2024 Auteur: Gavin MacAdam | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-16 13:43
Soms dwaal je door het bos en verwonder je je over de verscheidenheid aan planten die het sieren. Laten we proberen de kruidachtige planten te onthouden die onder bomen en in kleine weiden groeien en bloemen met witte bloembladen aan de wereld laten zien
Anemoon eikenravnaya
Sommige kruidachtige planten verschijnen in het vroege voorjaar in het bos om tijd te hebben om nakomelingen achter te laten voordat de bomen ze met hun gebladerte schaduwen. Onder hen zijn
Anemoon eikenravnaya
De delicate witte bloem van Anemone bevindt zich op de derde "verdieping" van de plant, waar de lentewind hem gemakkelijk heen en weer zwaait, samen met een dunne steelsteel.
De tweede "vloer" van de plant wordt gevormd door een rozet van gesneden pittoreske bladeren die de stengel omringen en naar het aardoppervlak hangen.
De eerste "vloer" is het wortelstelsel met een verdikte wortelstok. Zo'n drie verdiepingen tellende plant van 25 centimeter met een kort groeiseizoen en delicate witte bloemen verwelkomt bijen en mensen in een lentebos.
Hoewel de wortelstok snel kan groeien en dicht struikgewas creëert, staat de eikenanemoon op de lijst van planten die bescherming nodig hebben tegen vernietiging.
Lelies van de vallei
Een plant die met de lichte hand van Olga Fadeeva de groeten van de maand mei werd. Uit zijn langwerpige puntige bladeren verschijnt een dunne steel, met een bloeiwijze-cluster van sierlijk hangende witte geurende bellen.
Tegen het einde van juni zullen de witte sierlijke bloemen veranderen in felrode fruit-bessen. Maar zoals zo vaak in de natuur gebeurt, is deze schoonheid giftig.
Decoratieve variëteiten
Lelies van de vallei pronken met grotere bloemen en zijn niet per se wit.
Kislitsa
In mei-juni verschijnen de witte bloemen van Kislitsa. De delicate bladeren van de plant hebben een zure smaak en zijn vergelijkbaar met een zevenbloemige bloem, hoewel ze in hoeveelheid niet standhouden.
Kislitsa groeit graag in de schaduw van spreidende sparren, en de felle zon verwart de bladeren: de bladeren vouwen onmiddellijk en nederig hangen.
Siervariëteiten van zuring met grotere paarsgekleurde bladeren zijn gefokt. In zo'n plant herken je een bescheiden zuur zuur pas direct als je de bladeren proeft.
aardbei
Hoe hard de kwekers ook hun best doen om verschillende soorten aardbeien naar voren te brengen, maar naar de geur van het bos
Aardbeien niemand heeft het nog bereikt. Aardbeien die in de natuur groeien op plaatsen die open zijn voor de zon, verschillen echter ook van Aardbeien, en niet alleen in smaak.
De kleinste geurige aardbei komt zonder kelkblaadjes van de tak en kan daarom direct naar de mond worden gestuurd. Aardbeien daarentegen willen geen afstand doen van de kelkblaadjes, en daarom moet je, voordat je ze eet, extra werken door de bessen te schillen die in een doos zijn verzameld.
Maar om geurige aardbeien te laten verschijnen, vertonen de ondermaatse struiken van de plant eerst witte delicate bloemen.
Lyubka is tweebladig
Tegenwoordig kweken alleen erg luie en te drukke mensen thuis geen tropische orchideeën. Al staan er in onze bossen planten van de Orchid-familie. Een van hen is
Lyubka is tweebladig
Het wordt tweebladig genoemd omdat het slechts twee basale bladeren heeft, die qua vorm lijken op de bladeren van een lelietje-van-dalen. Van hen neigt een steel van een halve meter, bekroond met een pluimvormige bloeiwijze, naar de hemel.
In de kindertijd noemden we deze plant "Kukushkin's tranen" vanwege zijn verbazingwekkende witte bloemen, die zeer ingewikkeld zijn gerangschikt, zoals de bloemen van alle orchideeën. Zelfs uit één bloeiwijze komt zo'n funky aroma dat je er in juni in het donker van de nacht langs kunt navigeren. De bloeiwijze ruikt immers 's avonds en' s nachts geurig, waarvoor de mensen, die goed kunnen bepalen, de plant "Nachtviooltje" noemen.
De plant dankt het woord "Lyubka" in zijn naam aan wortelknollen, die degenen helpen die niet kunnen liefhebben zonder hulp van buitenaf. Onze voorouders dachten van wel. Omdat er niet zo weinig van zulke mensen waren, werden de vitale mogelijkheden van de plant ernstig gedecimeerd (of liever, samen met de knollen opgegraven), en daarom wordt de plant vandaag de dag beschermd door de wet.
De plant is zeer decoratief en vindt daarom beschutting in kunstmatige bloemperken.
Dromen
Het is onmogelijk om de alomtegenwoordige niet te noemen
Dromengroeit in het bos en baant zich slim een weg naar de tuinen … Het siert ook zijn krachtige en sappige scheuten met bloeiwijzen van kleine witte bloemen.
Aanbevolen:
Witbloemige Rebutia
Witbloemige rebutia ook wel bekend als albiflora rebutia, in het Latijn klinkt de naam van deze plant als volgt: Rebutia (Aylostera) albiflora. Witbloemige rebutia behoort tot het aantal planten in de familie genaamd cactaceae, in het Latijn zal de naam van deze familie als volgt zijn:
Boskruiden Van Noord-Ossetië. Deel 1
Talrijke boskruiden. Het is moeilijk om te definiëren wat bosgrassen zijn, omdat het bos voortdurend verandert van jong naar overrijp. Dienovereenkomstig verandert ook de samenstelling van grassen onder het bladerdak van bossen met ongelijke leeftijd. In lichte bossen zijn er dus veel weidesoorten die verdwijnen als het bos in de schaduw staat
Boskruiden Van Noord-Ossetië / Deel 2
De gemeenschappelijke milt komt veel voor in bossen. Soms vormt het struikgewas. Het wordt gevonden in loofbossen, in wetlands, in vochtige weiden. Bloemen en bloeiwijzen van het volgende jaar worden in de herfst volledig in de knop gevormd en in de lente is er alleen verlenging van de stengel
Witbloemige Gemantus
Witbloemige Gemantus Het is ook bekend onder deze naam als de hertentong. In het Latijn is de naam van deze plant als volgt: Haemanthus albiflos. Witbloemige Gemantus behoort tot de familie genaamd Amaryllidaceae. Beschrijving van witbloemige hemantus Deze plant geeft de voorkeur aan zonlicht, maar halfschaduw is ook acceptabel.
Boskruiden Van Noord-Ossetië. Deel 3
De meest voorkomende bosplanten zijn kupenen: kronkelig, Kaukasisch en glad. Ze hebben een wortelstok met littekens van dode stengels. Sier- en honingachtig, gebruikt in de volksgeneeskunde voor reuma
