezigheid van een verhoogde hoeveelheid anthocyaninepigment.

De bloemen zijn groenachtig geel, klein, talrijk, geurig, met een vijfledig dubbel bloemdek, een wielvormige bloemkroon, verzameld in pluimvormige bloeiwijzen met een langwerpige eivormige, eivormige of conische vorm tot 20 cm in diameter. Besachtige vruchten, helderrood, klein, verzameld in dichte trossen. Vlierbes bloeit rood of gewoon tot 15-20 dagen. De bloemen bloeien tegelijk met de bladeren. Overvloedige bloei, eenjarig. De vruchten rijpen eind juli - half augustus.

In tegenstelling tot de zwarte vlierbes en de Canadese vlierbes heeft de betreffende soort vruchten met een onaangename smaak en geur, daarom worden ze niet door mensen gegeten, hoewel de vogels ze gewillig eten, waardoor de zaden zich over lange afstanden verspreiden. Rode vlierbes onderscheidt zich, net als zijn naaste verwanten, door zijn snelle groei, vooral als hij wordt geplant in een gebied met vochtige en vruchtbare grond.

De soort in kwestie ontwikkelt zich goed in gebieden die open zijn voor de zon, maar verdraagt halfschaduw. Rode vlierbes is relatief winterhard, al kunnen onrijpe jonge scheuten in strenge winters teveel bevriezen. De cultuur is bestand tegen gas en stof en is daarom geschikt voor het modelleren van stedelijke openbare plaatsen. Vermeerderd door zaad, gelaagdheid en stekken. Het is een decoratieve soort die er geweldig uitziet tijdens de bloei en vruchtvorming.

Formulieren

Momenteel kun je op de tuinmarkt verschillende vormen van rode vlierbessen vinden, of gewoon:

* F. flavescens (geelachtig) - de vorm wordt weergegeven door struiken met geel fruit met oranje zijkanten;

* F. nana (laag) - de vorm wordt weergegeven door dwergdwergstruiken met een compacte kroon;

* F. purpurea (paars) - de vorm wordt weergegeven door struiken met paarse of roze bloemen;

* F. plumosa (geveerd) - de vorm wordt weergegeven door struiken met paars blad, bestaande uit gekartelde bladeren;

* F. tenuifolia (dunbladig) - de vorm wordt weergegeven door struiken met bladeren ontleed in smalle paarse bladeren;

* F. laciniata (ontleedblad) - de meest voorkomende en populaire vorm, wordt gepresenteerd in de vorm van een kleine boom of struik met een tentachtige kroon, grote bladeren bestaande uit kleine bladeren en talrijke groenachtig gele bloemen, verzameld in eivormig of bolvormig bloeiwijzen.

Sollicitatie

Vlierbes, of gewoon, wordt gebruikt in de tuinbouw en de volksgeneeskunde. De helende eigenschappen van bloemen en vruchten zijn al sinds de oudheid bekend, hoewel de chemische samenstelling van deze delen van de plant niet volledig is bestudeerd. Het is bekend dat bloeiwijzen en fruit hun eigen suikers, organische zuren, vitamines, etherische olie, rutine, enz. bevatten. Tincturen van bloemen worden geadviseerd om in combinatie te worden gebruikt bij de behandeling van angina en andere ontstekingsziekten van de mondholte, hoofdpijn, bronchiale astma, verkoudheid en reuma. Fruit- en bloementhee wordt gebruikt als laxeermiddel, zweetdrijvend en ontstekingsremmend middel.