Ziekten Van Komkommers: Zorgregels

2024 Auteur: Gavin MacAdam | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-16 13:43

Om ervoor te zorgen dat de komkommers de zomerbewoner tevreden stellen met een goede oogst, is het noodzakelijk om enige kennis te hebben op het gebied van de agrotechnische kenmerken van dit groentegewas en de ziekten waarvoor de plant vatbaar is, omdat velen van hen niet alleen schade toebrengen, maar vernietig smakelijk fruit volledig van de bedden

Verschillende ziekten kunnen komkommerstruiken in verschillende vegetatieve stadia inhalen, waardoor ze in drie hoofdgroepen worden ingedeeld. Deze omvatten ziekten van het schimmel-, bacteriële en virale type.

Op het gebied van schimmelziekten komt vooral echte meeldauw veel voor. Het verschijnt meestal op de bladeren van groentegewassen als gevolg van temperatuurveranderingen. Maar andere omstandigheden kunnen ook de oorzaak zijn van het uiterlijk - bijvoorbeeld een te hoog stikstofgehalte of een gebrek aan kalium. Op een moment dat de plant ziek wordt van echte meeldauw, is er een witte, poederachtige uitslag te zien op de bladplaten. De planten zelf beginnen langzamer te groeien en drogen al snel helemaal uit.

Soms vind je op komkommers de zogenaamde echte meeldauw of peronosporiose. Een soortgelijk fenomeen wordt gevormd door overmatig vocht of nadat de planten zijn bewaterd met koud water. Te merkbare temperatuurveranderingen kunnen dit probleem ook veroorzaken. Valse meeldauw op komkommers is vrij eenvoudig te herkennen. Allereerst vormen zich bruine vlekken op de bladeren van de cultuur, die na een paar dagen uitdrogen. Op de achterkant van komkommerbladeren zijn schimmelsporen te zien, die vervolgens door wind en insecten naar aangrenzende gebieden en tuinen worden verspreid. Een ziekte wordt gevormd doordat de zaden of plantenresten zijn geïnfecteerd met het mycelium van de schimmel. Vooral vaak kun je zo'n onaangenaam fenomeen opmerken tijdens de vruchtperiode. Ook moet bij gevaarlijke schimmelziekten aandacht worden besteed aan wit en wortelrot, olijfvlek.

Bij bacteriële ziekten zijn er veel tekenen waarmee kan worden begrepen dat de plant is geïnfecteerd. Als de plant bijvoorbeeld sterk verdort, er een plakkerig wit mengsel op verschijnt of er vlekken op de bladeren ontstaan, dan kun je er zeker van zijn dat de bacteriën grote schade aanrichten aan de komkommerstruiken. De virale infectie zelf kan tot volgend jaar aanhouden op de stengel van komkommerstruiken. In dat geval. Wanneer symptomen van bacteriële verwelking worden waargenomen, hoeven alle gedroogde stengels alleen maar te worden verbrand. Dan is het op deze plek vijf, of beter nog zes jaar lang niet mogelijk om meloenachtige gewassen te planten. Je kunt ook geen zaden van dergelijke planten verzamelen, omdat ze ook dragers van ziekten worden.

De bacterie Pseudomonas burgeri Pot is de ergste veroorzaker van natrot. Meestal manifesteert de ziekte zich vanwege het feit dat de geïnfecteerde zaden voor het planten geen speciale behandeling hebben ondergaan. In de meeste gevallen manifesteert de ziekte zich en verloopt langzaam, en de speciale activiteit ervan wordt alleen opgemerkt bij zeer lage luchttemperaturen. Daarom begrijpen zomerbewoners of tuinders in het begin over het algemeen de echte oorzaak van schade aan de plant niet, door een variëteit aan komkommers van lage kwaliteit of versheid van zaden uit te schelden. De eerste tekenen van natrot zijn onder meer de langzame ontwikkeling van scheuten, het verschijnen van droge en verwelkende bladeren aan de struiken, de angstaanjagende vorm van de volwassen komkommers, vlekken van een olieachtige structuur op de bladeren van de plant, zachte stengels en een bruine massa in de vrucht. Dergelijke ziekten beginnen zich over het hele terrein te verspreiden bij een zeer hoge luchtvochtigheid, en vooral planten die in kassen en kassen worden geplant, lopen het risico ze te infecteren.

Door de hoekige vlekvorming kunnen komkommers in zeer korte tijd doodgaan. Bovendien wordt deze ziekte als de gevaarlijkste beschouwd. Omdat het zich zeer snel verspreidt en van de ene plant naar de andere wordt overgedragen. De infectie wordt juist tijdens wind of regen met behulp van waterdruppels over de plek verspreid. Er zijn ook andere manieren om de ziekte te verspreiden - geïnfecteerde zaden of insectenplagen. Je kunt begrijpen dat een plant geïnfecteerd is als er bruine vlekken zichtbaar zijn op de vruchten of bladeren. Schadelijke bacteriën gedijen het beste bij nat en warm weer.